11.Bölüm E: Ne dedin sen?
S: Anlama özrün de çıktı ya, harikasın…
C: Ya bırak dalga geçmeyi nasıl izin veriyorsun, söylesene!
S: Ya “izin veriyorum” demedim! “Gitmesinde bir sakınca yok” dedim!
A: Ama… Bize Neşet hoca…
Ci: Şişşşt! Ayçin!
A: İyi, ama eğer giderse…
P: Anlaşma yaptık diyorum size! Daha niye karışıyorsunuz ya!
E: Gitmiyorsun!
P: Gidiyorum!
E: Gitmeyeceksin!
P: Gideceğim!
E: Ya katil etme beni, GİT-ME-YE-CEK-SİN!
P: Sana ne oluyor ya! Gİ-DE-CE-ĞİM! Ve bana karışamazsın!
C: Ekrem sakin ol… der ve Ekrem’in kolundan tutar.
E: Ya nasıl sakin olayım! Laf anlamıyor!
P: Bana bakın! Amcamın nasıl tehdit ettiğini, neler söylediğini bilmiyorum. Ama gitmem gerekiyor! Ve gideceğim. Karışamazsınız! Derslerinizi bu kadar önemseyeceğinizi tahmin etmiyordum açıkçası… Keşke daha önce de böyle yapsaydınız da, şimdi paşa paşa üniversitede okuyor olacaktınız…
Ci: Bak… Biz… Gitmeyeceksin ya!
(Herkesin sinirleri alt üst olmuştur artık…)
S: (sessizce) Ben bir çözüm buldum…
E: Yaşaasııınnn!!! Sevil hanım bir çözüm bulmuş!
S: Uğraşma benimle!
E: Uğraşırsam ne olur…
Ci: Ya yeter be! Diyince herkes döner ve şaşkın şaşkın Cihan’a bakar. Pınar bu durumdan istifade çaktırmadan gitmeye çalışır; ama Cihan onu görür.
Ci: Buraya gel Pınar! Sevil sen de şu çözümünü anlat!
(Ekrem ve Cenker gidip Pınar’ı kollarından tutup çekerler)
P: Ya bıraksanıza ya! Sokak ortasında yaptığınız şeye bak!
E: Sen de kaçma o zaman!
P: Üfff!!! Bırakın ya!
C: Anlat Sevil hadi!
S: Biz de gidelim ama köşede bir yerde bekleyelim.
P: Ama ben… (konuşamaz Ekrem ağzını kapatır)
C: Güzel fikir. Hadi öyle yapalım. (Pınar’ın çırpınışlarını görünce) Ya bıraksana kızı! Boğulacak!
E: (yeni fark etmiştir) Tamam ya, özür dilerim… Her neyse… Hadi gidelim, der ve hepsi yürümeye başlar, Pınar dışında… Ekrem, sağında Pınar’ın olduğunu sanarak ona döner,
E: Eee yol ne ta… (arkasını dönerler hemen)
E: Mankenlik için daha yolun var güzelim… Aslında bu güzellikle hemen olursun da…
S: Bi kere de cıvıtma ya!
E: Ne oldu kız? Kıskandın mı?
C: (sesini yükseltir, amacı ikisini de susturmaktır) Pınar, yol ne tarafta?
P: Siz ciddi ciddi gelecek misiniz benimle?
Ci&S&E&A&C: Evetttt!!!
P: Amcam?
Ci&S&E&A&C: Söylemeyeceğiz!!!
P: Üf! Tamam ya! Korodakiler gibi bir ağızdan söylemeyi bırakın!
C: O zaman sen de bize yolu göster küçük hanım.
A: Küçük hanım? Ne oluyor Cenker?
C: Ya… Hiçbir şey… Lafın… Lafın gelişi…
A: İyi bakalım… Lafın gelişiymiş…
(Pınar yolu gösterir ve giderler. Evin önüne geldiklerinde beşli kapının yanındaki meşe ağacının arkasına saklanır… Pınar, kızgın bir şekilde onlara bakar ve sonra kapının ziline basmak için parmağını uzatır. Bir anlık tereddütten sonra zile basar ve sabırsızca beklemeye başlar…)
Teyzesi kapıyı açar ve bir süre birbirlerine bakarlar sonra sarılırlar. Gözleri dolmuştur Pınar’ın… Teyzesi dayanamayıp ağlamaya başlar.
P: Teyze… Yapma. Ben de ağlayacağım ya…
T(Teyzesi): Tamam güzel kızım benim… der ve elleriyle gözlerinden yağmur misali boşanan yaşları siler. Sonra Pınar’ına bakar tekrar. Ne kadar büyüdüğünü, ne kadar güzelleştiğini düşünür. Annesi gibi… Annesine daha da çok benzemiştir artık… Bunları düşündükçe gözleri dolar yeniden… Kardeşi… Biricik kardeşi gelir aklına… Çiğdem… Pınar’ını böyle görseydi keşke… İkizi gibi aynı… Duruşları, fizikleri, gözleri… Elinde olmadan birkaç yaş daha iner yanaklarına… Dayansaydı acaba ne olurdu diye düşünür… Pınar’ını böyle bırakmasaydı keşke… Ama en iyisini yaptı… Gücü kalmamıştı artık diye düşünürken dalar bir süre… Pınar’ın sesiyle kendine gelir.
P: Teyzeee…
T: Efendim canım.
P: Annemi mi düşünüyordun yine?
T: (Evet anlamında başını sallar) Seni öyle görünce aklım gitti Pınar’ım… Gelsene içeri. Buket de uyuyordu, kaldırırım hemen.
P: Yok yok teyze… (der, ellerinden tutarak) Hiç uyandırma onu, aslında çok özledim ama… Şimdi gitmem gerekiyor. Amcam merak eder. Hem daha sonra da geleceğim teyzecim. (son cümleyi özel olarak vurgular ve başını ağacın arkasında bulunanlara çevirerek söyler.)
...
S: Acaba neden izin vermedi?
E: Harbiden ya… Sır perdesine dönüştü her şey…
A: Sorsak söyler mi ki?
Ci: Denemedik mi Ayçin? İkisinden de tek bir laf çıkmadı…
…
T: Peki Pınar’ım, lütfen en kısa zamanda gel… Çok özledik seni…
(Sarılırlar ve yine ikisinin de gözleri dolar.)
P: Tamam teyzecim… Buket’e selam söyle…
T: Kendine iyi bak Pınar…
Pınar, sokağın başına doğru gidince teyzesi kapatır. Beşli fırlar ve Pınar’a yetişir. Vakit geç olduğu için Sevil ve Ayçin evlerine giderler. Cenker de onlarla beraber gider. Cihan, Ekrem ve Pınar; Cenker’i beklemek için sahile giderler. Pınar sessizdir… Ekrem’le Cihan’sa sık sık birbirlerine bakıp duruyorlardır. “Denizin muhteşem güzelliği, akşam havasıyla birleşince daha da ihtişamlı oluyordu.” Diye geçirir Pınar içinden… Kaptırır kendini İstanbul’a… Sessizliği Ekrem bozar,
E: Eee… Sohbetinize doyum olmuyor…
Ci: Ne güzel işte, İstanbul bize, biz ona bakıyoruz…
E: Hahaha… Ne güzel… Konuşun biraz ya. Pınar! Şişşt!
P: (eski kızgın haline döner ve yemyeşil gözlerini, Ekrem’in deniz mavisi gözlerine diker) Eğer bu akşamı amcama söylerseniz, mahvolursunuz biliyorsunuz değil mi?
Ci: Ne güzel bir sohbet başlangıcı ya…
E: Ya ne oldu kızım sana? Sabah yüzünde güller açıyordu, şimdi bu tehditler falan. Ne oluyor? Aaa! Kesin Sevil sana bişey yaptı… Kesin… Gördün mü Cihan… Bak Pınar’ı da kendine benzetti…
P: Kimseye benzememe gerek yok canım… Hayat diyorlar buna, bilmem biliyor musun?
E: Bak! İkizi ya, aynı ikizi… (der Cihan’a dönerek, sonra cevap vermek için Pınar’a döner.) Biliyoruz güzelim. Biliyoruz… Senden daha iyi biliyoruz…
P: Siz bu yalanlara hayat diyorsanız artık…
Ci: Senin şu yaptığın şey yalan değil mi peki?
(Pınar, sabahki gibi gülümser)
E: Ha sen şöyle bir gül ya… Suratın asık olunca, güzelliğine de yazık oluyor ya… der ve Pınar’ın yanaklarını sıkar. Hepsine neşe gelir ve gülerler. Derken Cenker gelir yanlarına… Soluk soluğadır.
E: Oğlum ne oldu? Kim kovaladı? Kızlara mı bişey oldu? Sevil?
C: Dur bi ya! Ayçin’den beter çıktın…
Ci: Onun kadar olamaz kimse Cenker, kusura bakma abi… Ne oldu, söylesene!
C: Yolda… Neşet hoca aradı… (soluk soluğa olduğu için sürekli duruyordur)
E: Ya şöyle heyecanlı yerlerde kesip durma! Anlatsana ne diyor?
P: Yoksa söyledin mi?
Ci: Dur bi Pınar ya…
C: Yok… Söylemedim… Seni sordu… Ne zaman getireceksiniz kızı… dedi?
Ci&E&P&: Oh…
C: 10… 10 dk içinde gelmezse çok kötü… çok kötü şeyler olur dedi…
Ci&E&P: Neeee!!!
E: Çabuk Pınar! Gidiyoruz!
(Koşa koşa Neşet’e giderlerken, Cenker’in kahkahalarla güldüğünü görünce dururlar.)
Ci: Ne oluyor ya?
E: Bunun da akıl gitti…
C: Şaka… Şaka yaptım… (derken bile gülüyordur)
E: Neee! Neee! Oğlum ben seni var ya!!! (Cihan’la beraber Cenker’e çullanırlar. Pınar zar zor çeker onları)
Ci: Öldürecektin oğlum bizi!
P: (saatine bakar ve kaygılı bir şekilde üçüne döner) ama biraz daha gecikirsek… (tamamlamaz lafını, eve doğru son hız koşarlar…)
…
Ertesi gün
Herkes Neşet’in evindedir. Geldiklerinde Neşet hocayla dünkü mesele hakkında konuşmuşlardır. Hepsinin suratı asıktır. Neşet, onlara deneme verir ve çözmeye çalışırlar. Ama hepsinin aklında Pınar ve o uyandığında olacaklar vardır… Pınar kalkar. Banyonun kapısının sesinden anlar hepsi. Sonra tekrar odasına döner. Saçlarını topuz yapar, üzerine düz renkte mavi bir tişört, beyaz renkte capri giyer. Ve yine o tatlı gülümsemesiyle salona gelir. Fakat onların yüzünü görünce birden o gülümsemesi kaybolur. “N’olur yapmış olmayın, söylemiş olmayın.” Der gibi bakar beşliye… Onların cevabı ise kafalarını öne düşürmek ve Pınar’la göz göze gelmekten kaçınmak olur…
Amcası ona kızgınlıkla bakar ve hararetli bir konuşmanın, konuşmadan çok kavganın, açılışını yapar,
N: Neden gittin?
P: Bi yabancıya değil, öz teyzeme gittim ben!
N: Senin bi teyzen yok Pınar!
…
Sizce Pınar'ın tepkisi nasıl olur? Neşet, neden öyle demiştir? Yoksa gerçekten de Pınar'ın bir teyzesi yok mudur? Yorumlarınızı ve tahminlerinizi bekliyorum... 
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: BEŞİ BİR YERDENİN AMANSIZ MÜCADELESİ--Acımasız Veda- (Final) 
