[Okurken romantik bir şarkı dinlerseniz çok etkilenirsiniz. Benden söylemesi... =) ] Yüzükler takıldı. Ekremin gözleri hep ayak ucunda... Başını kaldırıp kimseye bakamıyor. Gözlerindeki isteksizlik, pişmanlık kendini ele verir diye korkuyor. Bu daha ilk Ekrem bey, sen daha neler görüceksin?! Ben de çok üzülüyorum, evet! Ama böyle olması gerekiyormuş, olacağı varmış olmuş diye yatıştırmaya çalışıyorum kendimi. Üstelik beceremiyorum da. Çünkü her şey bizim elimizdeydi, her şeyi değiştirebilirdik. Ekrem beni yanılttı. AYLAR SONRA... Keşke yanılttığı tek mesele bu olsaydı. Nasıl olur böyle bir şey! Nasıl?! Hem de henüz evlenmeden! Bu bardağı taşıran son damla oldu. Artık kuzencilik oyunu yok. Biz birbirimizi seviyorduk. Yoksa ben yanılıyor muydum? Ben: Bunu nasıl yaptın Ekrem? Nasıl? Nasıl onunla yatağa girdin? Hem de nişanlıyken?! Ekrem çok mahcuptu. Ben: Sevil, dinle beni. Ben nasıl oldu anlamadım. Sarhoştum. Ben: O seni içkiyle uyuşturdu, sen de buna göz yumdun! Ekrem: İster miydim böyle olsun? Ben: Ben de istemezdim. Ama sen gidip onunla yatağa girdin, onu hamile bıraktın! Çünkü sen adam değilsin! Adam olsaydın, delikanlı olsaydın, öncelikle evlenmeden onunla yatağa girmezdin! Onu hamile bırakmazdın. Ekrem: Eğer bebeği aldıralım dersem Sedef kabul edebilir. Ben: Bana ne ya, bana ne! Annesi o, babası sen! Hem... Hem kendi hatanızı zavallı masum bir yavrucağın canını alarak mı örtüceksiniz? Ne yapmaya çalışıyosun Ekrem?! Benim canımı yaktın, kendi canın da yeterince yandı, eminim bebeği aldırırsanız bir anne olarak Sedef'in canı da yanıcak. Peki ya o masum bebeğin canı? Gözleri doldu, benimkiler akmaya başlamıştı bile. Ben: Ben sana ne anlatıyorum ki?! Keşke biraz olsun insafın olsaydı Ekrem, keşke bize acısaydın! Aşkımıza acısaydın! Şimdi aynı merhametsizliği kendi öz çocuğuna yapıyosun. Sen rezilin tekisin! Senden doğacak çocuğa acıyorum! Gözlerinden bir damla yaş süzüldü. Benimse umrumda bile değildi. Dönüp gitmeye yeltendim, beni durdurdu. Ekrem: (Bitkin bir ses tonuyla) Kolay mı sanıyosun? Sevmediğim bi kadınla evleniyorum, onu hamile bırakıyorum, hem de elimde olmadan. Seçme hakkım yoktu. Ben istemedim, hala da istemiyorum. Şimdi karşımda sevdiğim kız... Ben ona sevmediğim müstakbel karımı hamile bıraktığımı anlatıyorum. Sevdiğim kız, benim hayatımın en büyük aşkı... Ben: En büyük hatası... Gözlerine hayal kırıklığı çöktü. Ekrem: Hata mı? Ben: Hata yaptık, hiç başlamamalıydık. Ekrem: Benim en büyük hatam Sedef oldu. Ben: Kes ya kes! Git sevgili nişanlınla nikahını kıy, çocuğunu büyüt, mutlu mesut yaşayın işte! Aile saadeti! Ekrem: Bu mu saadet? Eğer saadet buysa, ben saadet istemiyorum. Her gün ağlamak üzülmek kabulüm. Ben: ... Ekrem: Gerçi Sedefle evlenmek benim için zaten ölüm! Onunla evlendiğim andan itibaren, her an her saniye yeniden ölücem ben! Yeniden yok olucam! Seni de silemem, unutamam, çünkü kuzenimsin, hep çevremdesin. Adın geçtiği her an, seni gördüğüm her saniye üstüme toprak atıcaklar benim! Kolay mı benim işim? Ben: Sen evlenip baba olduğunda kendine bir hayat kurucaksın, beni unutman kolaylaşıcak. Ya ben?! Benim işim kolay mı? Ben nasıl unutucam seni? Ekrem: Bak, sandım ki Sedef onu sevmediğimi anlar, sandım ki vazgeçer. Hatta o gece onu bilerek yemeğe götürmüştüm. Bunu söylicektim, yolunda gitmeyen şeyler var diyecektim. Ama stresten, gerginlikten içkinin dozunu kaçırmışım. Oysa tek istediğim yeni bir aşktı, sendin! Ama olmadı. Ben o gece öldüm! Ben: Sen öldün, bebeğin dünyaya geliyo! Ekrem: Aynen öyle! O da haklıydı. Ona da kızamazdım. Gerçi en büyük hatayı nişanlandığı zaman yapmıştı. Ama Sedefi hamile bıraktı diye ona kızamazdım. Bu sadece bir hataydı, istenmeden yapılmış bir hata... Oysa nişan yapılacağı zaman Ekreme ne kadar da kızıyordum. Hala hatanın onda olduğunu düşünüyorum tabi... Ama gözlerine bakınca öyle diyemiyorum işte. Dilim dönmüyor, aklım şaşıyor. Keşke her şey faklı olsaydı Ekrem... Keşke... ****** Yazdayız. Ben ilk senemi bitirdim. Notlarımın düşük olduğu dönemi aştıktan sonra derslerime dört elle sarılmıştım. Notlarım idare eder. Tatil olduğu için yurda da gitmiyorum. Evdeyim, Ekrem de evde. Sanki bir ölü. Ya ben?! Ben farklı mıyım sanki? Okul başlasa da yurda dönsem keşke. Hiç olmazsa Ekrem'den, Sedef'ten, evden uzaklaşmış olurum. Sedefin hamileliğinin 2. ayı... Karnı iyice belli olmadan evlenme telaşındalar. Allah'ım, ne olur gözlerimi açayım ve bunun kötü bir kabus olduğunu anlayayım! Sana yalvarıyorum! ****** Yalvarışlarım boşuna. Ekrem bugün nikah tarihi aldı. Yarın da düğün salonu tutmaya gideceklermiş. Keşke ölsem de hiç o günü göremesem! Düğün günü... Geldi çattı işte o lanetli gün! Hepimizin hayatının kararacağı gün geldi çattı. Ayçin: Metin ol Sevilcim. Bak her şey düzelicek. Ben bu sözü kendime kaç kez söyledim biliyor musun Ayçin? Ama hiçbir şey düzelmedi. Aksine daha da kötüleşti. Kendimi Bermuda Şeytan Üçgeni'ndeymiş gibi hissediyorum. Aşk... Ayrılık... Acı... Şeytan Üçgeninde olsam böyle bir felaketle yüzleşemezdim heralde! İşte müzik... Benim ve Ekremin cenaze marşıydı sanki! İşte ilk dans... Sedef nasıl gülüyor bilemezsiniz. İşte Elif... Hani her filmde bir kötü karakter olur ya, işte bu kız Yaprak Dökümü'nün Ferhunde'sinden farksız... Her şeyi mahvetti. Hayatımızı berbat etti. Bize kozunu oynadı, şantaj yaptı. Şimdi iki ceset var karşısında; biri ben, biri Ekrem... Ama bunu bir sanat gibi sayıyor, bir bana, bir Ekreme bakıyor. Sonra haince sırıtıyor. Senin yerin cehennem! Git şeytanlığını orda yap! Sedef üzerine bol bir gelinlik giymiş karnı belli olmasın diye. O gelinliğin içinde olmak için dünyaları verebilirim. Hatta ömrümden bir elli yıl fedakarlık edebilirim. Zaten bu berbat hayatı yoluna koyana kadar elli yıl geçer. =( İşte o ölümcül soru... "Siz Sedef Soneroğlu, Ekrem Terzioğlu beyefendiyi eş olarak kabul ediyor musunuz?" Muhteşem bir çığlık; "EVET!" Ve tam adamına soruluyor şimdi de. "Siz Ekrem Terzioğlu, Sedef Soneroğlu hanımefendiyi eş olarak kabul ediyor musunuz?" Sönük, bitik bir hal... "Evet!" "Ben de Sarıyer Belediyesi'nin bana verdiği yetkiye dayanarak sizi eş ilan ediyorum. Şuraya bir imza..." Sedef imzasını gülen gözlerle atıyor. Ekremse sanki kendi ölüm fermanını imzalıyor. Gözleri bana kayıyor, buz gibi... Üşüyorum ilk kez gözlerinde. Öyle bir acı var ki içimde... Tarifi imkansız bir acı... Noldu bize? Noldu sevgimize? Noldu aşkımıza? Kimlerin eline düştük? Kimlerin tuzağına geldik? Kimler yüzünden bu azap? Ekrem ve Sedef artık resmen evliler. Sedefe bakıyorum. Düşmanımmış gibi bakıyorum. Sonra bir de Elif'e... Asıl düşman orada. Göz göze geliyoruz Elif'le. Yanına gidiyorum. Ben: Mutlu musun şimdi? Sevenleri ayırdın, ablanı kendisini sevmeyen bir adamla evlenmeye sürükledin. Mutlu musun?! Elif: (Rahat bir ifadeyle) Çok mutluyum. Çünkü ablamı ilk kez böyle mutlu görüyorum. Ben: Bundan sonra bi daha da böyle mutlu olamayacak, son kez bak ablana. Elif: O niye o? Ben: Kendisini sevmeyen bir adamla evlendi de ondan. Elif: Hepsini kıskandığın için söylüyosun. Sen hele onların arasına girmeye kalk, hele bi dene... Ben: Eeee? Elif: O zaman mahvolursun! Ben: Sahiden mi ya? Çok korktum biliyo musun? Ağır ol! Elif: Ne bu öfke kızım! Bak kuzenin evleniyo, sen neden böyle sinirlisin? Dur bakıyım, yoksa sen Sedefi kıskanıyosun diye mi böyle yapıyosun? Ben: Defol git hayatımızdan be! Ablanı da al, cehennem ol git! Elif: Bu sözleri söylemek için biraz geç kalmadın mı cicim? Ben: Sen var ya... Sen hayatımda gördüğün en adi insansın. En rezil, en yüzsüz, en iğrenç insansın. Hatta sen insan bile değilsin. Sen aşağılık bi yaratıksın! Eminim Allah sana bir gün belanı vericektir. Ya da yok! Sen yeterince büyük bi belasın zaten! Sana bela verilemez. Elif: Sen... O sırada Ayçin yanımıza geldi. Elif'e ters ters baktı. Ayçin: Gel Sevil, fotoğraf çekilelim. Fotoğraf çekilecek halim mi vardı benim?! Hayatımın en berbat gününde, hayatımın en berbat fotoğrafını çektirdim. Öldüm ben ya, ben artık bir cesettim. ****** Sedef ve Ekrem balayına gidiyorlar. Marmaris'te iki haftalık tatil yapacaklarmış. Onlar güneşlenip keyif yaparken, ben de kendi güneşimi gölge edeyim. Hayatım zaten bir geceden ibaret. Bir türlü güneşim doğmuyor. Tam doğdu diyorum; o güneş beni yıldızlarımla, yağmurlarımla bırakıp başka birinin güneşi olmaya gidiyor. Evet, gidiyor. Sedefle balayına gidiyor. Ben ne yapacağım peki? Ekrem: Sevil... Gidiyorum, bişey söylemiycek misin? Gidip de dönememek var. Ben: Sensiz ve Sedefsiz geçecek iki hafta bana ödüldür, bunu unutma. Tam dönüp gidecekken durdum. Ben: Haa, bu arada, inşallah dediğin gibi olur, gidip de dönmezsin! Ekrem: Benden nefret etme lütfen! Ben: "Lütfen?!" Oo, beyefendimiz lütfediyor! Senden nefret etmiyorum sevgili baba adayı, şimdi defolup tatiline git. Orası burdan iyidir. Ekrem: Benim için her yer kötü! İyi bir yer yok ki... Ben: Kötü mü? Kötü öyle mi? Bu kötü değil Ekrem. Asıl kötü olan ne biliyo musun? Senin bize yaptığın bunca şeyden sonra karşıma geçip, "Benden nefret etme!" demen. Asıl kötü olan bu! Şimdi azıcık onurun kaldıysa, tek bi laf daha söylemeden toz olup gidersin! Küs ayrıldık. Defol git Ekrem! Git ve dönme! Nolur dönme! ****** Bir hafta sonra... Nergis teyzem: Kızım sana bişey söyliycem. Ben: Bana mı? Söyle teyze, dinliyorum. Nergis t: Mukaddes'in bir tanıdığı varmış, kız arıyorlarmış çocuğa. Bu sene son senesiymiş. Ben de seni düşündüm. Çok iyi çocuk, anlaşırsanız sözü yaparız. Gelecek sene nişanlanırsınız. Sen ikinci seneni bitirmiş olursun, o askere gider. Döndüğünde, sen de okulunu bitirdiğin yaz evlenirsiniz. Ben: Bana mı bu kısmet? Benden önce Ayçin var teyze... Nergis t: Kızım çocuk okumuş kız istiyormuş. Makine mühendisliği okuyormuş, adı da... Ben: Tamam, gelsinler istesinler. Nergis t: Kızım önce bi tanışın konuşun. Ben: Teyze tamam diyorum ya! Siz bana bırakın, gelsinler istesinler. Nergis t: E tabi bana uyar. Ama Ekremler dönünce gelsinler istemeye. Evde bir adam olsun. "Sen Ekremi adamdan mı sayıyorsun?!" diyemedim tabi. Ben: Alakası olamaz! Ne ilgisi var Ekremle? Hem Ekremlere de sürpriz olur. Bu Cuma gelsinler işte. İstesinler beni. ****** Cuma gecesi... Misafirlerimiz gittiler. Ben yatağıma uzanmış elimdeki demir halkayı inceliyorum. Ayçin: Doğru bişey yaptığına emin misin? Ben: Adım kadar! Ayçin: Ayy, Ekrem mahvolucak. Ben: Müstahak ona! Ayçin: Bunu sırf intikam olsun diye mi yaptın? Ben: Hayır, Ekremi unutmak ve hayatımı yoluna koymak istiyosam bunu yapmalıydım. Ayçin: Delisin sen! Ben: Kızım sen düşün, bi sen kaldın evde! Yastığı kafama fırlattı. Ayçin: Sen de deş yaramı, aferin! Bu kız komik ya! =) Ayçin: Ama çocuk da süper yakışıklı çıktı iyi mi? Gerçi senin gözün Ekremden başkasını görmez ama! Ben: Borazan, mikrofon, hoparlör falan da ister misin Ayçin! Biraz daha bağır, mahalle duysun! Ayçin: Tamam be, sustum! E haklı bir yerde... Gözüm Ekremden başkasını görür mü benim? ****** İşte bir haftanın daha sonuna geldik. Kapı çalıyor ve Ekremler çıkageliyor. Ekremin yüzüne biraz renk gelmiş. Sedefe de yaramış tatil, iyi kilo almış! Ekrem herkesi öpüyor, Sedef de öyle! Sıra bana elince duruyor Sedef... Sedef: Yüzüğe bak! Nerden çıktı bu? Ekremin gözü parmaklarıma kayıyor. Hüsna t: Sevil sözlendi. Ekrem: Ne?! Bir anda omuzları düşüyor. Benim için üzülme Ekremcim, sana söz, ben de seni unutacağım!
çikolata.
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 597
Rep gücü : 586
Kayıt tarihi : 02/09/10
Nerden : İST.......
Kişisel İleti : Aşkın gelişi, aklın
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: SARIŞIN KUZEN*** Paz Ekim 24, 2010 2:33 am
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: SARIŞIN KUZEN*** 
Kişisel İleti
Nerden
