Ekremi etkilemeyi başarmıştım. Şu erkekler çok salak ya; iki hoş koku, iki etkileyici bakış, hemen bakışları değişiveriyor bunların. Ekremciğim, zavallı sarı civcivim, nasıl da şaşırdı ama! E beklemediği kadar güzel bir kız var karşısında... Kendimi övmekse, evet! Övüyorum, ilk kez kendimi övüyorum. Çünkü ilk kez güzelim, ya da ilk kez güzelliğimi gözler önüne seriyorum.
Kollarımı Ekremin boynundan çektim. Bu kadar heyecan, bu kadar ıstırap yeter... =) Anlaşılan küçük dilini yuttu kuzencik... Hiç konuşmadı.
Ben: Neyse, seni yalnız bırakıyım. Sen de son işlerini hallet. Ee, yüzüğü takıcaksın! Çok bekletme sevgilini...
Karşılık vermesini beklemeden çıktım odadan. Kim bilir hakkımda neler düşündü...
Neyse, nihayet kapı çaldı. Ve hele şükür prensesimiz teşrif edebildi. Yanında bir kız daha var. Aa, yeter ama! Ev kız yurduna döndü, bu ne canım! Hem niye söz bu evde kesiliyor ki! Benim bildiğim kız istemeye gidilir. Aa, doğru ya... Bu kızın ailesi yoktu değil mi? Yanındaki kim acaba?
Sedef: Sizi kız kardeşimle tanıştırıyım, Elif...
Hüsna: Hoş geldin yavrum...
Teyzeme bak, gözlerinin içi gülüyor. Pek bir sevmiş yeni gelinini! Ekreme baktım. Yüzünde endişe var, bir şeylerden tereddüt ediyor. Gözlerindeki o mutluluk sönmüş gibi... Ben mi karıştırdım aklını yoksa? Umarım öyledir. Ki öyle değilse de öyle olması çok kısa bir zamanda gerçekleşecek. Çünkü ben elimdeki tüm kozları oynamayı düşünüyorum. O benim kuzenim, ona kuzen muamelesiyle yaklaşıp aslında onu etkilemek hiç de zor olmayacak. Üstelik kimse şüphelenmeyecek, en başta da teyzelerim...
Ailecek salona geçtik. Kahveleri kim yapacak bakalım? Sedef kızımız cezvenin yerini bile bilmeyeceğine göre o yapamaz. Hoş ben de bilmiyorum cezvenin yerini... Zaten kahvenin de köpüğünü tutturamıyorum. Mutfaktaki en büyük becerim, o muhteşem yemek tencerelerinin kapaklarını gizlice açıp içinden parmağımla yemek aşırmak... =)
Neyse, gelin kızımız teyzemlerle oldukça iyi anlaşmış. Teyzem ahret sorularına başlıyor, kız yorulsa da belli etmemek için habire konuşuyor, Ekrem kayıtsız kalıyor, ben inceden inceye Sedefi süzüyorum. Tahmin ettiğim kadar da güzel değilmiş. Bu Ekrem sahiden zevksizmiş! Yani kız çirkin değil ama ela gözlü deyince Ayçin gibi bir güzelliği tasarlamıştım kafamda. Umduğumla değil, bulduğumla yetindim. Neyse, benim için daha iyi ya... Demek ki rakiplerim çok da dişli değilmiş! =)
Ayçin bir ara mutfağa giriyor, ben de peşinden. O kızı dinleyecek değilim, geldiğinden beri çenesi susmadı bee, off! Başım ağrıdı.
Ben: Pek de güzel değilmiş.
Ayçin: Kız mı?
Ben: Evet.
Ayçin: Yani... Ne demiş Yunus Emre, "Güzelliğin beş para etmez şu bendeki aşk olmasa..." Aynı durum aslında... Güzelliği beş para etmez Ekremdeki aşk olmasa...
Ekremdeki aşk!!!
Farklı bir yaklaşım... Ben bu aşkı kabullenemiyorum. Başka bir pencereden bakıyorum olaya... Hani Ekremdeki aşk? Hani aşık olduğu kızla sözleneceği gün yaşaması gereken heyecan, mutluluk?
Aşk göremiyorum ben... Böylesi işime de geliyor.
Ayçin kahve yapmaya başladı.
Ben: Ah ne saçma bi söz! İsteme töreni yok, kız tarafından kimse yok, söz erkeğin evinde yapılıyo, kahveleri erkeğin kuzeni yapıyo. Ben buna söz diyemem valla...
Ayçin: Kızın ailesi yok, evinde mi ağırlıycaktı bizi?
Ben: Evet, ne var? Hem yok muymuş bu kızın amcası, teyzesi, halası, dayısı? En olmadı bi komşu teyzesi falan olmalıydı.
Ayçin: Aile arasında olsun diye düşünmüşler Ekremler...
Ben: Aman ya, ne halleri varsa görsünler! İş yüzüğü takmada değil mi zaten? Kahve içmesek nolur?
Ayçin: Adettendir canım, yapılır!
Ben: (Dalga geçerek) Ciddi olamazsın Ayçin! Onu anladık, da sanki çok uymuşlar ya adetlere, geleneklere...
Neyse ne işte, kahveler içildi.
Hüsna teyzem: Eh, velhasılı biz de görüyoruz ki gençler birbirlerini sevmiş beğenmiş...
Kim demiş, ben bu kızı sevmedim! Tabi ki gençler derken bizden bahsetmediğini biliyorum, Ekrem ve Sedeften bahsediyor, bunu da biliyorum.
Hüsna teyzem: Bize de bu gençlerin yuvalarını kurmasına aracı olmak düşer.
Ah teyzem, ah! Keşke sen de sevmeseydin de şu kızı, gelin olarak almasaydık!
Hüsna teyzem: O zaman biz de bize düşeni yapalım, Allahın emri peygamberin kavliyle Sedef kızımızı kız kardeşinden isteyelim.
Ne alakası var? O kız kimmiş ki ondan istiyorlar? Şımarık bir kız...
Elif: Benden mi? (Şımarıkça hareketlerle) Ah, bir düşüniyim.
Sedef: Eliif!
Bunların kardeşlik ilişkilerine de bayıldım(!)
Elif: Tamam tamam, oğlanı da gözüm tuttu, verdim gitti!
Herkes güldü. Neymiş, komik miymiş yani? "Oğlanı da gözüm tuttu..." Benim gözüm ne seni, ne de ablanı tutmadı ama güzelim! Ne sinir bozucu şey yaa... Noluyo bana, eskiden olsa böyle şımarık hareketlere güler geçerdim. Hatta bu şımarıklığı yapan kişinin benle aynı kafadan olduğunu düşünürdüm. Ekreme, teyzemlere kendimi beğendiriyim, olgunlaştığımı gösteriyim derken sahiden olgunlaştım galiba...
Yüzükler takıldı. Sedefin gözleri ışıl ışıl parlıyor, sevinçten kuş olup uçacak!
Ah keşke... Uçup gitse de bi daha yolunu bulamasa...
Ekreme baktım. Ara sıra kaçamak bakışlarını yakaladım, göz göze geldik. Gözlerinde bir ikilem gördüm. Evet, ikileme düşmüş gibiydi... Sedefle benim aramda kalmış olabilir mi?
Yok ya, ben çok abartıyorum. Sadece biraz etkiledim onu... En fazla hala olayın etkisi altındadır. Ama bu daha başlangıç...
Ekremi çok zor durumda bıraktığımı biliyorum. O artık sözlü, bense bana aşık olsun diye uğraşıyorum.
Bana ne sözlüsünden ya!
Ben Ekremle mutlu olacağıma inanıyorsam neden Ekremi o kızın kollarına atayım ki?!
Peki ya o kız? O da Ekrem'le mutlu olacağını düşünüyorsa?
Mutluluğu onda bulduysa?
Ailesi olmayan yalnız bir kız... Ya onun ilacı Ekremse?
Ben çok mu bencilim? Vaz mı geçmeliyim?
Peki ya Ekremin bakışları?!
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: SARIŞIN KUZEN*** 
Nerden
Kişisel İleti
acımız byük 
