Yeni okuyucu yanlış anlamazsan bşiyler söyliycem senaryo güzel ama bak replikler az ve hikaye dısardan bakarak anlatıyosun ekrem ve sevil tanıştılar eko sevo 1 kere konuştular ve bi daha bi kez bile karşılaşmadılar yorumlar artsın diye anlattım saygısızlık yapmak içn diyil yani (:
Sevil ilk kez disari cikmisti. Evin bahcesinde yere oturmus sadece düsünüyordu. Niye ona asik olmustu...? Oda her normal olan gibi deyilmiydi.? Hayir deyildi. O bambaskaydi. O kadar tatli ve yakisikli. Sevil gülümsedi. Ikinci kez Günes iyi gelmisti Sevile. Günesin isigi gözlerine gelince gözlerini kapatti ve yere yatti. Cimenler cok güzel kokuyordu. özlmemisti bu kokuyu. Eskiden hep cikardi disari ve eglenmeyi cok severdi. Ama simdi hersey degismisti ve eski sevil olamazdi. Hayir! Ama odasina kapanik ve dünyadan bikmis sevilde olamazdi. Degisecekti artik. Eger birgün ekrem kapisina gelirse onu unutmus gibi görünmesi lazimdi. Sevil ayaga kalkti. Daha cok isi vardi. Birden durdu. Bunu yanliz yapabilirmiydi? Destege ihtiyaci vardi.. Ama aycin, cenker ve cihanin karisisina cikmaya cesaret edemiyordu. Onlari kovmamistiydi. Yanagindan asagi bir gözyasi akti. Sevinc mi hüzün gözyasimi bilmiyordu. Bence bu aci gözyasiydi. Kendi bunun üstesinden gelmesi lazimdi. Bunu basarabilirdi! Evet ve basaracakti...
Ekremele iliskileri cok güzel gidiyordu ozamanlar. Hep bulusmaya calisiyorlardi. Hergün olmasada. Sevil cok mutluydu ve hergün ekreme dahada cok baglaniyordu. "Bugün bulusurmuyuz?" Bu ekremdi. Her iki saate bir ariyordu sevili. "Seni cok özledimde..." "Bilmem. Ben seni sanki özlemedimde.." Sevil gülümsüyordu. Onu kizdirmasini nasil da severdi... "Efendim?" Ekrem ökrüsmeye baslamisti. "haha. Saka yaptiim. Nasil korkutum seni ama." "Yooo ben sadece...Hastayimda ondandiir." Hah. Yalana bir bak diye düsündü sevil. "Tabii cnm. Tabii... Eeee nerde. Ne zaman?" "Ciktim bile. Seni almaya geliyorum." "Dur bakalim. Daha giyinmedim bilee" "Aman ne önemli. Ben gelene kadar hallet islerini..." Sevil kapatmisti bile telefonu.. "Anaa kapatii..." Ekrem gülümsemeye baslamisti.."Japon Gözlüm."
Ne tatli ya ekrem. Deniz kenarinda bir masa ayarlamisti. "Sana aslinda daha iyileri layik ama..." "Sen cok tatlisiin yaaa" Sevil dayanamayip onu kucaklamisti. Ufff parfümü ne güzel kokuyordu öyle :D Sevil sevincten ölmek üzereydi...
Ah o günler..Ne güzeldi...Masal gibi. Sevil unutmak istesede yapamiyordu. Ama hepsi yalandi. Aklina hep geliyordu bu güzel yalan günleri. Yeni bir sevil olmak istiyorsada...bir istisna yapiyordu. Yani o günleri hatirlamal serbestti:) Sevil ilk önce dis görünüsünden baslamak istiyordu. Saclarini kestirip yeni tarz giysiler aldi. Aycini bu seklide sevindirip barismak istiyordu.
Alisveris yapmayi hic sevmezdi ama bunu yapmak zorundaydi. Bu isi halettikten sonra kendine hediye olarak cikolatali pasta yedi. Eve döndügünde aycin koltukta oturmus sacmasapan magazinler okuyordu. Yani herzamanki aycindi. Sevil iceri girdiginde aycin sok oldu. 1.sevil disaridan cikiyordu. 2. cok güzel gözüküyordu. 3. eski sevilden daha iyi gözüküyordu. Aniden kalkip sevili kucakladi. "Süpersin Sevil. Cook sevindim. Sonunda en dogrusunu yaptin. Seninle guru duyorum. Onu unutmayi basardin." Sevilin morali alt üst olmustu. Bunu anlayan aycin "Ay ben üzgünüm..." "Sorun deyil. Ben onu bu gidisle aslaa unutamiyacagim."
En son Fener'im♥ tarafından Ptsi Ara. 27, 2010 10:50 am tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
"Sevil seni cok seviyorum. Bunu biiyorsun deyilmi?" "Evet ekrem. Böyle devam edersen 'Ekrem seni sevmiyorum diycem' haha." "Tamam Tamam. Sustum. Ama seni cok sevdigimi, seninle hep beraber olacagimi, Ve seni asla unutmayacagimi biilmeni istedim...
Sevil carsidan eve geliyordu. Artik alismisti ve dogruyu söyleyecek olursa sevmeye baslamisti alisveris yapmayi. Aycin onu odasinda bekliyordu. Yüzü bembeyaz olmus üzülmüs gözlerle sevile bakiyordu. Aglamisti ve hic iyi gözükmüyordu. "ayciin! Ne oldu sana böyle" "Seninle konusmam...lazim. Cok önemli." "Cenkermi?" "Yoo-ok cenkerle alakasi yok. Seninle alakali...birde....Ekremle." Elindeki torbalar ellinden düsümüstü. Iste simdi dinleme zamaniydi. Yanina oturdu ve sordu "Evet. Ne hakkinda?" Önemli deyilmis gibi gözükmeye calisiyordu. "Dayeni zeynep diye biri aradi beni. Ekremin en iyi arkadasiymis. Yani 1 ay önce en iyi arkadasiymis..." Aycin birtürlü konuya giremiyordu. "Ahhh aycin konus artik. Uzatmmaa.. Patliycam yaa.." Sevil icin artik hersey durmustu. Konu ekrem olunca. Kötü birseymi olmustu acaba ona? "Yoksaa birseyler mi olmus ona? Aycin konuus!" "Hayir birseyler olmamis ona. Dur bi. Anatlicam.. Bak sakin üzülme. Biz senin yaninda olucaz hep. Tammami?" Aycin onu kucaklamya baslamisti. "Ayin! Lütfen...." "tamamm.. Zeynep bana onu untmani söyledi." "Eeee.... bukadarmi. Onu sizde diyorsunuz bana" "Ama bu bir arkadas tavsiyesi deyildi canim. Bu bir düsman tavsiyesiydi. Bana ekremle beraber oldugunu söyledi. Ve sen ekremi birdaha ne aricakmisin nede onu ancakmisin..." Sevil sok olmustu. Bu kadarida fazlaydi ama. Yapamazdi bunu sevile... Hani onu cok seviyordu. Hani onunla sonzusa kadar beraber olacakti. Demekki bunuda yapabilirmis... Sevilin yanagindan asagi gözyaslari akti. Bu degisik birsey deyildi. Alismisti artik aglamya....
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Gözyaşı Gölü...[18.Bölüm/Sayfa 31] 
Nerden
Kişisel İleti
