çok güzel olmuş

23.Bölüm
Ben bu kıza dalarım. Sen nasıl benim sevgilimi partiye çağırırsın ya? Ama kızda suç yok ki… sevgili olduğumuzu bilmiyor.
-Eda:Eee Ekrem gelecek misin benimle?
-Ekrem:Partiden haberim yoktu.
-Eda:Şimdi oldu işte…
-Ekrem:Partiye kiminle gitmek istediğimi biliyorum. Ve o sen değilsin. Ona sormalıyım.
-Eda:Belki gelmek istemez.
-Ekrem’in ne dediğini duymadın mı sen? Niye hala buradasın? Seninle gelmeyeceğim diyor işte…
-Eda:Sana ne oluyor ya?
-Ekrem:Sormak istediğim kişi o.
-Eda:Nasıl yani?
-Ekrem:Şöyle ki ben Sevil’i seviyorum.
-Sevil:Ayrıca biz sevgiliyiz. Şimdi aldıysan cevabını artık gidebilirsin. (Eda gitti.)
-Ekrem:Sevillll!
-Efendim?
-Ekrem:Benimle partiye geleceksin dimi?
-Evet. Seni kurtların arasında yalnız bırakamam.
-Ekrem:Ben kuzuyum yani.
-Evet. :D
-Ekrem:O partiye gidelim sana bi baksınlar o zaman kim kurt kim kuzu görürüz…
-Kurdu kuzuyu bırak derse gidelim.
-Ekrem:Tamam.
1 hafta geçti. Bugün Cuma. Yarın parti var. Ayçin ile alışverişe gittik. Çok güzel bir elbise aldık. Ben çok beğendim. Mavi, dizimin bir karış üstünde bir elbise… Siyah bir ayakkabı ve çanta da aldık. Kızların hepsi bizde kalıyor. Ayçin, Nazlı, Yağmur, Özge… Nazlı ile Ozan barışmadılar hala… Partide bu işi halledeceğim. Parti cafedeydi. Ama anlaşamamışlar. Bir barla anlaşmışlar. Parti barda ve akşam… Annemlerden izin almam zor oldu ama başardım. Sabah oldu. Kızları uyandırmaya çalıştım. Benim yatağımda ben ve Ayçin… Yer yatağında Nazlı ve Yağmur… Odamdaki kanepede de Özge yatıyordu. 5 kişi bir odada uyunur mu ya? Allahtan nefessizlikten bir şey olmamış bize. 5 kişi bir odada kalırsa o odada hava mı kalır? Gittim camı açtım. İlk önce Özge’yi uyandırmaya gittim. İtiraz etmeden uyanan tek kişi oydu. En çok itiraz eden de Ayçin’di.
-Özgeee!
-Özge:Hııııı?
-Hadi uyan…
-Özge:Tamam.
Nazlı ve Yağmur’un yanına gittim.
-Kızlarrrrr! Kalkın hadi…
-Nazlı:Kızım uyusana ya… Bu ne böyle sabahın köründe…
-Yağmur:Hem biliyor musun zamansız öten horozu keserlermiş.
-Sabah sabah komikliğiniz üzerinde…
-Nazlı:Bak kendin de diyorsun “sabah sabah” diye…
-Tamam yatın siz partiye de gelmezsiniz.
-Yağmur:Tamam ya ben kalktım.
-Nazlı:Bana uyar… Hadi size günaydın bana iyi geceler…
-Kalk kızım ya… Geleceksin o partiye…
-Nazlı:Tamam tamam. Git sen Ayçin’i uyandır.
-Özge:Ayçin yok.
-Nasıl ya? Demin yanından kalktım.
-Ayçin:Heh uyandınız mı? Ben de kalkıp Semra teyze’nin yanına gittim. Kahvaltıya yardıma… Hemen kahvaltıyı yapalım da hazırlanmaya başlayalım.
-Yağmur:Tabi bugün parti var. Ayçin’in bu saate kadar uyuması bile tuhaf… Ben seni sabah 4’te kalkarsın diye düşünmüştüm Ayçin…
-Özge:Aynen ya…
-Ayçin:Bugün komikliğiniz üzerinizde galiba…
-Onu ben söyledim canım… Repliğimi çalma…
-Ayçin:Ayyy… Sizinle uğraşamayacağım. Hadi elinizi yüzünüzü yıkayın. Doğru kahvaltıya…
-Ö-N-Y-S:Peki anneciğim…
Kahvaltıdan kalktığımızda saat 11’di… Odama çıktık. Herkes elbisesini çıkardı. Daha 11’di saat ya… Bu saatte niye hazırlanayım ki? Onları baş başa bırakıp aşağı indim. Oturma odsında televizyon izlemeye başladım. Evi toparladım. Saat 1 olmuştu. Partiye gitmek için 6’da yola çıkacağız. Gidip hazırlanayım bari ben de… Yukarı çıktım. Bizim kızlar hiçbir şey yapmamışlar. Saçlarına bigudilerini takıp oturmuşlar. Tırnaklarına oje sürüyorlar.
-Siz 2 saattir ne yapıyorsunuz ya?
-Özge:Saçlarımızı yaptık. Şimdi oje sürüyoruz.
-Siz bu hızla parti bitesiye kadar bile hazırlanamazsınız
-Yağmur:Asıl sen nerdesin?
-Evi topladım. Televizyon izledim. Şimdi banyo yapmaya gidiyorum. Ben çıkasıya kadar oje sürmeniz biter mi?
-Nazlı:Sen çıkasıya kadar üstümüzü bile giyiniriz. Ama acele etmiyoruz.
-İyi peki… kolay gelsin size…
Banyo yaptım. Üzerime günlük kıyafetlerden birini giydim. Saçımı saç kurutma makinesiyle kuruttum. Saat 4’e kadar saçımı yaptım. Elbisemi giydim. Oje sürdüm. Makyajımı yapmaya başladım. Mavi far, pembe allık, pembe ruj, siyah göz kalemi… Kızlara baktım. Ben makyajımı bitirim. Koltuğa oturduğumda onlar elbiselerini giyiyordu. Saat 5’e geliyordu. Herkes hazırdı.
-Ne yavaş arkadaşlarım var ya benim…
-Ayçin:Uğraşma bizimle Sevil. Bak hepimiz hazırız sonuçta…
-İyi hadi aşağı inelim.
-Yağmur:Sevil, annenler nerede?
-Yemeğe gittiler.
-Nazlı:Sizin sevgilileriniz sizi almaya gelir şimdi. Ben kendim giderim.
-Özge:Hayır canım. Beraber gideceğiz. Bizi almaya gelmeyecekler. Orada buluşacağız.
-Seni yalnız bırakır mıyız biz?
-Nazlı:Sizi seviyorum.
-Ö-Y-A-S:Biz de seni…
-Yağmur:Hadi çıkalım mı? Taksiyle gideriz. Biraz uzakta bir bar…
-Özge:Hadi…
Taksiye binip bara gittik. Ekrem, Cenker, Kaan, Oğuz ve Ozan kapıdaydılar. Ozan’ı getirmeyi başarmışlar. Gelmek istemiyordu. Konuşuyorlardı. Taksiden indik. Yanlarına gittik. Nazlı’yı sürükleye sürükleye yanlarına götürebildik. Ekrem bana bakıyordu. Hareket de etmiyordu.
-Yağmur:Ekrem küçük dilini yuttu galiba.
-Oğuz:Bence de şoka girdi.
-Ekrem:Oğuz sen sevgilini de alıp içeri girsene.
-Oğuz:Gerçeklerden kaçma Ekrem.
-Ekrem:Oğuz!
-Oğuz:Şaka yapıyoruz burada ya… Biz gidiyoruz. Ozan sen de gel.
-Ozan:Tamam.
Ozan da Nazlı’ya bakıyordu. Nazlı’nın yanından geçerken;
-Ozan:Çok güzel olmuşsun Nazlı. Dedi. Nazlı hiç tepki vermeden;
-Nazlı:Ben içerdeyim. Dedi.
-Cenker:Sevil sen bundan uzak dur. İçine düşecek.
-Ekrem:Ya siz benimle uğraşmasanıza.
-Ayçin:Cenker, Ekrem de haklı yani. Sevil’i böyle görebilmek için baya beklemesi gerekecek. Sevil’i ben bile böyle ilk defa görüyorum. Topuklu ayakkabı zorla giydirdim kıza.
-Ayçin!
-Ayçin:Sonunda Sevil de konuştu.
-Öfff… Bugün neden benimle uğraşıyorsunuz yani bizimle… Gidin siz içeri.
-Ayçin:Emredersiniz komutanım! Dedi ve Cenker ile içeri gittiler. Sonunda yalnızdık.
-Ekrem bir şey söylesene ya…
-Ekrem:Ne söyleyeyim Sevil?
-Nasıl olmuşum?
-Ekrem:Hayatımda bu kadar güzel birini görmediğim için sana uygun bir sıfat bulamıyorum.
-Güzel olmuşum yani…
-Ekrem:Zaten güzeldin şimdi mükemmel olmuşsun.
-İçeri geçelim mi?
Bardan içeri girdik. Çoğu arkadaşımız bizim sevgili olduğumuzu yeni öğrenmişti. Şaşırdılar ama sonra tebrik ettiler. Çok eğlendik. Ozan ile konuştuk.
-Ekrem:Oğlum seviyorsun kızı. Git özür dile. Yalvar. Boşuna acı çekiyorsun.
-Ozan:Çok üzdüm onu. Affeder mi ki beni?
-Affeder. Senden bir şey yapmanı bekliyor. Özür dilemeni. Onu sevdiğini söylemeni.
-Ozan:Peki… Gidip söyleyeceğim. Ama bundan sonra da affetmezse beni ben ne yapacağımı bilmiyorum.
-Affedecek merak etme.
-Ekrem:Hadi bak şurada tek başına oturuyor. Git konuş.
-Ozan:Tamam. Dedi ve gitti.
-Ekrem:İnsanlara yardım etmeyi çok seviyorsun dimi?
-Evet. Sevenleri birleştirmeyi daha çok…
-Ekrem:Bizim birleşmemizi geciktirdiğim için özür dilerim.
-Hiç önemli değil. Sonunda oldu ya… Sonunda sevgiliyiz ya… Bana yeter…
-Ekrem:Sen hep böyle polyanna mı olacaksın?
-Üzülmeye ne gerek var ki? Her istediğim oldu. Ama şimdiden söyleyeyim polyanna olmayan bir tarafım da var. Cadı tarafım…
-Ekrem:Dünyanın en iyi en güzel cadısı seni çok seviyorum.
-Ben de seni aşkım…
Dedim ve Ekrem bana yaklaştı. Dudaklarını dudaklarıma değdirdi. Yanılmışım işte o an istediğim her şey olmuştu.
Parti bitmişti. Ve sonunda Nazlı ile Ozan barışmıştı. Herkes sevgilisiyle gitti. Ayçin Cenker’le, Nazlı Ozan’la, Özge Kaan’la, Yağmur Oğuz’la, ben de Ekrem’le… Bir taksi çevirdik. Taksicinin sanki uykusu var gibiydi. Ekrem’e dedim. “Binmeyelim.” Diye ama “Ekrem bir şey olmaz binelim” dedi. Bindik. Adam düzgün kullanıyordu. Boşuna korkmuşum.
Ta ki taksi şoförü kırmızı ışıkta geçip başka bir yoldan gelen kamyona çarpasıya kadar her şey güzeldi.



Marttan beri yazmadım. Ama işte yazabildim sonunda... Eski bölümleri hatırlıyorsanız yorumlarınızı bekliyorum. (:

spr ötesi olmuş cnm

(yeni okuyucu) sper olmuş cnm devamm

24.Bölüm
En son duydukları birbirlerine seslenişleriydi. Kavuşmaları bu kadar uzun sürmüşken bu kaza da neydi şimdi? Kazadan sonra etraflarını insanlar sarmıştı. Ambulans yoldaydı. Çarpıştıkları kamyonun şoförü sapasağlamdı. Sevil ve Ekrem… Onlar baygındı. Taksi durumunun durumu çok kötüydü. Üçü için de ambulans geldi. Şoför yoldayken hayatını kaybetti. Sevil çok kan kaybediyordu. Ambulanstayken nabzı durdu ama onu geri getirmeyi başardılar. Ekrem Sevil’den daha iyiydi. Alnı kanıyordu. Kolu kırılmıştı.
Hastanede Ekrem’i muayene edip odaya aldılar. İç kanama yoktu. Ekrem iyiydi.
Sevil’i ameliyata aldılar. Çok kan kaybetmişti. Sevil’in ailesine haber verildi. Hemen hastaneye geldiler. Sevil’in ameliyatta olduğunu öğrenince nasıl olduğunu sormak için Ekrem’in yanına gittiler. Ekrem’in ailesi de buradaydı.
-Semra:Ekrem!
-Ekrem:Semra Teyze!
-Semra:Nasılsın oğlum?
-Ekrem:Ben iyiyim. Sevil nasıl? Kimse bir şey söylemiyor.
-Semra:Bize de söylemiyorlar.
Ekrem’in telefonu çalar. Arayan Cenker’dir.
-Cenker:Naber abi?
-Ekrem:Cenker ben hastanedeyim.
-Cenker:Ne? Ne oldu?
-Ekrem:Sevil ile bindiğimiz taksi kaza yaptı.
-Cenker:İyi misiniz?
-Ekrem:Ben iyiyim ama Sevil ameliyatta…
-Cenker:Tamam abi. Ben çocuklara haber veriyorum ve hemen oraya geliyorum.
-Ekrem:Tamam.
Telefonu kapattıktan sonra Cenker Ayçin’i arar. Ayçin duyunca yıkılır. Herkes öğrenmiştir. Ayçin,Kaan,Özge,Yağmur,Oğuz,Nazlı,Ozan,Cenker hastaneye gitmek için yola çıkarlar.
Hastanede Ekrem Sevil’in yanına gitmek ister.
-Ekrem:Ben Sevil’in yanına gideceğim.
-Hüsna:Oğlum, Sevil ameliyatta…
-Ekrem:Ameliyathanenin önünde bekleyeceğim.
-Hüsna:Dinlenmen lazım.
-Ekrem:Anne! Bırak beni! Gidiyorum ben.
-Hüsna:Ekrem!
Ekrem annesini dinlemeden odadan çıkar. Ameliyathanenin önüne geldiğinde duvara yaslanıp beklemeye başlar. O sırada Ayçin’ler gelir.
-Cenker:Ekrem! Ekrem! Abi! Heyyy…
Ekrem Cenker’e cevap vermez. Veremez. Ağlamak istiyordur. Ama yapamıyordur. Cenker’e bakıyordur şimdi. Gözleri yaşlıdır. Başını Cenker’in omzuna koyar ve ağlar.
-Ayçin:Ekrem! Sevil’e bir şey mi oldu? Ekrem?
-Ekrem:Bilmiyorum. Kimse bir şey söylemiyor. Çıldıracağım.
Doktor ameliyattan çıkar. Herkes onun etrafına toplanır.
-Doktor:Hasta çok kan kaybetti. Acil A rh negatif kana ihtiyaç var.
-Yağmur:Benim A pozitif…
-Kaan:Benim de…
-Doktor:Kanı bulduğunuzda hemşireye haber verin lütfen… Biz kan merkezinden haber bekliyoruz. Ayrıca lütfen burası çok kalabalık olmasın.
-Cenker:Peki doktor bey…
Doktor gider. Ayçin’in aklına biri gelir.
-Ayçin:Doruk! Doruk’un kan grubu A negatif…
-Ekrem:Tamam hemen arayalım.
-Ayçin:Ben arıyorum.
(Ayçin Doruk’u arar.)
-Ayçin:Doruk!
-Doruk:Efendim Ayçin?
-Ayçin:Senin kan grubun A negatifti değil mi?
-Doruk:Evet.
-Ayçin:Doruk, Sevil kaza yaptı. Ve şu an ameliyatta. Acil kana ihtiyaç var. Senin kanın Sevil’in kanıyla aynı grup…
-Doruk:Ben hemen geliyorum.
Doruk telefonu kapatır.
-Ekrem:Ne oldu?
-Ayçin:Geliyor.
-Cenker:Arkadaşlar hepimiz burada beklemeyelim. Birkaçımız dışarıda beklesin.
Yağmur, Oğuz, Özge, Kaan zorla da olsa dışarıda beklemeyi kabul ederler.
Birkaç saatlik ameliyattan sonra Sevil ameliyattan çıkar. Ama şimdi de uyanması gerekiyordur. Sevil’in annesi ve babası yanına girer. Ekrem de Sevil’in yanına gitmek ister. İzin alıp o da yanına gider. Yanındaki sandalyeye oturup Sevil’in elini tutar.
-Ekrem:Sevil! Aşkım! Hepsi benim yüzümden. Sen demiştin ‘Binmeyelim.’ Demiştin. Neden seni dinlemedim ki? Neden? Eğer binmeseydik belki şu an sen evinde mışıl mışıl uyuyor olurdun. Benim yüzümden. Sana bir şey olursa kendimi asla affetmem. Bırakma beni. Sensiz yaşayamam. Seni seviyorum Sevil. Seni seviyorum.
-Sevil:Bi daha söyle bakayım. :D
-Ekrem:Sevil! Sevil! Uyandın. Uyandın Sevil!
-Sevil:Aaa evet uyumuyorum… :D
-Ekrem:İyisin dimi aşkım?
-Sevil:Evet. Sen?
-Ekrem:Uyandın ya şimdi harikayım. Dur ben doktoru çağırayım.
Ekrem odadan çıkar birkaç dakika sonra içeri Sevil’in ailesiyle doktor girer.
-Doktor:Kendini nasıl hissediyorsun?
-Sevil:İyi… Ama ama bacaklarımı hissetmiyorum.
-Semra:Nasıl? Nesi var kızımın doktor?
Sevil bacaklarını hissetmiyor. Felç mi oldu yoksa geçici bir şey mi? Ekrem bunu duyduğunda ne hissedecek? Ve en önemlisi Sevil ne yapacak? Hepsi ilerleyen bölümlerde sizlerle…



Yine aradan uzun zaman geçti biliyorum ama siteye giremiyordum. Sonunda girebildim.. Yorumlarınızı bekliyorum..

çok güzel olmuş devam müthiş

çok güzel yaaa offf sevil felç mi oldu şimdi ? devam cnm

Teşekkür ederim...

cnm bölümler harka uzun zamandır yazmıyordun ama şimdi yazdın ve çok sevindim devam

Teşekkür ederim canım...

geç olsun güç olmasın :D
Çok gzl olmuş.
Bence geçici bişi olucak.

Teşekkür ederim canım..
Bakalım neler olacak..

süper devam ybnezamn yazarsın

Teşekkür ederimm...
Şimdi yazabilirim...

devam cnm yb ne zamn glir? (:

ewet yeni bölümü bekliyoruz

25.Bölüm
Bacaklarımı hissetmiyorum. Nasıl ya? Neden? Neden hissetmediğimi düşünürken annem soruyor doktora nedenini. Doktorun ağzından ‘felç’ ve ‘yürüyemeyecek’ laflarını duyunca soyutluyorum kendimi hayattan. Hiçbir şey duymuyorum birkaç kelime dışında. Ben yürüyemeyecek miyim şimdi? Annem bir şey dememi bekliyor. Kendimi zorlayarak odadan çıkmalarını istiyorum sadece.
-Çıkın! Çıkın odadan! Kimseyi görmek istemiyorum.
Annem itiraz edecek oluyor. Ama doktor onu ikna ediyor. Yalnızım şimdi odada. Akmasına engel olduğum gözyaşlarım beni dinlemiyor artık. Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum. Ne kadardır böyle ağlıyorum bilmem. Ben hala ağlarken odanın kapısı açıldı. Annem geldi diye düşünürken kapıda Ekrem’i gördüm. Yanıma geldi ve bir sandalyeye oturdu. Ağladığımı görmek istemiyor. Yüzümü saklamaya çalıştım. Başımı önüme eğdim. Eliyle çenemden tutup ona bakmaya zorladı.
-Ekrem:Sevil! Bana bak! Ağlama demeyeceğim. Ağla! Üzüntünü at. Ama sonra güçlü olmalısın. Bununla savaşmalısın.
-Ne savaşması Ekrem? Yürüyemeyeceğim bir daha işte..
-Ekrem:Hayır! Yürüyeceksin.
-Yürüyemeyeceğim.
-Ekrem:Pes edemezsin Sevil. Benim tanıdığım Sevil pes etmez.
-Edebilirmiş demek ki…
-Ekrem:Sevil! Yapma böyle! Benim için pes etme. Ne kadar kötü olduğumu görmüyor musun? Eğer ben seni o taksiye bindirmeseydim böyle olmayacaktı. Her şey benim yüzümden. Böyle yaparak benim vicdan azabı mı çekmemi istiyorsun? Şu an kendimden nefret ediyorum. Eğer sen de pes edersen hayatım boyunca acı çekeceğim. Bunu mu istiyorsun?
-Hayır! Hiçbiri senin yüzünden değil. Olması gerekiyormuş ki oldu.
-Ekrem:Hayır! Benim yüzümden. Bunları konuşmanın sırası değil. İyileştiğinde konuşuruz. Tamam mı?
-Tamam. Pes etmeyeceğim. Beni bırakma Ekrem!
Beni bırakma dedim. Hiçbir şey demedi karşılık olarak. Başını önüne eğdi sustu. Ne oluyor Ekrem’e?
-Ekrem:Ben şimdi çıkayım. Kızlar gelsin yanına.
-Hayır. Sen kal. Senden başkasını istemiyorum.
-Ekrem:Ama onlar senin arkadaşların.
-Lütfen Ekrem…
-Ekrem:Peki..
-Yanıma yatmak ister misin?
-Ekrem:Sen rahatsın olma.
-Lütfen..
Ekrem yerinden kalkıp yanıma oturdu. Kendimi zorlayarak kenara kaydım. Kolunu kaldırıp omzuma koydum ve başımı omzuna yasladım. Bu çocuğun nesi var? Bana uzak davranıyorum.
-Ekrem:Doktor görürse kızar.
-Bana ne! Ben yanımda olmanı istiyorum.
-Ekrem:Doktor kızarsa kafama silah dayadı derim ben de o zaman..
-Tamam aşkım de.. Yeter ki durgunlaşma.Seni böyle gördükçe kötü oluyorum.
-Ekrem:Tamam. Merak etme sen iyileşinceye kadar yanındayım ve hiç durgun olmayacağım. Hadi uyu sen..
Uyumak için gözlerimi kapadığımda aklıma kaza anı geldi. Sonra yürüyemeyecek olmam. Ama pes etmeyeceğim. Bunu ailemle, arkadaşlarımla ve ekrem’le atlatacağım.



Yorumlarınızı bekliyorum.. Bir iki yorumdan sonra paylaşırım yeni bölümü..

muteşem olmuş devam (:

Ayy çok güzel olmuş.Devam.

güzelll

cnm süper olmuş devam lütfen

26.Bölüm
Uyandığımda Ekrem yanımda yoktu.Annem başımdaydı. Uyuyordu. Su içmeliydim. Sürahi uzaktaydı. Sürahinin yanına gidebilir miyim acaba? Denemeden bilemem değil mi gidip gidemeyeceğimi ? Üzerimdeki örtüyü kenara çektim. Sırayla bacaklarımı aşağı indirdim. Yatağa tutunarak ayağa kalkmaya çalıştım. Ayaktaydım. Bir adım atayım dedim. Adımı atmamla yere yığılmam bir oldu. Düşerken bir çığlık attım. Annem uyanmıştı. Yanıma geldi. Birazdan kapı açıldı. Gelen Ekrem’di. Yanıma koştu.
-Ekrem:Sevil! İyi misin sevil?
-İyiyim.
-Semra:Kızım niye kalktın?
-Su içecektim. Sürahi de uzaktaydı. Seni de uyandırmak istemedim.
-Semra:Uyandırsaydın kızım.
-Denemek istedim anne. Ne kadar kötü olduğumu görmek istedim. Kendi kendime su bile içemiyorum. Beni buradan kaldıracak mısınız yoksa zatürre mi olayım?
-Ekrem:Tamam. Tutun bana.
Beni kucağıma aldı. Yavaşça yatağa bıraktı.
-Semra:Ben birazdan gelirim.
Dedi ve annem gitti.
-Ekrem:Sevil annene ne yaptığının farkında mısın?
-Hayır.
-Ekrem:Annen nereye gitti biliyor musun? Büyük ihtimalle ağlamaya gitti. Yine… Annen zaten çok üzülüyor. Sen böyle yaptıkça daha da kötü oluyor.
-Ben… Ben istemeden yapıyorum. Sinirlerime hakim olamıyorum.
-Ekrem:Tamam. Ama annenle konuş ve özür dile. Ben şimdi çıkıyorum üstümü değiştirip geleceğim.
-Tamam.
Alnımdan öptü. Tam giderken onu elinden tutup onu durdurdum.
-Bir dakika! Sen hiç uyudun mu?
-Ekrem:Uyudum uyudum.
-Yemezler aşkım.. Gözlerin kızarmış. Mos mor gözlerinin altı. Uyumadığın çok belli.
-Ekrem:Tamam ya.. Uyumadım ama iyiyim ama merak etme.
-Şimdi eve git ve uyumadan da gelme.
-Ekrem:Emredersiniz komutanım. Askere gitmeden asker yaptın beni.
-:D
-Ekrem:Ben kaçtım..
-Dur dur dur dur dur dur…
-Ekrem:Ne oldu yine?
-Şimdi sen uyuyacaksın dimi?
-Ekrem:Evet.
-Tamam yaklaş o zaman..
-Ekrem:Niye?
-Yaklaş sen.
Ekrem yüzüme yaklaştığında onu dudaklarından öptüm.
-İşte bu da iyi geceler öpücüğün…
Şaşırmış bir ifadeyle dışarı çıktı. Fazla geçmeden kapı açıldı. Ekrem kapıdan kafasını uzattı.
-Ekrem:Teşekkür ederim…
Dedi ve gitti.
Asıl ben teşekkür ederim Ekrem her şey için. İyi ki yanımdasın… Seni seviyorum deli çocuk..


Yorumlarınızı bekliyorum.. Akşama yeni bölüm gelir..

çoooo....k güzel olmuş canım :D

Teşekkür ederim canım..