14.Bölüm
Bir insan birinden bu kadar nefret ettiği halde hala onu sevebilir mi? Ya da birini delilercesine severken bu kadar nefret edebilir mi? İşte benim anlamadığım şey bu. Onu neden kalbimden atamıyorum? Aklımdan attım. Artık fazla düşünmüyorum. Düşünüyorum bi günün yarısından fazlasında.. Geri kalanında da uyuyorum. Bu çocuğun nesini seviyorum ki? Bu soru hataydı. her şeyini seviyorum. Gözlerini, saçlarını, gülüşünü, bakışını, yürüyüşünü, sesini, her şeyini çok seviyorum. Sevmekle olmuyor işte. Onun da sevmesi lazım. Düşüneceğim dedi bana. İki yıl önce… Evet aradan iki yıl geçti. Lise 3’deyim. Ve onunla aynı sınıftayız. Ben onu hala seviyorum. Onunla o günden sonra hiç konuşmadık. O konuşmaya çalıştıysa da ben konuşmadım. İki yıl geçti. Ben onun yüzüne bakmadım. Hep tersledim. Hiç onunla konuşmadım. Konuşmasına izin vermedim. Gözlerine bakamamak beni ne kadar üzdü bilemezsiniz. Onu hala seviyorum. Ama kimseye bunu söylemiyorum. Herkese ‘Artık sevmiyorum.’ diyorum. Kızların hiçbiri bilmiyor gerçeyi. Her gün onlara yalan söylemek gerçekten çok zor. Ve de sevgilime… Evet, bir sevgilim var. Kim mi? Hee ondan önce Tolga başka bir okula gitti. Çok üzüldüm. Her şey benim yüzümden… Ekrem’i kıskandırmak için onunla çıkmamıştım ama Ekrem’i severken onunla çıkmam hataydı. Tamam şimdi de hata yapıyorum. Ama yapmak zorundayım. Rol yapmaya devam etmeliyim. Bir yıl daha.. Sonra üniversiteye gideceğim. Ve onu bi daha görmeyeceğim. Sevgilim kim mi? O da geçen sene geldi.(Serkan Şenalp) Adı Doruk… Tatlı çocuk… Ama onu sevmiyorum. Sevemiyorum. Kalbimde Ekrem varken yapamam.
Kaan ile Özge çıkmaya başladılar. Birbirlerini sevdiklerini ikisi de biliyordu. Ama ancak geçen yıl sevgili olabildiler. Kaan’ın ‘Seni seviyorum.’ Deme fobisi var galiba. Dedittiresiye kadar canım çıktı. Başkalarına yardım ediyorum ama kendime yardım edemiyorum. Terzi kendi söküğünü dikemezmiş.. Bendeki o hesap… Sıradaki çift Cenker ile Ayçin… Ayçin o kadar inatçı ki sevdiğini söylemiyor. Benden daha inatçı değil ama. Ben 6 yıldır hiçbir şey yapmadan duruyorum. Neyse bu konuya girersem çıkamıyorum. Cenker’de de biraz utangaçlık var. Ama bu iş bu yıl bitecek. Sevgili olacaklar. Bakışlarından belli birbirlerini sevdikleri…
Nazlı ile Ozan kavgalılar. Okula bir kız geldi. Adını bile bilmiyorum. Ozan, bu kız kapıdan içeri girerken uzunca bir süre ona baktı. Tabi bu Nazlı’dan kaçar mı? “Sen nasıl başkalarına bakarsın? Nasıl yaparsın bunu bana?” diye kavga çıkardı. Nazlı çok üzgün. Ozan çok pişman. Bi ara da onları barıştırayım en iyisi…
Yağmur ile Oğuz aramızdaki en mutlu çiftlerden. Diğeri de Kaan ile Özge… Neyse ki aramızda mutlu olanlar da var.
Zeynep ile yaşadıklarımdan sonra barışabiliriz diye düşünüyorum. Belki… Ne olur bilemiyorum.. Zamanla neler olacağını göreceğiz.
Lise 3’e geçtik. Bugün okulun ilk günü… Beni almaya Doruk gelecek. Tatilde her hafta görüşmek istedi. Bir buçuk ay tatildeydim. Hep aradı. Evde olduğum zamanlar onu üzmek istemediğim için onunla görüştüm. Konuştuk. Sohbeti iyi… Neyse ben yine daldım derin konulara… Anlat anlat bitiremem.
Ekrem ile aynı sınıftayız. Önceden değildik. Ama geçen yıl sınıflar karışınca aynı sınıfa düştük.
Doruk beni evden aldı. Okula giderken konuştuklarımızı anlatmayacağım. Her zaman ki gibi o konuştu ben sustum. Okula geldik. Ben gözlerimle onu aradım. Yoktu. Neden gelmemişti? Off… Kızların yanına gittik. Cenker geldi.
-Cenker:Günaydınnn!
-Ayçin:Sana da günaydın..
-Doruk:Günaydın Cenker.
-Nazlı:Günaydın Cenker. Ozan geldi mi?
-Cenker:Daha görmedim. Ama gelmiştir.
-Nazlı:Neden söylüyorsun ki bana… Bana ne bundan?
-Cenker:Sen sordun ama.
-Nazlı:Hiç öyle bir şey demedim.
-Cenker:Ama…
-Yağmur:Tamam Cenker. Bu aralar çok sinirli…
-Nazlı:Nerem sinirli benim yaa?
-Özge:Yok Nazlı’cığım hiç sinirli olur musun? Yağmur’un patavatsızlığı…
Bu arada Özge, Yağmur’a kaş göz işaretleri yapıyordu. Yağmur başta anlamadı ama sonra jeton düştü. Benim aklım Ekrem’deydi.
-Cenker:Sevil!
-…
-Doruk:Aşkımmm!
-Cenker:Sevil.
-Efendim?
-Doruk:İyi misin birtanem?
-İyiyiiim.. Ne oldu Cenker?
-Cenker:Seninle konuşabilir miyiz?
-Tabi ki de… Dinliyorum.
-Cenker:Özel…
-Tamam. Biz geliyoruz.
Banklardan birine oturduk.
-Evet. Seni dinliyorum Cenker.
-Cenker:Şeyyy…
-Ne oldu Cenker? Meraklandırma beni…
-Cenker:Ekrem!
-Bana ne Ekrem’den?
-Cenker:Sevil! Beni kandıramazsın.
-Ben seni niye kandırayım ki?
-Cenker:Neyse… Ben söyleyeyim. Sonra tartışırız bunu.
-İyi peki… Çok istiyorsan söyle.
-Cenker:Ekrem! Ekrem! Ekrem’e araba çarptı.
-Ne?