21.Bölüm
Yandın Ekrem. Benimle yarışamazsın. Hem hastanelik olsam bile seni yeneceğim. Ekrem’in kulağına…
-Aşkım! İstersen çekil.
-Ekrem:Sevil! Niye çekileyim? Altı üstü yemek yarışması. Ve seni yeneceğime eminim.
-Görürüz. Ama merak etme. Seni yendiğimi kimseye söylemem. (:
Masaya oturduk.
-Hüseyin:Bizi de alet ettiniz saçmalıklarınıza.
-Berke:Siz jürisiniz.
-Semra:Tamam hadi. Herkes tabağındakileri bitirecek…
-Anne yarışma zaten yemekle ilgili… En çok yiyen kazanır.
-Semra:Tamam o zaman ben jüriysem Sevil’i birinci ilan ediyorum. Bitti. Hadi yiyin yemeklerinizi.
-Anneeee’
-Semra:Başka zaman yapın yarışmanızı… Yemek masasında yarışma mı olurmuş?
-Off…
-Ekrem:Neyse başka zamana seni yeneceğim artık.
-Ekrem! Görüşeceğiz seninle.
-Ekrem:Bekliyorum.
-Semra:Hadi hadi… Yemek sırasında fazla konuşulmaz.
-Konuşulmaz. Yarışma yapılmaz. Yemek de yemeyelim istersen anne.
-Semra:Sevil sen konuştun. Toksun galiba.
-Kurt gibi açım.
-Ekrem:Hani şu elmanın içinden çıkan kurt gibi mi?
-Hadi yemek yiyelim. (Ekrem’in kulağına)Yoksa yarın bir sevgilim olmayacak.
Yemek yedik. Sohbet filan… Ayçinlere gitme zamanı geldi.
-Baba! Ben Ayçin’lere gideceğim.
-Hüseyin:Abin geldi kızım.
-Ben ona söyledim. Hem kıza söz verdim. Siz sürpriz yapmasaydınız bana haber verseydiniz Ayçin’e söz vermezdim.
-Hüseyin:Tamam. Git. Ama tek başına gidemezsin.
-Giderim ben yaa…
-Semra:Abin senle gelsin.
-Ekrem:Ben götürürüm. Nasıl olsa evimin yakınında…
-Berke:Ekrem götürsün ya… Yoldan geldik. Yorgunuz herhalde…
-Peki. Hadi gidelim Ekrem. İyi geceler…
Evden çıktık..
-Ekrem:Seviiil!
-Efendim Aşkım.
-Ekrem:Aşkım?
-Bugün kaç kere AŞKIM dedim. Şimdi mi jeton düştü?
-Ekrem:Evet aşkım.
-Biliyorsun dimi Ayçin’lerin evine yürüyerek 2 dakikada gideriz.
-Ekrem:Çok az… Ben senin yanında biraz daha durmak istiyorum.
-Ama yapabileceğim bir şey yok.
-Ekrem:Yolu uzatırız biz de…
-Ekrem saat kaç farkında mısın?
-Ekrem:Olsun ben varım yanında. Korurum ben seni. Sahile gidelim. Oradan Ayçin’lere bırakırım ben seni.
-Tamam. Ekrem?
-Ekrem:Efendim?
-Hani derler ya… Cicim ayları. Sonra her şey değişir derler evliliklerde… Biz evli değiliz. Ama ya bizim durumumuz da böyle olursa… Birkaç ay sonra böyle olmazsak.
-Ekrem:Öyle bir şey olmayacak. Kötü şeyler düşünme. Sen beni sevmezsen eğer gün gelir de… Ben seni hep seveceğim. Bunu unutma.
-Benim seni sevmediğim gün öldüğüm gün olur Ekrem.
-Ekrem:Sevil… Böyle konuşma. Lütfen!
-Tamam. Söylemedim say… Nerdeyiz biz yaa?
-Ekrem:Seni kaçırıyorum.
-??
-Ekrem:Şaka şaka… Ayçin’lere geldik.
-Sen Ayçin’lerin evini nereden biliyorsun bakayım.
-Ekrem:Sen Ayçin’lerde kaldığında ben nerdeydim sanıyorsun. Sen Ayçin’lere giderken seni takip etmiştim. Zaten her gün senin peşindeydim.
-Vay be…
-Ekrem:Yaa… Değerimi bil.
-Bilmiyor muyum?
-Ekrem:Biliyorsun da…
-Da?
-Ekrem:Gitmeden önce iyi geceler öpücüğü versen?
-Olma…
-Ekrem:Evlenmeden olmaz demeyeceksin herhalde…
-Olmaz Ekrem.
-Ekrem:Yanaktan yaa…
-Hee…
-Ekrem:Sen ne anladın ki?
-Hiçbir şey…
-Ekrem:Öyle olsun.
-Hadi hadi… Yolda kimseye bakma. Beni o maviş gözlerini oydurtmaya zorlama…
-Ekrem:Oyar mısın?
-Kıyamam. Ama daha kötüsünü yaparım.
-Ekrem:Tamam tamam. Ben gideyim.
-Kenardan kenardan git.
-Ekrem:Tamam.
-Ekrem?
-Ekrem:Efendim?
Ekrem ile aramızda iki adımlık mesafe vardı. Yanına gittim. Ve onu yanağından öptüm.
-Bir de seni bu halde buraya kadar getirdiğim için özür dilerim.
-Ekrem:Senin için her şeyi yaparım.
-Tatlı rüyalar…
-Ekrem:Yani rüyamda seni göreceğim. Ben hemen gideyim de uyuyayım o zaman…
-
Ayçin’lerin kapısındaydım. Kapı açıldı. Ayçin’di.
-Ayçin:Sevil? O kimdi? Yanlış görmedim dimi? Ekrem’di o dimi? Çabuk her şeyi anlat. Geç içeri…