Merhabalar Bazılarınız beni Melek'ten bazılarınız Adımı Kalbine Yaz'dan bazılarınızda diğer senaryolarımdan tanıyorlardır. Tanımayanlara gelirsek Ben Ece. Uzun süredir senaryo yazıyorum bol bol fikirlerim oluyor ama , bu sefer bu senaryo bana ait değil. Bu senaryo Robert Pattinson vede Nina Dobrev adına yazılmaktaydı. Bende yazarından rica ettim ve kişileri değiştirme izni aldım. Yani senaryosunu yayınladığımdan haberi var. Bölümler kopyala + yapıştır olarak yapılmıyordur. Ben kendim yazıyorum en baştan. Anlıyacağınız gibide karakterlerimiz belli. Şimdilik iki başrol oyuncusunu tanıttım yarım yamalak Yardımcı oyuncular diğer bölümlerde çıkacaklar.
Girdap ~ Tanıtım
Türkü Turan 19 yaşında Ankara'da oturan genç bir kızım. Annem ve babam ile birlikte kalıyorum. Meslek lisesi - Radyo Televizyon bölümü mezunuyum ama anne-baba zorlaması yüzünden Tıp Fakültesine girdim. Oysaki ben Konservatuar istiyordum... Her neyse, Gecelerden birinde Tv'de zap yaparken bir çift mavi göz ilgimi çekti ve oturup izlemeye başladım işte o geceden sonra hayatım değişti. ÜMİT-İBRAHİM-KANTARCILAR! Prensim... Başlarda hayrandım,fandım ama bu gitgide bir aşka dönüşmeye başladı. Bu aşk kalbimde büyüyerek hayatımı talan etti. Ona sırılsıklam aşıktım. O nasıl birimi ? Şöyle anlatıyım...
-Şişşşttt! Bence biz kendisinden dinleyelim =) -
Ümit İbrahim Kantarcılar
Oyuncuyum... Başarılı olduğum bir gerçektir. Ailem? 2 kız kardeşim ve babam var hayatımda... Annem'i sakın işe karıştırmayın! anne bile diyemiyorum ona! Lanet olası kadın yıllar önce bizi bırakıp gitti bir dahada ne bir haber alabildik nede başka bir şey. 24 yaşındayım , kendimi fiziksel olarak tanıtmama gerek yok beni herkes tanır. Hergün onlarca çılgın hayranım ile tanışır,görüşürüm. Güzel dizi projelerim ve sinema filmlerim gerçekleşti. Birkaç tane ödülüm var. Parmakla gösterilen biriyimdir. İstanbul'da yalnız kalıyorum güzel bir evim var. Şimdi yeni görüşmeler yapıyorum bir diziye başlayabilirim...
Bölüm resmi
Bence memnun kalıcaksınız. Şimdiden teşekkürler.
En son ~Ness~ tarafından C.tesi Ara. 10, 2011 11:56 pm tarihinde değiştirildi, toplamda 34 kere değiştirildi
Dirseğimi masanın üzerine koymuş elimi de çenemin altına yaslamıştım. Elim mousedaydi fareyi onun güzel gözlerinde,tamamen gülümsemiş olan dudaklarında,dağınık havalı saçlarında gezdiriyordum. Bunu gerçek olarak yapmam imkansızdı ama her şeyden daha çok istediğim kesindi… bilgisayarımın başında yine onun fotoğrafını açmış , ekranın içine girme tehlikesiyle izliyordum onu. Neden bu kadar mükemmel olmak zorundaydı ki ? muhteşemlik onun göbek adıydı. Ah be adam bu kadar sevildiğini bilsen,ne kadar utanıcığını tahmin edemezsin.
Sevmek… her şeyini seviyordum onun,bu hayrınlık dğeildi. Hayır.. olamazdı… bu,bu,bu AŞKtı ! çok büyük bir aşk. Benimkisi herkesden farklıydı,eşsiz benzersiz bir duyguydu. Sokakta bir çok genç kız ona aşık olduğunu söyleyebilirdi ama o sduygular hayranlığı geçemezdi. Oysaki ben tamamen kapılmıştım aşkına. Bir ünlüye aşık olmak.. vay be! Bu ben değildim,hayır türkü bu olamazdı. Türkü her zaman dik kafalı,aşka inanmayan,onun dışında hiçbirşey ile ilgelenmeyen biriydi. Kendiyle gurur duymalıydı çünkü 19 yaşında yetişkin olmuş,bir genç kızı (çok güzel kurdum cümleyi :D ) kendine aşık etmişti. Heleki bu bendim.
“hani aşk diye bir şey yoktu?” dedim kendi kendime. Ama anında onun o sıcak gözlerine kaydı gözlerim ve o an “Aşk var Türkü ! aşkın anlamı o !” dedim. Onu bulup bunu bir güzel ödetmeliydim. Ne hakla bu kadar çabucak girebilmişti hayatıma ? aman tanrım ! sayesinde kendimle konuşurda oldum harika ! sinirle fotoğrafını kapattım ve döner sandalyemden kalkmayarak arkamı döndüm. Çünkü fotoğrafı kapatmam yetmemişti çünkü ekran onun mükemmel fotoğrafı ile kaplıydı. Her zamanda öyle olucaktı. O fotoğraftan kaçarken posterine tutulmuştum. Bu odanın her yanı posterleri ile doluydu. Küçük bir kütüphanem vardı üst raflarında kitaplarım diğer alt rafları ise onunla gazetlerde,dergilerde çıkan her şey ile doluydu. Fotoğraf albümleri oradaydı,çerçevelettiğim resimleri hepsi birer birer orada ki yerini alıyordu. Benim odam,benim dünyam,benim krallığım… kapı yavaşça açıldıiannem içeriye doğru kafasını sokup gülümsedi “Nasılsın canım?” bu sefer yumuşakça konuşyordu. En son sabah kavga etmiştik,ne yüzünden mi ? ÜMİT ! bunu bir saplantı haline getirdiğime,ve yardım almam gerektiğine inanıyorlardı. Babamda öyleydi. Ama hayır bu sadece aşktı. Acaba onlar hiç aşık olmamışmıydı demek istiyordum ama ikisininde aşk evliliği yaptığını gayet iyi biliyordum. “İyiyim.” Dedim sert bir tonla ve tekrar bilgisayarama döndüm. “yine mi bilgisayardasın ? kızım biraz diğerleri gibi davranıp dışarı çıkmayı düşünmüyormusun ? genç bir kızsın ve sen her gün bu odaya kapanıp kendi kendine yaşıyorsun. Arkadaş edinmelisin küçük hanım!” sözlerinin sonlarına doğru sertleşmişti,al işte yeniden başlıyorduk. “anne ! beni anlamıyorsunuz ! lütfen daha fazla diretmeyin ben böyle mutluyum ve böyle kalacağım !” bende sakin olmaya çalışıyordum ancak sesim yükselmişti bile. “Öylemi matmazellerı,diyecektim ki babanla konuşup yarına bir randevu almayı düşündük. Sanada sorucaktım,ama bu halşdeyken sormamam daha iyi!” hah,sonunda randevu işine geçebilmişlerdi demek. Artık boğuluyordum bu evde ! canımı sıkan bir şeyler olduğu kesindi. “Anne istediğiniz kadar randevu alın beni zorlayın ama gitmeyeceğim,çünkü burada lmayacağım.” Evet burada kalamazdım. Ankara ‘da yaşıyorduk,ve şimdilik onu görmem imkanız gibiydi. Gele bile ailem izin vermicekti bende kaçıcaktım. Ama sabredemiyordum artık bir an önce karşısına çıkıp aşkımı ona göstermeliydim. Reddetme olanığı fazla yüksekti ama yinede onu görmem yeterdi benim için. Ah ne diyorum ben onu görmek tabiî kide yetersizdi. Bavulumu hazırlamıştım tam, duvarıma yöneldim o sırada da babam içeriye girdi. "Noluyor?" Duvarımdan dev boyutta ki posterini özenle çıkartırken göz ucuyla babama baktım. Endişeli bir hali vardı, birşey demeden posteri yavaşça katlayarak bavuluma yerleştirdim ve aynı şekilde diğer postere yöneldim. Ah ne tatlı gülümsemiş ya, neyse türkü şimdi babanın kalbine indirmeden açıklama yapman gerekiyor. bir kaç küçük posteride bavuluma yerleştirdim ve babama dönüp gülümsedim. "Gidiyorum" Tekrar kitaplığıma döndüm. Çerçevelettirdiğim fotoğrafları, ve diğer ıvır zıvırları kucağıma alıp bavuluma tıkıştırdım. Son kez dergilerini alıp koydum bavulum zorla kapanıyordu. Tüm gücümle üzerine kuvvet uygulayarak fermuarını çektim. Babam ise soru yağmuruna başlamıştı "Nasıl? Nereye gidiyorsun? Ha anladım bu ıvır zıvırları çöpe atmak için topladın, ordanda arkadaşına gidiceksin değil mi??" Ne kadarda iyimser bir babam vardı benim. Annem yavaştan yavaştan ağlamaya başlamıştı, kıyamam birtaneme ya. Anneme bir an için sarılmak istedim ama, yapmamalıydım. Tavırımı koydum, geri dönüşü yok! Babama bir cevap borçluydum. "Bak baba. Benim deli olduğumu filan sanıyorsunuz ama ben gayet sağlıklıyım,ne yaptığımı gayet iyi biliyorum. 19 yaşında koskoca bir kızım yetişkin oldum artık. Bu yüzden gidiyorum. İstanbul'a! Ümit'i bulucam anladın mı ?"
Derin bir efes verdim,oldu işte söyledim içimdekileri. Gözlerimi yumup Babamın kükremesini bekledim ama yok küçük bir miyavlama gibiydi sesi. "Hiç komik değil türkü" Babama acıyarak baktım,kendine yediremiyordu. Koskoca Ali Turan'ın kızı evden kaçamazdı değil mi ? ama kaçıyorum Baba! "İzninizle, artık gitmeliyim" Kapıya doğru yürümeye başladım bavulumuda peşimden sürüklüyordum. Annem önüme geçti. "Kızım gel konuşalım,yapma böyle gitme. Paran yok bir şeyin yok. Nerde kalır ne yersin? Hem o adamı görmen garanti değil ki" Evet şimdilik param yoktu. Ama bankada bir hesabım vardı küçüklüğümden beri para biriktirirdim. Şimdiye kadar baya olmuştur. Ordan paramı çeker gece uçağına atlar hoop istanbul. Güzel bir otelde kalırım,ardından iş bulurum. (işsizlik almıi başını gidiyor türküüü!! sen birde ilk günden iş bulcan ha peh =P pabucumun fanıııııı asfgadsa) Ve yapım şirketini adresi nasıl olsa telefonumda kayıtlı. Ve birkaç şirketin daha adresi var. Böyleliklede Ümit'ime kolaylıkla ulaşırım. (ümit seni isticekmikiiiiiii çekik gööözzzzz xD ) Evet,evet aynen böyle yaparım. "Anne başımın çaresine bakabilecek yaştayım. seni haberdar ederim Hoşçakal,Seni seviyorum" Başkada birşey söylemeden merdivenlerden indim ve dış kapıya ulaştım Annemde peşimden geliyordu onlara dönüp bakmadım ama babamın sesini işitmiştim.
"Bu kapıdan çıktığın an bir daha geri dönemezsin!" Yavaşça ona döndüm boğazımda bir yumru oluşmuş sesimin çıkmasına engel oluyordu. "Peki" diyebildim sadece ve evden çıktım. Kapıyı ardımdan kapatarak, yürümeye devam ettim. Herşeyim yanımdaydı az bir miktar olsada param cebimdeydi. Çantama sıkı sıkı sarıldım ve bir taksi çevirdim. Taksiye binip adama bankaya gideceğimizi söyledim ve yola çıktık. O boğazımdaki yumru gitgide çözülmeye başlamış, onun yerine gözlerime yaşlar gelmişti. Hayır Türkü sen ağlamazsın! Senin ağladığın nerde görülmüş ki?! Toparlan ve kendine gel! Hemen cebimden telefonumu çıkarttım ve notlara girdim adresleri kaydettiğime emin olduktan sonra kapattım. Ve Ümit'in o gülen yüzüyle karşılaştım. Bir tutam karamel tonlarındaki saçı yüzüne düşmüş,ağzı kulaklarında gözlerinin içi en derinlerindeki mavisi bile parlıyor. Ona öylece bakmak bile bana öylesine bir haz veriyordu ki. Onun karşısına çıkıpta "sana aşığım" demek ne kadar zor olucaktı acaba ? Ne yapardı ? hafifçe gülümser, bana yaklaşır ve "ilk görüşte aşk'a inanırmısın?" sözcüklerini ağzından dök.... Ahh, dökülmesi ne kadarda güzel olurdu. Türkü sen tam bir kaçıksın kızım! Sapıksın ! Şoförün sesiyle kendime geldim "Geldik Hanımefendi" Etrafıma bakındım evet gelmiştik. "Afedersiniz, küçük bir işim varda beni bekleyebilirmisiniz lütfen?" Adam gülümseyerek başını 'evet' şeklinde salladı. "Teşekkür ederim" diyerek arabadan inip bankaya doğru yürüdüm
******
Havaalanına gelmiştim. Tabii ilk önce bankadan tüm paramı çektim yaklaşık 4 binliram vardı. Pekde az değil hani... (Az mı ?! Kızım rüyamızda nah görürüz biz onu çizgi göz!) Bu gece tüm İstanbul uçakları kalkmıştı , doğrudur yani saat 1;45 ti! Bende yarın sabaha ilk uçağa bilet aldım ve geçip bir banka oturdum. Bavulumu bankın üstüne yatırdım bende üzerine başımı koydum ve kendimi uykunun kollarına bıraktım...
1.Bölümün sonu
Şimdilik Bay Kantarcılar yookkk Çizgi göz ile idare edin artık Sizi seviyorum
canım resmen benim Ümite olan aşkımı anlatıcaksın galiba sanaryonda kesinlikle bundan eminim eline klavyene sağlık çok güzel olmuş canım hayranlıktan aşka beni anlatıyor canım
cnm süper ötesi olmuş türkünün bu aşkı beni bile duygulandırdı ne aşkmış be ümiti bulduğunda ne yapacak çok merak ediyorum buarada tekrar soruyorum diğer senaryolarına devam edecek misin ?bölüm harikaydı devamını bekliyorum
Resmen butun kızların yapmak ıstedıklerı ama yapamadıklarını anlatıyosun bu senaryodan cok guzel seyler cıkacak merakla 2. Bolumu beklıyorum hemen olursa sevınırım
Resmen butun kızların yapmak ıstedıklerı ama yapamadıklarını anlatıyosun bu senaryodan cok guzel seyler cıkacak merakla 2. Bolumu beklıyorum hemen olursa sevınırım
katılıyorum resmen türkünün yaptııklarının yapmamak için kendimi tutuyorum aklıma estiği an bavulumu toplayıp ataşehire gidip Ümitin evini bulmak istiyorum ...
Herkese çok ama çok teşekkür ederim İyi , güzel , Türkü'de kendinizi buluyorsunuzda ilerdeki bölümlerde kızı boğazlamak isteyebilirsiniz dikkat :D Diğer senaryolarım devam edemeyeceğim gibi görünüyor canım... Ama bu kadar yorumcuk olur mu hiç ? Uzun uzun güzel güzel yazıyoyorum bölümü. Hadi bir kaç sayfa daha yorum
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Girdap 34. Bölüm; " Ambargo "97.sayfa 
ümiti bulduğunda ne yapacak çok merak ediyorum buarada tekrar soruyorum diğer senaryolarına devam edecek misin ?bölüm harikaydı 
devamını bekliyorum
