5 yıl sonra. ... Sevil telefonun sesiyle uyandı, arayanın o olduğundan emindi yine."Yarın sabah ararım" demişti. Sabah uyanır uyanmaz birbirleriyle konuşmayı alışkanlık edinmişlerdi adeta. Sevil: Alo canım. Ekrem: Günaydın. Uyandırdım mı? Sevil: Evet. Ekrem:Şeey, özür dilerim. Sevil: Yok, yok. Önemli değil, arayacağını biliyordum. Ekrem: Sevil, 3 gün sonra oradayım, inanabiliyor musun? Sevil: O günü bekliyoruz ikimizde. Ama Ekrem ben o gün İstanbul'da olamayacağım. Bizimkilerle İzmir'e gidiyoruz. Ekrem: Yaa, Sevil kaç aydır yanında olacağım günü düşünüyorum, lütfen... Sevil: Biliyorum, ben de bir an önce yanında olmak istiyorum, sarılmak... Ekrem: Sahiden mi? Sevil: Sahii. Ekrem: Sen çok değiştin kız.
Kapı vuruldu, kapatmak zorundaydı. Diğeri gelmişti herhalde, istenmeyen...
Sevil: Kapatmak zorundayım Ekrem. 1 ay daha 1 ay daha dayanmalıyız. Ekrem:Tamam, zor da olsa dayanacağım, sırf sana doyasıya sarılabileceğim o gün için. Kapatıyorum şimdi. Sevil: Ekrem! Seni seviyorum. Ekrem: (tebessümle) ben de.
Telefonu kapatınca "gelin" diye seslendi Sevil, evet oydu, her şeyin hem de her şeyin sorumlusu... Levent'ti.
Sevil'in gerginliini hissetti Levent, ellerini beline dolayıp onu kendine çekiyordu ki Sevil uzaklaştı.
Sevil: Elimi yüzümü yıkayayım.
Levent rahatsız olmuştu bu durumdan ama belli etmiyordu. "Zamanla o da kabullenecek" diye geçirdi içinden.
Levent: Akşam Antalya'ya gidiyoruz. Sevil: Neden? Levent: Nikah orada olacak. Sevil: Bahçedeki hazırlıklar? Levent: Artık hepsi iptal, Antalya'da bizim otelde olacak.
Yok canım bu olamazdı herhalde, yani koskoca Antalya'da karşılaşmazlardı Ekrem'le, yine de içine bir korku düştü Sevil'in.
Sevil: İstemiyorum. Levent:İsteyip istemediğini sormadım sana. Sana kalsa benimle evlenmezdin bile. Sevil: Bak bunda haklısın, eğer eğer aşağılık bi şekilde tehditler savurmasaydın, asla evlenmezdim. Levent: Akşam evleniyoruz ya sen ona bak.
Sevil sessizce "maalesef" dedi.
Levent: Bir şey mi dedin? Sevil: Hayır, bari bugün arkadaşlarımı görmeye gideyim. Levent: O'nu da mı? Sevil: O burada değil, dönmedi.
Oysa Levent bunu zaten biliyordu.
Levent: Tamam git, izin veriyorum. Sevil: (alayla karışık bir acıyla) Sağ ol ya.
"Keşke gitme deseydim O'na, bencilce bir istek biiyorum, ama keşke gitme deseydim. Belki o zaman karşı durabilirdim, ama bu adam bana tercih şansı bırakmadı ki. Bir saplantı olmuşum adamda resmen. 5 yıl boyunca... Aslında anlamıştım, ama işin bu raddeye geleceğini nereden bilebilirdim. Resmen ailem ve sevdiğim kişi arasında tercih yapmamı istedi. "
Gözleri dolmaya başlamıştı, elini yüzünü yıkadı, üstünü değiştirip çıktı evden. Ayçin'in yanına gitti. Ayçin kapıda onu görünce çok şaşırdı, son zamanlar çok az görüşüyorlardı.
Bir süre öyle havadan sudan konuştular, sonra Sevil Ayçin'e gerçekleri anlatmaya karar verdi, o en yakın arkadaşıydı.
Sevil: Ayçin ben evleniyorum. Ayçin: Sen bugün ne şakacı biri oldun böyle? Sevil: Şaka değil Ayçin. Evleniyorum. Ayçin: Ya bir dakika anlamadım, Ekrem daha dönmedi ki. Ne ara evlenme teklifi etti. Sevil: Ekrem'le değil zaten. Ayçin: Ne?! Ne diyorsun Sevil sen?
Sevil tüm olanları ona en başından anlattı, Levent'in her yerde karşısına çıkışını, onunla evlenmek istediğini söylediğinde yaşadıklarını, istemediğini söylemesi ve daha sonra Levent'in onu seçim yapmaya zorlamasını, babasının başına açtığı küçük belayı ve Ekrem'e söylediği yalanı.
Ayçin: Sevil mecbur değilsin, anlatırsın Ekrem'e. Bana bak yoksa sen istiyor musun bu Levent denyosuyla evlenmek? Sevil: Anlarsın sanmıştım Ayçin beni, Ekrem'i seviyorum, onunla evlenmek istediğimi nasıl düşünürsün? En iyisi gideyim ben artık. Ayçin: Ya Sevil dur, bi an öyle söyledim işte. Özür dilerim. Hemen mi gideceksin Antalya'ya? Sevil: Evet.
Sevil ve Ayçin sarıldılar.
Sevil: Cihanlara gidelim mi? Ayçin: Olur.
Bu sırada kapı çaldı.
Ayçin: Babamdır herhalde.
Kapıdaki Levent'ti.
Sevil: Levent! Levent: Seni almaya geldim. Sevil: Akşam gitmiyor muyduk? Levent: Daha erken çıkmamız gerekti. Ayçin: Bir yere gidecektik biz Levent bey. Levent: Artık gitmeyeceksiniz, hadi vedalaşın dışarı da bekliyorum Sevil.
Ve gitti Levent.
Sevil: Gördün işte. Ayçin: Sevil gitme. Bırak gitme. Sevil: Ailem ve Ekrem için bunu yapmak zorundayım, gitmezsem zarar görecekler. Kendine çok iyi bak, diğerlerine de onları çok özleyeceğimi söyle. Ayçin: Sevil...
Bir kez daha sarıldılar ve Sevil gözünde yaşlarla çıktı evden, bu yeni bir hayatın başlangıcıydı.
Spoiler:
Mısır hanımlar gelmişler, hoş gelmişler. Bu bölüm Sevil'i anlattık daha çok gelecek bölüm de Ekrem daha ön planda olacak.
hay ben o Levent 'denyosunun' ! haklıydın kankee , çok haklıydın . onlar bir türlü mutlu olamayacaklar .s çok duygulandım len , bende kendimi baskı altında hissettim yeni bölümü dört gözle bekliyorum - ellerine sağlık rüya'm <3
hay ben o Levent 'denyosunun' ! haklıydın kankee , çok haklıydın . onlar bir türlü mutlu olamayacaklar .s çok duygulandım len , bende kendimi baskı altında hissettim yeni bölümü dört gözle bekliyorum - ellerine sağlık rüya'm <3
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: DEĞM'ES'İN ELLERİMİZ -17.Bölüm 87.Sayfa- 
Nerden
çok beğendim devam
