Sevil: Gördün işte. Ayçin: Sevil gitme. Bırak gitme. Sevil: Ailem ve Ekrem için bunu yapmak zorundayım, gitmezsem zarar görecekler. Kendine çok iyi bak, diğerlerine de onları çok özleyeceğimi söyle. Ayçin: Sevil...
Bir kez daha sarıldılar ve Sevil gözünde yaşlarla çıktı evden, bu yeni bir hayatın başlangıcıydı.
ANTALYA - Gençoğlu Otel
Müdür: Ekrem! Ekrem: Efendim Sedat bey. Müdür: Bu akşam buranın sahibinin oğlunun nikahı var, sen de serviste olacaksın. Ekrem: Peki.
Sonra adam gidince arkadaşlarına döndü.
Ekrem: Abi ben anlamıyorum ya biz bunun için mi 4 yıl okuduk? Bilsem okumazdım valla. Sercan: Sen ne sandın? Okulu bitirince hemen müdür mü olacaktın bu otele? Ekrem: Ayy size de bir şey söylemeye gelmiyor, hemen dır dır dır. Sercan: Abi sen sabah yine O'nu mu aradın? Ekrem: Yok Shakira'yı aradım. Tabii onu aradım. Sercan: Niye her sabah her sabah arıyorsun ki. Bi de uyanır uyanmaz arıyor ha. Ekrem: Çünkü onun sesini duyarak güne başlamak hoşuma gidiyor. Sercan: Saçma bir şey. Dilan: Ya sen ne karışıyorsun çocuğa? Ne güzel arıyor sevdiği kızı her gün. Sen kendine baksana!
Sonra da elindeki bezi üstüne atıp ayrıldı oradan.
Sercan: Ne dedim ben şimdi ya? Ekrem: Anlamıyor musun oğlum? Bu kız sana yanık. Sercan: Harbi mi? Ekrem: Harbi tabii, biz de Sevil'le hep böyle atışırdık falan bak sonra... Sercan: Amanın ağır geyik geliyor, ben gidiyorum. Ekrem: Nereye ya? Sercan: Oğlum bi anlatmaya başlıyorsun saatlerce anlatırsın susturmasak. Gidiyorum ben. Ekrem: Yürü git be! Sen ne anlarsın aşktan? Sercan:He he.
İSTANBUL - Hava limanı
Sevil ve Levent önde, Sevil'in annesi ve babası, teyzesi arkada yürüyorlardı.
Sevil: Neden karar değiştirdin? Levent: Ne? Sevil: Yani burada değil de neden Antalya'da oluyor nikah. Levent: E babam orada, otel de var orada, o yüzden.
Bundan sonra hiç bir şey konuşmadılar, ne uçağın kalkmasını beklerken, ne de uçakta. Ve nihayet uçaktan inip, otele geldiler Levent'in özel arabasıyla. Sevil'in mutsuz olduğu her halinden belliydi.
ANTALYA - Gençoğlu Otel
Sevil'in ablası: Kızım ne bu surat? Biraz gülsene. Bugün evleniyorsun hem de bu kadar zengin biriyle. Sevil: Tek bildiğiniz para mı abla sizin?
Tam Levent'i sevmediğini söyleyecekti ki, Levent'in söyledikleri aklına geldi "ailen veya Ekrem, seç birini, ama şunu unutma Ekrem'i seçersen tüm sevdiklerin zarar görür"
Sevil: Ben Levent'le parası için evlenmiyorum.
Evet, parası için evlenmiyordu. İnsanların hayatları, mutlulukları idi Levent'le onu evlendiren şey. Peki ya nasıl dayanacaktı, bu adamın yüzünü her gün görmeye, onunla aynı yatakta yatmaya, nasıl dayanacaktı?
İSTANBUL - Lale Kafe
Buse: Ne yani Sevil gitti mi şimdi? Tüh be, bir kaç gün sonra Ekrem dönecekti. Cihan: Ailesiyle İzmir'e gitmiş önemli bir şey var herhalde. Buse: Herhalde. Cihan: Sen şimdi açacak mısın pastaneyi? Buse: Okulunu okudum, başkasının yanında çalıştım çok iyi biliyorum bu işi, niye yapamıyım ki? Cihan: Tabii canım yaparsın sen? Ama bir de hiç güzel yapamıyor muşsun tatlıları? Buse: O zaman ben de tatlı diye seni satarım, çok tatlısın zaten veririm başkasına. Cihan: Buse?! Buse: Şaka yaptım be hiç anlamıyorsun, ben seni kimselere vermem. Cihan: Ben de seni.
Sonra dudakları birleşti, bu "ben seni kimselere vermem, sen benimsin" demekti.
İSTANBUL - Nisanur'ların Evi
Doğan taksiden biraz erken çıkıp Nisanur'ların sokağına geldi. Niyeti belli; bu kez Nisanur'a açılabilmeyi umut ediyor. Kapıyı çaldı, Nisanur açtı.
Nisanur: Aa hoş geldin Doğan hayrola? Doğan: Hayır, evet hayırlı aslında. Iı şeeey. Nisanur: Ney? Doğan:Şey? Nisanur: Ney? Doğan: Ney? Nisanur: Şey? Doğan: Bak şaşırdın. Ben "şey" diyordum sen "ney" diyordun şimdi ben "ney" dedim sen de "şey" dedin, şaşırdın. Nisanur: Gerçekten komik bunun için mi gelmiştin? Doğan: Şeey, Ekrem geldi mi? Nisanur: Yok 3 gün sonra gelecek. Doğan: Hıı tamam ben gidiyim o zaman. Nisanur: Görüşürüz. Doğan: Görüşür müyüz? İnşallah.
İSTANBUL - Ayçin'lerin Evi
Ayçin kapıyı açınca karşısında Cenker'i gördü.
Ayçin: Aa Cenker ne işin var burada, git bence babam evde. Cenker: Baban mı?
Bunu söyledikten sonra sokağın başına doğru gitmeye başladı.
Ayçin: Şaka yaptım şaka, gel buraya. Cenker: Böyle şaka mı olur Ayçin? Ölecektim neredeyse. Ayçin: Tamam tamam geçti. Biliyor musun Sevil gitti bugün? Cenker: Nereye? Ayçin: An..
Tam doğruyu söyleyecekti, Sevil söylememi istemez diye düşündü.
Ayçin: Anne-babasıyla İzmir'e gitti. 1 aylığına. Cenker: Tüh, Ekrem gelecekti 3 gün sonra. Ayçin: Cenker bu sefer cidden babam geliyor. Cenker: Yemem artık Ayçin'im. Melih: Ayçin'im?!
ANTALYA - Gençoğlu Otel
Nikah saati epey yaklaşmıştı. Sevil gelinlik giymek istememişti, ama zorlamışlardı. O da en sadesini seçti gelinliklerin. Sevil hazırlanıyordu, daha doğrusu Sevil'i hazırlıyorlardı. Çünkü Sevil hiçbir şey yapmıyor, hiçbir şey söylemiyordu. Arada bir saçını yapan kuaför "Sevil hanım böyle iyi mi?" diye soruyor o da ağız ucuyla "iyi" diyordu. Sonrası hem çok hızlı hem de çok yavaş gelişti Sevil için, masaya oturdular, konuklara yapmacık gülücükler dağıttı. Sonra ikisi de "evet" dediler, biri zorlanarak diğeri yıllardır bunu beklediğini belli ederek. Ve işte sonrası çok acıydı, Ekrem'in bu otelde çalışmaya başlaması, bugün servis yapacak olması, hepsi Levent'in planıydı. Şampanya istetti Levent, iki kişi tutmuştu üzerinde kadehlerin ve şampanyanın olduğu tezgahı, birinin ardı dönüktü.
Levent: Gel gel, ver bakalım bana şişeyi.
Ardı dönük olan yani Ekrem şampanyayı vermek için Levent'e döndüğünde 1 ay sonra sımsıkı sarılıp, bir daha bırakmamayı düşündüğü kadını gördü, etrafa kırık tebessümler dağıtıyordu kadın...
Epey uzun oldu be. Sıkılacaksınız.
En son αﾚєcтяσηα tarafından Salı Tem. 19, 2011 1:11 am tarihinde değiştirildi, toplamda 2 kere değiştirildi
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: DEĞM'ES'İN ELLERİMİZ -17.Bölüm 87.Sayfa- 
Nerden
