mükkemel olmuş canım ya türkünün yerinde olmak vardı ya Ümit yemeğini yerken ben onu izlerdim zatenm onun tatlılığına bakrken doyardım ya :Dbu arada özgür bence türküden hoşlanıyor ..
mükkemel olmuş canım ya türkünün yerinde olmak vardı ya Ümit yemeğini yerken ben onu izlerdim zatenm onun tatlılığına bakrken doyardım ya :Dbu arada özgür bence türküden hoşlanıyor ..
Teşekkürler... Özgür hakkında ön yargılı davranmayın ama bakın göz kırpıyor size
mükkemel olmuş canım ya türkünün yerinde olmak vardı ya Ümit yemeğini yerken ben onu izlerdim zatenm onun tatlılığına bakrken doyardım ya :Dbu arada özgür bence türküden hoşlanıyor ..
Teşekkürler... Özgür hakkında ön yargılı davranmayın ama bakın göz kırpıyor size
ama bence arkadaşını düşüncek olsada öyle büyük tepki vermez ki rica ederim canım :D :D
Bay Kantarcılarla yemek yemek ah ne güzel bir duygu olurdu. Türkü ne şanslı hatunsun be. Herzaman ki gibi güzeldi (: Gelecek bölüm daha aksiyonlu olucak gibime geliyor. Ellerine Sağlık Canım (:
aha basında sevgili olarak çıkıcaklar :D e artık Özgür'ü de bana yollayın bi zahmet muhteşemdi. yeni bölümü ne zaman okuruz peki Ece ? + ben Ümit'le sonsuza kadar asansörde durabilirim. asansörde Ümitle mahsur kalmak... yani sonsuz dediğim geberene kadar o da 1-1,5 hafta falan alır :D
Bay Kantarcılarla yemek yemek ah ne güzel bir duygu olurdu. Türkü ne şanslı hatunsun be. Herzaman ki gibi güzeldi (: Gelecek bölüm daha aksiyonlu olucak gibime geliyor. Ellerine Sağlık Canım (:
Teşekkür ederim (: Evet şanslı biri hemde fazlasıyla Bakalım ..
aha basında sevgili olarak çıkıcaklar :D e artık Özgür'ü de bana yollayın bi zahmet muhteşemdi. yeni bölümü ne zaman okuruz peki Ece ? + ben Ümit'le sonsuza kadar asansörde durabilirim. asansörde Ümitle mahsur kalmak... yani sonsuz dediğim geberene kadar o da 1-1,5 hafta falan alır :D
Teşekkür ederim (: Özgür benim Yeni bölüm, yarın veya diğer gün gelebilir... --- Türkü'nün bir manyaklığı daha işte :D
Affet beni Ece'm nasıl olduda ben bu zamana kadar bu senaryoyu okumadım. Şimdi bütün bölümlerin yerine yorum yapardım ama hem sen okumaktan sıkılma hemde benim parmacıklarım yorulmasın Şöyle kısaca özetlemek gerekirse tam bir klasik yeşilçama taş çıkartır valla bu senaryo Modern zamanlarda fakir kız zengin oğlan aşkı Birde magazin muhabirleri Unutuyordum az kalsın aslı senin olan ucundan acık bize verdiğin Alex -Özgür- Harikasın hayatım yeni bölümü bekliyor ve artık uğraşman gereken bir okuyucu daha olduğu belirtmek isitoyrum (:
Affet beni Ece'm nasıl olduda ben bu zamana kadar bu senaryoyu okumadım. Şimdi bütün bölümlerin yerine yorum yapardım ama hem sen okumaktan sıkılma hemde benim parmacıklarım yorulmasın Şöyle kısaca özetlemek gerekirse tam bir klasik yeşilçama taş çıkartır valla bu senaryo Modern zamanlarda fakir kız zengin oğlan aşkı Birde magazin muhabirleri Unutuyordum az kalsın aslı senin olan ucundan acık bize verdiğin Alex -Özgür- Harikasın hayatım yeni bölümü bekliyor ve artık uğraşman gereken bir okuyucu daha olduğu belirtmek isitoyrum (:
Canım benim , yorumunu büyük keyifle okudum (: Çok teşekkür ederim (: Hmm evet belki ucundan accık verebilirim Estağfurullah ne uğraşması başımın üstünde yeriniz var
“ Bütün akşam onları izleyeceksen ben fazlalık etmeyim ha ne dersin ?” “ Hayır özür dilerim, sadece şaşırdım. Paparazziler sık karşılaştığım varlıklar değiller. Ama daha da ilginç olan burada olduğunu hemen öğrenebiliyor olmaları. Ah, ayrıca çok alıngansın.” “ Sakin ol, takılıyorum. Onlar yokmuş gibi davranmak en iyi yol. Merak ediyorum da buraya ne sebeple geldin ?” Yalanlara başvurma zamanı gelmişti. Yine “ Bir yerlere gitmem gerekiyordu, uzaklaşıp hayatıma bakmalıydım ve bende buraya geldim. İlk günüm berbattı kabul etmeliyim. Yine de pes ettim diyemem.” “ Neden berbattı ?” “ Beni birkaç ay idare edecek tüm param çalındı. Şehir merkezine attığım ilk adımda. Bu gerçekten… lanetlenmiş gibi hissetmiştim. Sonra buradaki işi buldum. Şu barın arkasında bir ay konakladım, rahattır.” Gülmüştüm. “ Tahmin edebiliyorum. Üzüldüm doğrusu. Hırsız seninle yüzleşmek zorunda kalacağını falan bilseymiş kesinlikle yeltenmezmiş ama.” Son cümlesinde hafifçe kıkırdadı. Ama fazla üzgün de durmuyordu. Hatta yüzünde hüzünden eser yoktu. “ Yine mi benimle uğraşıyorsun ? Ben gayet uysal biriyimdir, senin farklı hissetmen benim sorunum değil.” “ İşte tam da bundan bahsediyordum. Şu çenen kesinlikle başına iş açabilir aynı zamanda kötüleri de durdurabilir. Kimse senin gibi bir cadıyı başına bela etmek istemez.” Gözleri..Gülümsedikçe kısılan gözlerinin etrafında oluşan çizgilerin bir labirente ait olmasını ve orada ömür boyunca hapsolmayı diliyordum her gördüğümde. “ Benimle uğraşmaktan ne zaman vazgeçeceğini merak etmeye başladım gerçekten. Ve eminim sende benim gibi birini başına bela almak istemezsin.” Gülümsediğimde onun kadar mükemmel görünmediğimi bilmeme rağmen buna engel olmuyordum. “ Şu an karşılık yemek yiyor olmamız bu hatayı çoktan yapmış olduğumun resmi.” “ Hey, burada sana yiyebileceğin en güzel yemeklerden birini yediriyorum ve sen nankörlük ediyorsun öyle mi ? Bu kibar Ümit Kantarcılar’a yakışan türden bir davranış değil.” “ Demek onu yakından takip ediyorsun. Hayran olduğun konusunda haklıyım gördün mü ?” Ah salak ! Kocaman bir aptalım ben ! Resmen kendi sözlerimle kuyumu kazmış sonrada içine atlamıştım. “ Hayır değilsin ! Sadece denk geldiği için birkaç haberini okumuştum. Kibar olduğunu yazan birkaç zararsız haber işte. Hafızam kuvvetlidir. Unutmamışım.” Beyaz bir yalan balonu. Kısmen. Yine de hiçbir zaman kendimi hayranı olarak tanımlamamıştım. Ben ona aşıktım. “ Biliyor musun Türkü senin hakkında öğrendiğim bir şey daha oldu.” “ Bir şey daha derken ? Yani kaç şey öğrenmiştin ki ?” Merak tüm hücrelerimi sararken ciddi bir cevap beklentisi içine girmiştim. “ Öncekileri söylemiştim. Utangaç ve heyecanlı olman konusunda. Hafızan gerçekten iyiymiş (!) Yeni öğrendiğim ise kötü bir yalancı olman. “ Ah pekala pes etmenin vakti gelmişti. Saklamanın –başarabiliyormuşum gibi- ne anlamı vardı ki !? “ Peki pes ediyorum. Evet seni takip ediyordum ama buna hayranlık diyemezsin. “ Umarım ne diyebileceğini sormaz diye geçiriyordum ki içimden gülümsemesinin bütün ihtişamı ile o bomba soruyu sormuştu. “ Hadi ama, ne diyebilirsin ki başka ?” Lanet olsun, lanet olsun, lanet olsun ! Bir hayran olmadığımı söyledim ve böyle dememesi gerektiğini. Doğru hayran demek yanlış olurdu. Çünkü hayran değildim ben ona deliler gibi aşıktım. Hayranlık uyandıran görüntüsü başka tabii. Ama, ama ne demesi gerektiğini neden düşünmedim ki !? Aşkımı itiraf edemezdim ya… “ Bu pek açıklayabileceğim bir şey değil… Belki daha sonra.” “ Bu kadar karmaşık olan ne anlamıyorum. Aah tabi senin için kabul etmek zor olsa gerek. Fazla gururlusun.” “ Sanırım yemeğini yedin, çok konuşuyorsun. Kalkalım mı ne dersin?” Bu konuşmadan kaçmanın yolunu geceyi sonlandırmayı önererek bulmak tek kelimeyle salakçaydı. Başını onaylarcasına sallamıştı. Tam o sırada yanımızdan geçen garsondan hesabı rica ettim. Bu harika gecenin sonuna geldiğimin farkındalığı ile hüzün bürümüştü etrafımı. Çokça eğlenmiş çokça utanmış ve çok kere de yalan söylemek zorunda kalmıştım. Ama mutluluk hüzün sisinin arasından kendi gösteriyor bütün olumsuzlukları anlamsız kılıyordu. Yemek boyunca sohbet etmiştik, ara sıra derin bakışlarında kaybolmuştum. Gözlerime her uzun bakışında yapmaması gereken bir şey yapıyormuş gibi toparlanmak ve gözlerimden uzaklaşmak için silkinircesine başını sallamıştı. Kim bilir belki de herkesten gizlemeyi başardığı bir sevgilisi vardı ve bu yanlıştı. Ama böyle söylemek bile saçmaydı çünkü bu teorim doğru olsaydı bakışlarından benden hoşlandığı anlamını çıkarıyor olurdum. Ve bu imkansız olduğundan düşündüğüm anda kendini çürüten bir teori oluyordu sevgilisinin olması. Hiçbir davranışına anlam verememiştim şimdiye kadar zaten. Bu da onlardan biri olarak kalabilirdi.
Hesabı ödedikten sonra çıkarken nedendir bilmem son bir kez Özgür’ e bakma gereği duymuştum. Çok öfkeli bakıyordu. Uzun bakışımdan kurtulmak istercesine arkasını dönmüştü. Bu üzerine düşünülmesi gereken bir durumdu ama şimdi değil. Paparazziler uzun yemeğimiz üzerine pes etmiş olmalılardı. Ya da bir iki resim ile yetinmişlerdi. Ortalıkta kimseler yoktu. Dışarı çıktığımızda hemen orda ayrılacağımızı düşünmüştüm. “ Seni eve bırakabilirim..” Şans çok fazla benden yana duruyordu uzun süredir. Bunu hak etmek için ne yaptığımı düşünmeliydim. Bir ara…aklımda ondan kalan bir boşluk olduğu bir ara. “ Zahmet vermek istemem, zaten oldukça yakın, yürümeyi tercih ederim. Yine de sağ ol.” Reddetmek zorundaydım. Zaten bir hayranı olduğumu düşünüyordu. Bu teklifini kabul edip fazla hevesli görünmek istemiyordum. “ Senin gibi güzel bir kızın bu saatte sokakta yalnız dolaşmasına izin veren adam her türlü kınanır. Ve ben bunu hak etmiyorum. O yüzden beraber küçük bir yürüyüş yapıyoruz.” Güzel bir kız mı ? Yapılan haberlerin hiçbirinde gözlerinde bir bozukluk olduğunun yazıldığını anımsamıyordum. Ah sadece baştan beridir yaptığını yapıyordu. Nazik olması böyle davranmasını gerektiriyordu. Tabii ya. “ Teşekkür ederim ama araban ne olacak ? Yani bu yolu tekrar geri dönmene izin veremem.” Bu sefer iyiliği için reddediyordum. “ Ah sorun değil. Arabayla uğraşmak istemiyorum zaten. Seni bırakıp bir taksiye atlarım. Hadi ama yolu göster. “ Kaşlarını kaldırmıştı, cevabını bekleyen bir soru sormuş gibi. “ Peki o halde. Dün taşındım ve yorgunluktan pek fazla yollara dikkat etmedim ama dediğim gibi hafızam kuvvetlidir. Şuradan sağdan dönmemiz gerekiyor önce.” Elimi sokağın bir ucuna doğru uzatmıştım. “ Tamam, haydi marş marş o zaman “ Kıs kıs gülüyordu. Bu neşesinin nedeni benimle geçirdiği zaman mıydı yoksa genel hali bu muydu henüz tam olarak çözememiştim. Yolun bir kısmını ilerlemiştik. En azından ilk sağdan dönmüştük. Düşüncelerimi bir bir yerdeki taşlara yazıyor ama hepsinin sonuna soru işareti koymak zorunda kalıyordum. Hiçbir şey sonuca ulaşmıyordu. Yeri izleyerek dalgınca yürüyordum. “ Neden bu kadar dalgınsın ?” O güzel, kadifemsi sesi zaten onunla dolu olan bütün düşüncelerimi ona yönlendirmeme neden olmuştu. “ Bilmiyorum, sadece bir anlam veremiyorum. “ Konuşmaya, amacının ne olduğunu sorgulamaya hiç değilse bir iki soruma cevap bulmaya karar vermiştim. Akıl sağlığım için. “ Neye anlam veremiyorsun ?” Elleri cebinde, gözleri de üzerimdeydi. Dudağını bükmüş, kaşlarını kaldırmış cevap bekliyordu. “ Her şey hayal edemeyeceğim kadar hızlı gelişiyor. Yani işe alınmam, geçirdiğim bu akşam ve senin davranışların…. Ben gerçekten anlamakta zorluk çekiyorum. Bana olan bu yakınlığını.” Son cümlemi söylerken sesimde oluşan çatlaklar söyleyip söylememem konusundaki tereddüdümü kanıtlıyordu adeta. “ Bazen sorgulamamak gerek Türkü. Yani bir şeyler gelişir, yaşarsın ve biter. Önemli olan yaşadıklarından zevk almandır. Hem dediğim gibi kimse göründüğü gibi olmuyor. Sen güzel ve iyi bir kızsın, sana herkes yakın davranabilir bu normal. Sadece yaşa ve haz duy. İrdelemek zaman kaybı. “ Ne demekti bu şimdi ? Acaba ben mi davranışlarından farklı anlamlar çıkarmaya fazla meyilliydim ? ‘Sadece yaşa ve haz duy’… Duyguların bir önemi yok mu yani ? İşte bu irdelenmesi gereken bir andı. “ Ama-“ “ Bak ne diyeceğim bunları boş vermek en mantıklısı. Sen benim sana teşekkür etmem için somut bir yol bulabildin mi bakalım ?” Konuşmama izin vermemişti. Neden bu konulardan kaçıyor gibi bir hali vardı. Onca çözmem gereken şey arasına bu da dahil olmuştu. Düşünecek fazla söz ve olay olmuştu. “ Pek sayılmaz. Yani düşünmeye fırsatım olmadı.” Az önceki davranışını garipsediğimi anlatan izler vardı ifademde. “ Benim bir fikrim var. Yarın işten sonra ben sana yiyebileceğin en güzel yemeklerden birini yedireceğim. Hem de senin yaptığın gibi işin kolayına kaçarak değil.” “ Ne ? En fazla daha uzak bir restoran götürmeyi teklif edeceksin.” “ Bilemedin ! Yemeği ben hazırlayacağım. Benim evimde.” Bu cümle üzerine aniden durmuştum. Fark edince döndü ve; “ Hey bayılmayacaksın yine değil mi ? Bu kez benim için olmadığını iddia edemezsin ama” Hınzır gülüşü ani kahkahama neden olmuştu. “ Maalesef ki bayılmıyorum, tutturamadın. Yemek konusunda ciddi misin ? Yani senin evinde olması doğru olur mu ?” Lütfen hayır desin. Lütfen, lütfen, lütfen… sessiz dualarım boşaydı. ‘Evet doğru olur, yani sorun olmaz’ diyeceği kesindi ve ben yarın kalp krizi geçireceğimi ilan edecektim kabul ederek. Oh, hayır bununla baş edemem ! “ Eğer sorun olsaydı zaten teklif etmezdim. Ne diyorsun kabul mü ? “ Yolun ortasında durmuş öylece konuşuyorduk. Ve O gözlerini bana dikerek hiç yardımcı olmuyordu. Bir yanım evet demek için deli oluyordu diğer yanım bu teklifin şoku içinde boğulurken, vereceği cevaptan emin değildi ama bütün özgüvenini yitirmiş başarısız olacağına inanıyordu….
Ümit yemee bizi. Evini bilen varmı? Nesli gelince Türkü'ye sorda bizde gidek ya Süper olmuş gazetede haberleri çıkmıcak mı bunların? Neyse devam canım (:
Ümit yemee bizi. Evini bilen varmı? Nesli gelince Türkü'ye sorda bizde gidek ya Süper olmuş gazetede haberleri çıkmıcak mı bunların? Neyse devam canım (:
katılıyorum ben Ümitin ev adresini bulmaya çalışıyorum canım Türkü bizim yerimize öğrensiz sonra topluca gideriz
Harika olmuuş. :D Gazete haberinini Türkünün ana babasıda görür artık :D Türkü Ümitin evindeyken bayılmazsa iyidir :D Ümit ne kadar ünlüde olsa kimsenin görmediği bilmediği şeyleri bilmiş olucak ovv. :D
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Girdap 34. Bölüm; " Ambargo "97.sayfa 
