~ FinaL Bölümü ~

Türkü şaşkınlıktan büyümüş çekik gözlerini Ümit'in derin mavilerine dikti. Şaka yapmıyordu, çok ciddi duruyorlardı. Ne diyeceğine karar veremiyordu Türkü. Ümit'i kırmak istemiyordu ama evlilik.? Çocukluğundan beri en büyük kabusuydu. Çok korkuyordu. Küçükken kendi kendine verdiği sözlerden birisiydi ''ASLA EVLENMEMEK.!''

Yavaşça oturduğu yerden kalktı ve sofrayı küçük mutfaktaki taşın üzerine koydu. Sofra bezini yerden alıp kapının önünde sirkeledi ve tekrar içeri girsi. Ne diyeceğine bir türlü karar veremiyordu. Usulca kalktığı yere yine usulca oturdu. Ümit ondan bir cevap bekliyordu ve tedirgindi. Ne diyeceğine karar vermişti Türkü.

Türkü:Nerden çıktı şimdi bu.?
Ümit:Ne demek nerden çıktı.? Türkü burada sana evlenme teklif ediyorum. Cevabının ''Evet.'' olmasını bekliyordum.
Türkü:Ben.. Yani seninle olmak çok güzel ama..
Ümit:Ama mı.? Bunca yolu benim için gelen kadın yani sen; evliliğe ama mı diyor.?
Türkü:Korkuyorum Ümit.. Evlenince aşkın bitmesinden.. Körelmekten korkuyorum, annem gibi olmaktan korkuyorum.
Ümit:Korkma.
Türkü:Demesi kolay.
Ümit:Seni asla öyle bir kadın olarak düşünmüyorum, düşünmem de.. Üzerindekileri çıkar ve İstanbul'da giydiklerini giy. Biz buraya bu insanları değiştirmeye geliyoruz. Onlara benzemeye değil.
Türkü:Ama.. Bir şey derler.
Ümit:Asla.. Sana hiç bir şey diyemezler.
Türkü:Evet.
Ümit:Ne.?
Türkü:Evlenme teklifin için.. EVET.
Ümit:Ben hemen hazırlıklara başlayacağım. Beni nasıl mutlu ettin anlatamam.

... ... ...

Melike restoranta geldiğinde hiç kimsenin olmadığını farketti. Mumlarla aydınlatılmış yoldan geçerek en uçtaki masaya oturdu. Yanına gelen garsonu birine benzetiyordu. Garson elinde tuttuğu mönüyü yavaşça Melike'ye uzattı, Melike görür görmez tanıdı bu yüzü.

Melike:Özgün.! Sen..
Özgün:Hep sen mi bana hizmet edeceksin, hayat müşterek..
Melike:Çok tatlısın. (:
Özgün:Sen daha tatlısın.
Melike:O zaman ben spagetti istiyorum, hardallı ve fesleğenli.
Özgün:İçecek olarak.?
Melike:Beyaz şarap.
Özgün:Çarpmasın, gece uzun. :D
Melike:Bana bir şey olmaz.

Özgün restorantın mutfağına gitti ve elinde iki tabak makarna, iki kadeh, şarapla geri döndü. Önce tabakları yerleştirdi. Sonra kadehleri ince beline kadar doldurdu. Gece için sürprizleri bitmemişti.

... ... ...

Sevda Zafer'in güçlü kollarında kendini huzurlu bir uykuya teslim etmişti. Hastaneden çıktıktan sonra arabada uyuyakalmıştı, Zafer de onu uyandırmaya kıyamadığından odasına kadar kucağında çıkardı. Pembe örtülü yatağın üzerine bıraktı ve çok sevdiği Tweety'li battaniyesini üzerine örttü. Zafer Sevda'nın yanına uzandı. Bir süre izledi. Kirpiklerini.. Burnunu.. Çenesini.. Kusursuz yüz hatlarını izledi.. Kendini ona kaptırmanın ne kadar mükemmel oluşunu düşündü. Onlardan doğacak olan minicik bir bedenin muhteşemliğini düşündü. Doktordan çıktıklarından beri bunu düşünüyordu zaten.. Üç aylık olan minik kızlarını.. Nasıl da bunca zaman farkına varamamışlardı..? Demek ki sırcı bir kızları olacaktı.. Ne isim koyacağını, sonra da kime benzeyeceğini düşündü.. Bu düşüncelerinin arasında Sevda çoktan gözlerini açmıştı bile. Muhteşem gülümsemesiyle kocasının gülen deli yeşil gözlerine bakıyordu.

Sevda:Bu çok güzel değil mi.?
Zafer:Hangisi.? Bir bebeğimiz olacağı mı.? Senin bir melek kadar güzel oluşun mu.?
Sevda:Tabii ki bebeğimiz..
Zafer:Sence adı ne olmalı kızımızın.?
Sevda:Bence hem modern hem de geçmişi yansıtmalı.
Zafer:İkimizden de bir şeyler olmalı.
Sevda:Onu da yansıtmalı.
Zafer:Peri.. Peri nasıl.?
Sevda:Çok güzel.. O bizim Peri'miz. (:

... ... ...

Ümit iki gün içerisinde hazırlıkları tamamlamış, Melike ve Özgün'ü bile çağırmayı unutmamıştı. Türkü'ye aldığı gelinliği vermek için aceleyle yürüyordu. Karşıdan karşıya geçerken arkasından seslenen kişinin yıllar önce elinden kaçırdığı terörist Abraham olduğunu bilseydi asla arkasını dönmezdi. O gün ölmek istemiyordu çünkü.. Sevdiğine kavuşmadan olamazdı.. Ama ne yazık ki arkasını döndü..

Ümit:Sen.. Lanet herif.!
Abraham:Bir gün yine karşılaşacağız demiştim komiser.
Ümit:O gün bugün olmamalıydı Abraham.
Abraham:Leşini yere sereceğim komiser, seni ben öldüreceğim.

Abraham beline sıkıştırdığı silahı çıkarıp üç el ateş etti. Ümit dizlerinin üzerine çöktü, elindeki gelinlik kutusu yere düştü, gelinlik beyaz bir kefen gibi adeta örttü Ümit'in üstünü.. Bembeyaz gelinlik kıpkırmızı kanla boyanmıştı.. Ümit'in gözleri yavaş yavaş kapandı. Doğruymuş, diye düşündü, insan arkasında sevdiğini bırakınca gözü açık gidiyormuş..

... ... ...

Türkü'nün elindeki fincan aniden yere düştü ve on parçaya ayrıldı. Yüreğine çöken sıkıntı nefes almasını zorlaştırıyordu. Ümit'e bir şey olmuştu, bunu hissediyordu. Birden dışarı çıktı ve ilk köşeden sola döndü.. Toplanan kalabalığa baktı.. Oraya doğru koştu. Açılın diye bağırdı, ''Açılın, o benim sevgilim.''

Türkü kalabalığı yarıp Ümit'in yanına geldiğinde; Ümit zorlukla gözlerini açık tutuyordu. Dizlerinin üzerine çöktü, elini başının altına koydu.
Ümit zorlukla konuştu.

Ümit:Geldin mi sevgilim.?
Türkü:Geldim sevgilim..

Ümit bu defa hiç uyanmamak üzere kapadı gözlerini sonsuz boşluğa..

- 8 YIL SONRA -

Melike:Özgün, çıkarken Eris'i okula bırak lütfen.
Özgün:Çok acil toplantım var.
Melike:Lütfen, Türkü'ye gideceğim bugün.
Özgün:Akıl Hastahanesi'nden ne zaman çıkıyor.?
Melike:Belli değil daha.
Özgün:Sekiz sene oldu.. Ufacık bir iyilşeme belirtisi bile yok mu.?
Melike:Yok..
Eris:Annee..
Melike:Prens'im..
Özgün:Babaya öpücük yok mu.?
Eris:Olmaz mı.?
... ... ... ... ...
Sevda:Kızım babana çok yükleniyorsun.
Peri:Ama anne, Demir benimle sadece konuşuyordu, kenara çekip konuşmak da ne demek.?
Sevda:Zafer.!
Zafer:Ama Sevda, resmen kızıma sulanıyor o çocuk.
Sevda:Daha üçüncü sınıftalar, saçmalama.
Zafer:Ben üçüncü sınıftayken ohooo..
Sevda:Eee..
Zafer:Ne Alara'lar ne Suzanlar.. Pehh.!
Sevda:Yaa.!
Zafer:Tabi canım.
Sevda:O senin sapıklığınmış şekerim, ben Demir'i tanıyorum, gayet şeker bir çocuk.
Zafer:Aman iyi be, ana kız, siz var ya.!
... ... ... ... ...
Ceylin Hemşire:Ama Türkü.. Olmaz ilacını yine içmemişsin.
Türkü:Ya Ceylin anlamıyor musun.? Bırak beni, Ümit beni bekliyor, gideceğim.
Ceylin Hemşire:Ümit Bey sekiz sene önce ölmüş.
Türkü:Hayııır.! Hayııırr.! Ölmedi o, ölmedi, ölemez.!
Arda Doktor:Bugün hastamız nasıl.? (yeni gelir.)
Ceylin Hemşire:Yine almamış ilacını.
Arda Doktor:Ama olmaz, biz sizinle ne konuşmuştuk.?
Türkü:Peki.. Yalnız kalmak istiyorum.

Tekrar düşündü Türkü.. Ümit'in aldığı o gelinliği hiç giyemeyişini ve kanlar içinde görüşünü yine düşündü. Tekrar gözlerinde damlalar akmaya başladı.''Sana geliyorum sevgilim, sen bana gelmezsen ben sana gelirim.'' dedi. Odasının tek kanatlı penceresini açtı.. On ikinci kattan aşağı son kez baktı ve gözlerini sıkıca kapattı. ''Bekle sevgilim.'' dedi umutsuzca.. Kendini yavaşça aşağı bıraktı..

- S.O.N -

Bu senaryomu bitirmek istemiyordum aslında.
En severek yazdığım senaryolardan biriydi.
Tüm okuyucularıma teşekkür ederim.
Buraya kadarmış.
Başka bir senaryoda görüşmek üzere.. (:
Hoşçakalın. (: