6. BÖLÜM Sabah ilk gözlerini aralayan Ediz olmuştu. Yada o öyle sanıyordu. Parmak uçlarında mutfağa doğru ilerlerken oldukça az ses çıkartmaya çalışıyordu. Sevil ve Ekrem’e zaten yeterince rahatsızlık vermişti. En azından rahatça uyumalarına mani olmamalıydı… Mutfağa yaklaşırken çay bardağına vuran çay kaşığının sesi daha rahat duyulmaya başlamıştı. Anlaşılan Ekrem Ediz’den daha erkenciydi… Mutfağa girdiğinde içinden gelerek ‘Günaydın!’ dedi. Ama Ekrem şu an bunu düşünecek durumda değildi. Masadan bakışlarını ayırmadan oda soğuk bir şekilde başını sallayarak karşılık verdi Ediz’e. “Ekrem vaktin varsa biraz konuşabilir miyiz?” Ekrem’in şu an en son isteyeceği şey Ediz ile konuşmaktı ama ne konuşacaklarını merakta etmiyor değildi! Rol gereği bakışlarını saate dikip çayının sonunu da fondipledikten sonra hızla ayağa kalktı. “İşe geç kalıyorum. Daha sonra konuşamaz mıyız?” Ediz, Ekrem’in böyle bir teklifi ilk başta kabul etmeyeceğini biliyordu. Ama hemen de pes etmeyecekti… “Sadece 5 dakika. Lütfen!” Ekrem bu kadar önemli ne konuşacaklarını merak ederken ağzından çıkan kelimeler zaten kabul eder türdendi. “Fazla vaktim yok. Seni dinliyorum!” Ediz nerden başlayacağına bir türlü kestiremiyordu. Ama herhangi bir yerden bir an önce başlamalıydı yoksa karşısındaki huysuz adam onu dinlemeden çekip gidecekti. “Ben…Öncelikle dün burada kalmama izin verdiğin için çok teşekkür ederim!” “Önemli değil! Bu evin yarısı zaten Sevil’in onun bölümünde kalmışsın gibi düşün.” Ekrem cümlesini gülerek dile getirmiş, Ediz’i de güldürmeyi başarmıştı. “Asıl dün söylediklerimiz için özür dilemek istiyorum ben. Ayaz ve kendi adıma gerçekten çok üzgünüm… O kadar ileri gitmemeliydik. Umarım bizi affedebilirsin!” Sevil duyduklarına bir anlam verememişti. Sabah erkenden kalkıp soluğu Ediz’in odasında almıştı. Ama orada kimseyi göremeyince mutfağa bakmaya karar verdi. Mutfağa yaklaştıkça Ekrem ve Ediz’in sesini daha net duyar olmuştu. İçinde karşı konulmaz bir hisle onların görmesinin imkansız olacağı bir yere saklanıp ses çıkarmadan onları dinlemeye karar vermişti. Aslında her zaman insanların özeline saygı duyardı ama bu hiç anlaşamayan üvey ağabeyi ve arkadaşı olunca istisna kategorisine dahil olmuştu. Nede olsa istisnalar kaideyi bozmazdı! Ediz’in Ekrem’den özür dilediği için şaşırmış, niçin özür dilediğini ve Ekrem’in bu özre ne tepki vereceğini deli gibi merak etmişti. Bu üçlünün arasında neler dönüyordu? Ekrem de Sevil’den farksızdı. Ediz’in gelip kendinden özür dileyeceğine dünya tersine dönse inanmazdı. Sanırım içki çarptı diye kendini kandırmaya çalıştı ama Ediz’i çarpan sadece Deniz’in güzelliğiydi. Onunda bu durumla yakından uzaktan bir alakası olmadığı aşikardı! Şaşkın bir şekilde Ediz’i izlerken yavaş adımlarla genç adamın yanına yaklaştı ve elini alnına değdirdi. Ediz Ekrem’den başta dün yiyemediği yumruğu yiyeceğini sansa da daha sonra bu düşünceyi bir anda çürütüp yeni tezler üretmeye başlamıştı. “Ateşin falan mı var Ediz? Yoksa seni içki mi çarptı? Bana bak yoksa içki komasına mı girdin sen? Git hemen üstünü giyin. Hastaneye gidelim!” Ediz Ekrem’in verdiği tepkiye gülmemek için kendini zor tutmuştu. Ne yani Ekrem Ediz için Endişelenmiş miydi? Ediz gri gözlerini kocaman açarak “Ben gayet iyiyim merak etme!” dedi. Karşısındaki adam gerçekten sevgi doluydu. Neden daha önce fark edememişti ki! Ediz’in aklına gelen hinlikle alayla kıvrıldı dudakları “Ekrem?” “Efendim?” “Sen az önce benim için endişendin mi?” “Yok canım sana öyle gelmiş! Ben neden senin için endişeleneyim ki? Sadece iyi bir ev sahibi olarak seni evimden tek parça göndermek istiyorum. Hepsi bu.” Az önce olanları tekrar düşündü Ekrem. Gerçekten endişelenmiş olabilir miydi? Yok canım. Az önce kendinin de söylediği gibi Ediz’i evden tek parça halinde göndermek istiyordu. Hepsi bu! “Bana öyle gelmiş demek ki. Aman neyse ne canım. Biz konumuza dönelim! Bundan sonra eskisi gibi olmak istemiyorum ben Ekrem. Sevil’in zevkine güvenirim eğer kafa dengi olmasan senin yanında 1 saniye durmaz. Ve ben seninle iyi anlaşacağımıza inanıyorum. Ne dersin bizimle arkadaş olmak ister misin?” Ekrem dilini yutmuş gibi sadece Ediz’e bakıyordu. Ağzını bir şeyler söylemek için açtı ama söyleyecek bir şey bulamayınca aynı anda kapattı. Böyle bir teklife nasıl cevap verilirdi ki? Ekrem sadece gülümsemekle yetindi. Bu Ediz için yeterli bir cevaptı. Kendinden beklenmeyecek bir şey yapıp gidip Ekrem’e sarıldı. Ekrem en başta kayıtsız kalsa da daha sonra oda Ediz’e karşılık verdi. “Hey ayıp oluyor ama. Kıskanıyorum!” Ekrem ve Ediz, Sevil’in verdiği tepkiye kıkırdayıp onu da yanlarına çağırdılar. Şimdi üçü de birbirine sarılmış öylece dikiliyorlardı. O anı bozmaya kimse cesaret edemiyordu. “Bu anı bozmak istemezdim ama yetişmem gereken önemli bir toplantı var. Eğer yetişmezsem toplantıyı yapan holding beni 21. Kattan aşağı atar!” “Hoop hop! Seni sahipsiz mi sandılar bakayım? Senin kılına zarar gelirse onların beyinlerini deşerim!” “Valla deşer Ekrem. Bunun sağı solu belli olmaz. En iyisi sen git. Hem bu genç yaşında sen ölme, şu deli kızda mahpuslar da çürümesin. Yazık!” Üçünün de keyfi yerindeydi. Ekrem bu sabah evden bu kadar mutlu çıkacağını tahmin etmemişti. Hem mutluydu, hem yeni bir arkadaş edinmişti. Gireceği toplantıda istediği gibi giderse değmeyin Ekrem’in keyfine… *** Ekrem’i işe uğurladıktan sonra Sevil ve Ediz kendilerine yiyecek bir şeyler hazırlayıp ağız tadıyla kahvaltı etmişlerdi. Kahvaltı bittikten sonra Ediz Sevil’in masayı toplamasına yardım etmiş, şimdi de beraber bulaşıkları bulaşık makinesine diziyorlardı. “Seviiil?” “Efendim canım? “Seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun değil mi?” “Biliyorum Ediz ve şu an benden bir şey isteyeceğini de biliyorum!” Ediz, Sevil’in yanaklarını sıkarak konuşmaya başladı. “Ayy canım arkadaşım beniiim. Nasılda tanırmış arkadaşını hemen. Yerim ben seni yer!” Sevil’in bakışlarında sadede gel! Bakışlarını görünce bir anda ciddileşip konuşmasına öyle devam etti. “Deniz’i kahve içmeye davet etsene!” “Ne?” “Lütfen, lütfen, lütfen, lütfen. Bana bir iyilik yap lütfen. Sonra benden ne istersen yapmaya hazırım. Lütfen!” Arkadaşı aşk denen kelebeği yutmuş gibi gözüküyordu. Sevil’den de arkadaşına sadece yardım etmek ve arkasında durmak düşüyordu. Hem şu Deniz Hanım’ı daha yakından tanımalıydı. Arkadaşını kurtlara yem edemezdi! “Tamam!” “İlk defa senden böyle bir şey istiyo-“ Ediz kendini Sevil’in kabul etmeyeceğine öyle bir programlamıştı ki arkadaşının ne dediğini anlaması biraz zaman almıştı. “Ne dedin sen?” “Tamam dedim şaşkın.” “Sevil var ya sen bitanesin! Söylesene kanatlarını nerede saklıyorsun?” Sevil çok önemli bir sır verir gibi Ediz’in kulağına eğilerek kısık sesle konuşmaya başladı. “Ahh sorma Ediz! Onları saklamak çok zor oluyor. Bende yukarıyla konuştum seyyar kanat verdiler. İnan böylesi daha iyi oldu. Onları taşımak çok zor!” “Söyleseydin ben yardımcı olurdum taşımana bebeğim!” “Tamam bu kadar makara yeter. Ben buraları toplarken sen gidip çantamdan Deniz’in kartını getir. Arayalım bakalım yengemizi!” “Sevil! Deniz’in yanında da böyle bir şey dersen seni yaşatmam söyleyeyim.” *** “Hoş geldiniz Deniz Hanım!” “Hoş buldum! Lütfen sadece Deniz de. Resmi konuşmaktan pek haz etmemde.” Sevil kadının güler yüzlülüğünü beğenmişti. İlk dersini başarıyla geçmişti Deniz Hanım! “O zaman baştan alalım. Hoş geldin Deniz!” “Hoş buldum!” *** “Aa Ediz Bey sizde mi buradaydınız?” Ediz, Deniz’i gördüğünde yine kelebekleri coşa gelmişti. Elini kolunu nereye koyacağını kestiremiyordu. Heyecandan ne diyeceğini bile bilmiyordu. “O gün beni oralarda bir başıma bırakmadığınız için bizzat kendim teşekkür etmek istedim.” Sesinin titrek çıkmadığı için şükrederken daha yeni başladıkları aklına gelip tekrar huzursuz oldu. Bugün burada Deniz’e niyetini belli edip onun için savaşacaktı. Daha önce hiç kimse için böyle yoğun duygular beslememişti. Deniz, Ediz’in ilkiydi. “Geçenlerde kardeşimin başına da öyle bir şey gelmişti. Ama o sizin gibi şanslı değildi. Eve gelmeye çalışırken sokağın birinde sızmış, tinerciler tarafından gasp edilmişti. Tüm gecem endişe içinde geçmişti. Nasıl korktuğumu anlatamam! O yüzden bu konuda çok hassasım.” Sevil ve Ediz’in duyduklarıyla ağızları hayretle açılmış karşısında oturan kadını pek iyi tanımasalar bile yinede onun için üzülmüşlerdi. *** Zaman ilerledikçe konu konuyu açmış Deniz ile iyice kaynaşmışlardı. Sevil sohbete yedirerek Deniz’in sevgilisi olup olmadığını öğrenmiş Ediz duymak istediği cevabı alınca kendini bulutların üzerinde gezinirken bulmuştu. Sohbet öylesine koyuydu ki saatin fazlasıyla geç olduğunu fark edememişlerdi. Kapı çalmasa daha farkına bile varamazlardı üstelik. Sevil kapı sesini duyunca uyuşuk adımlarda kapıyı açmaya gitmiş, böylece Ediz ve Deniz’i baş başa bırakmıştı. Gelen tahmin ettiği gibi Ekrem idi. Yüzünden toplantının gayet iyi gittiği anlaşılıyordu. Ekrem’in güler yüzünü görünce Sevil de sevinmişti. “Hoş geldin!” “Hoş bulduk güzelim!” “Yüzünden anlaşılıyor ama toplantı nasıldı?” “Tam istediğimiz gibi! Karşı firma tüm şartları kabul edip anlaşmayı imzaladılar. Bu şirket için oldukça büyük ve kazançlı bir adım oldu.” “Çok sevindim!” Ekrem salona girmek üzereyken Sevil engel oldu. Çiftin baş başa kalması en iyisiydi. “İçeri girmesek daha iyi!” Ekrem anlamamışçasına Sevil’e bakarken , Sevil’in ellerinden tutup kendini yönlendirmesine izin verdi. Sevil’in kendi elini tutması içinden sıcak bir şeylerin akmasına neden olmuştu. Neden böyle şeyler hissettiğine bir anlam veremiyordu. Sevil’de Ekrem’in elini tuttuğundan beri içinde tarifi imkansız duygular içerisindeydi. Daha önce bir çok kez Ekrem’in elini tutmuştu ama hiçbirinde böyle hissetmemişti. Bu, bu gerçekten farklıydı! Yukarı terasa çıkar çıkmaz Sevil Ekrem’e dün geceden bugüne olan her şeyi anlatmıştı. Ediz adına sevinmişti Ekrem. Arkadaşının mutlu olmasını istiyordu. “Ee anlat bakalım Ekrem Bey sıra sende!” “Neyi?” “Dün ben gittikten sonra annemle ne konuştunuz?” Ekrem Sevil’in sorusuyla ister istemez o anı hatırladı. Dudakları alayla kıvrılırken aklına gelenler onu tekrar delirtmeyi başarmıştı. “Kızımla aranda ne var?” Ekrem duyduğu soruyla biraz afallasa da daha sonra toparlayarak bunu eğlenceli bir oyuna dönüştürmeye karar verdi. Belki daha sonra Sevil ona kızacaktı ama onu burada bu kadınla baş başa bırakan kendisiydi. Sonuçlarına da katlanmalıydı! “Ahh demek o kadar belli ediyoruz.” “Dalga mı geçiyorsun?” “Kızını seviyorum Semra Hanım. Onunda beni sevdiğinden son derece eminim. Hatta en kısa sürede evlenmeyi düşünüyoruz. Yakında torunlarınızla sizi ziyaret etmeyi düşünüyoruz. Hatta size iyi haber vereyim birkaçının adını Semra koyabiliriz. Birkaçını dedim çünkü bir düzine çocuk yapmak istiyoruz!” Semra Hanım duyduklarına inanmak istemiyordu ama karşısında oturan genç adamın gözlerinden ciddi olduğu anlaşılıyordu. Sinirle oturduğu yerden kalkarak baş parmağını Ekrem’e doğru sallamaya aynı zamanda avazı çıktığı kadar bağırarak konuşmaya başladı. “ Seni küçük yılan! Kızımı senin gibi züppeye kaptıracak göz yok bende. Belki annen olacak o cadı kocamı ayartıp yuvamı bozdu ama o sadece bir kez olur. Buna bir daha asla izin vermem anlıyor musun beni? Bunu o sümsük beynine sok!” Ekrem işittiklerini idrak etmeye çalışırken Semra Hanım çantasını koluna takıp kapıyı çarpıp evden çıkmıştı bile. Zaten en iyisini yapmıştı. Yoksa Ekrem bu sinirle kadını hemen oracıkta öldürebilirdi. Her şeye izin verirdi ama annesi hakkında böyle konuşulmasına hayatta göz yumamazdı. Üstelik annesinin hiçbir suçu yoktu! Annesi ile Hüseyin Bey evlenirken, Hüseyin Bey Semra Hanım’dan ayrılalı neredeyse 3,5 yıl olmuştu. Yoksa annesi kendisi yüzünden bir yuvanın yıkılmasına, geride kalanların mutsuz olmasına dayanamazdı. Sevil’in Ekrem’in anlattıklarından sonra annesine duyduğu nefret tekrar su yüzüne çıkmıştı. Nasıl olurda Ekrem’in annesi hakkında ileri-geri konuşabiliyordu hayret ediyordu. Bunun hesabını en kısa sürede soracaktı. Ama şimdi Ekrem’in moralini bozmamalıydı. “Demek biz sevgiliyiz ha? Demek birbirimizi çok seviyoruz ha? Demek bir düzine çocuk ha? Ben sana gösteririm şimdi!” Sevil cümlesini bitirir bitirmez Ekrem’in saçlarını karıştırmaya başladı. Ekrem başkalarının saçlarıyla oynamasından sinir olurdu. Kendinden başka kimsenin dokunmasına izin vermezdi. Sevil’de hem Ekrem’in saçlarını karıştırıyor, aynı zamanda Ekrem’in annesine söylediklerini düşünüyordu. Ekrem’den olma Sevil’den doğma bir düzine çocuk! Kulağa hoş gelmiyor muydu? “Sevil! Saçlarımla oynamayı keser misin?” “Hayır canım kesemem!” Ekrem Sevil’i engellemeye çalışırken öyle bir pozisyona geldiler ki birbirlerinin nefeslerini tenlerinde rahatlıkla hissedebiliyorlardı! İkisi de öylece durmuş nasıl hareket edecekleri kestiremiyorlardı. Ekrem yavaşça Sevil’in dudaklarına eğilirken Sevil’de yavaşça gözlerini yumdu. Büyünün bozulmasını ikisi de istemiyordu! Ekrem kendi dudaklarını Sevil’in dudaklarıyla mühürlerken içinde bir yerlerin yandığını hissedebiliyordu. Her bir öpücükte Ekrem Sevil’e ne kadar aşık olduğunu daha iyi anlıyordu.. Sevil en başta şaşırsa da Ekrem öpmeye başladıktan sonra oda kendini anın büyüsüne kaptırmış, kendini Ekrem’e bırakmıştı. İkisi de nefessiz kaldığında dudaklarını birbirlerinden güçlükle ayırıp derin nefesler almaya başladılar. İkisi de ne diyeceğini bilemiyordu! Ekrem Sevil’den tepki gelmeyince pişman olduğunu düşünüp hüzünle konuşmaya başladı. “Ben, şey-“ Sevil, Ekrem’in anı bozmasına engel olabilmek için dudaklarını hızla Ekrem’in dudaklarına yapıştırdı. İçinde karşı konulmaz bir hisle Ekrem’i öpmek istiyordu. Öptüğü dudakların sahibine aşık olduğunu daha yeni anlıyordu! Sevil’in üşüdüğünü hissedince Sevil’in ellerinden tutup onun odasına doğru sürüklemeye başladı Ekrem. Bu gece bu kadar adrenalin yeterdi! Ekrem, Sevil’i yatağına yatırmış tam çıkacakken duyduğu ses ona mani olmuştu. “Gitme Ekrem! Birlikte uyuyalım!” Sevil öyle bir ses tonuyla söylemişti ki Ekrem’in kabul etmemesi söz konusu değildi. “Ben üstümü değiştirip geleyim o zaman.” Sevil’e gülümseyip odadan seri hareketlerle çıktı. Biran önce üzerini değiştirip sevdiğinin kollarına atmak istiyordu kendini. Bir yandan da yaşadıklarının tatlı bir rüya olmasından korkuyordu!” *** “Bu yaşadıklarımız gerçek mi?” Sevil hala olanlara inanamıyordu. Ekrem’e ne zaman bu kadar aşık olduğuna inanamıyordu. Hatta en çok Ekrem’in kendine ne zaman bu kadar aşık olduğuna inanamıyordu. Birisinin gelip bu anı bozmasından korkuyordu… “Umarım gerçektir. Ve hiç bitsin istemiyorum!” *** Sevil sevdiğinin sıcacık kollarında uykuya dalarken Ekrem kollarında uyuyakalan meleğinin saçlarına öpücük kondurmakla meşguldü. Böyle bir güzelliği hak etmek için ne sevap işlemişti çok merak ediyordu! *** Sevil uyandığında olanların bir rüya olmasından korktuğu için endişeyle araladı gözlerini. Yavaşça arkasını döndü Ekrem’in orada olmasını dileyerek. Ama yoktu… Koskoca yatakta tek başınaydı…
ümitkolik_mry
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 6592
Rep gücü : 5842
Kayıt tarihi : 11/08/10
Nerden : Ümitin Yanından ♥
Kişisel İleti : Kantarcılar♥ Turan
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: Küçük Sevgilim - Sanki yokmuşuz gibi, sanki yalanmışız gibi...( 6. Bölüm - Sayfa 26) Perş. Tem. 28, 2011 10:14 am
süper olmuş cnm bölüme söylencek kelime yok o kadar güzel yani ellerine sağlık özellikle sonlara doğru harikaydı allahtan sevil inat etmedi kabullendi şaşırdım doğrusu devamını bekliyorum cnm
gulsah219
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 32
Rep gücü : 32
Kayıt tarihi : 30/06/11
Nerden : istanbul
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: Küçük Sevgilim - Sanki yokmuşuz gibi, sanki yalanmışız gibi...( 6. Bölüm - Sayfa 26) Perş. Tem. 28, 2011 12:06 pm
Enaaaaammm inanamıyorum ya.! Tam kavuştular dedik, Rüya olmasın lütfen. (: Bunu tüm kalbimle diliyorum. Yeni bölümü heyecanla bekliyorum. Süper yazıyorsun.
masmavi970
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1264
Rep gücü : 1307
Kayıt tarihi : 10/06/11
Nerden : evden
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: Küçük Sevgilim - Sanki yokmuşuz gibi, sanki yalanmışız gibi...( 6. Bölüm - Sayfa 26) Perş. Tem. 28, 2011 8:56 pm
cnm yb ne zmn gelir?çok merak ediyorum da yeni bölümü rüya olmasından da çok korkuyorum ama ikisi aynı rüyayı nasıl görebilir ki yok yok rüya deildir dimi
physikçi
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1627
Rep gücü : 1644
Kayıt tarihi : 08/12/10
Nerden : istanbul
Kişisel İleti : Ümit (:
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: Küçük Sevgilim - Sanki yokmuşuz gibi, sanki yalanmışız gibi...( 6. Bölüm - Sayfa 26) Cuma Ağus. 05, 2011 2:35 am
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Küçük Sevgilim - Sanki yokmuşuz gibi, sanki yalanmışız gibi...( 6. Bölüm - Sayfa 26) 
