ne zman gelir?=)merak yaptımda=)

tuba9191 demiş ki:

ne zman gelir?=)merak yaptımda=)

Yarın eklemeye çalışırım. Ama olurda ekleyemezsem kusura bakmayın

cnm senaryon çok güzel lütfen yeni bölüm yazar mısın

goktug demiş ki:

cnm senaryon çok güzel lütfen yeni bölüm yazar mısın

Yeni bölümü en kısa sürede ekleyeceğim merak etmeyin

Senaryon çok güzelmiş cnm =)
Yb bekliyorumm..=)

evet beklyioruz yeni bolumunu

yazmayı bırakmadığına çok sevindim
umarım yeni bölüm en kısa zamanda gelir canım =)

Oha Süper.
Daha nediyebilirimki.
Çok etkileyici bir senaryo.
Yeni böLümü nezamn eklersin ?

yeni okuyucuuu
çok güzel yazıyosun cnm devam

mavi* demiş ki:

yazmayı bırakmadığına çok sevindim
umarım yeni bölüm en kısa zamanda gelir canım =)

İnan beni unutmadığınıza ben daha çok sevindim
hemen ekliyorum şimdi bölümü

~│•Özgé•│~ demiş ki:

İlk bölüm çok güzel.
Yeni bölümü bekliyoruz. (:

Teşekkürler canım

Bekliyorum Cnm

Yorumlarınız için tekrardan teşekkür ederim. Elimden geldiğinde yorumlarınızı cevaplamaya çalıştım. Cevaplayamadıklarım kusura bakmazlar inşallah
Yukarıdaki ankete de bir göz atsanız, oylarınızı esirgemeseniz çok mutlu olurum

Yeni bölüm sizlerle keyifli okumalar !


Küçük Sevgilim - Bölüm 2

“Sevil ?! Sevil ?! İyi misin ? Neler oldu Allah aşkına bir şeyler söyle !”
Genç adam karşısında hareket etmeden öylece oturan kıza baktıkça canından can eksiliyordu. Keşke arkadaşıyla konuşurken onu yalnız bırakmasaydı. Keşke yanında kalsaydı…
“O… ö-lmüş”
Ekrem duyduklarından sonra ister istemez üzülmüştü ama bir yanı da kimin öldüğünü çok merak ediyordu. Daha fazla bu duruma dayanamadı ve Sevil’i kollarından sarsarak konuşmaya başladı.
“Kim ölmüş Sevil? Neler oluyor konuşsana.”
“Ekrem… Ben iyi değilim…”
Sevil gücünün son demleriyle söylemişti son sözlerini. Göz kapakları giderek ağırlaşıyor dünyadan soyutlanıyordu. İyice ağırlaşan gözkapaklarını açmakta fena halde zorlanıyordu. Uzun süren çabalarının sonucunda başarılı olamayacağını anlayınca pes edip bıraktı kendini boşluğa.
Ekrem ise bir yandan korkuyor, bir yandan üzülüyor, bir yandan da kimin öldüğünü deli gibi merak ediyordu. Küçük meleğinin bu denli üzülmesine kim sebep olabilirdi ki? En sonunda bir şeyler yapmaya karar verip dakik hareketlerle yanı başında baygınca oturan meleğini kucağına aldı. Bu haldeyken sağlıklı düşünmesi imkansızdı . Ne yapacağını bir türlü kestiremiyor kucağında ki Sevil ile birlikte odada volta atıyordu. O an aklına dank eden fikirle adımlarını dış kapıya yöneltti.
Sevil’i hastaneye götürmeliydi.***
“Nasıl doktor hanım iyi mi? “
“Kardeşinizin önemli bir şeyi yok Ekrem Bey. Kendini biraz fazla zorlamış. Vücudu da daha fazla dayanamayıp pes etmiş. Şimdi sakinleştirici yaptık. Uyanınca kardeşinizi evinize götürebilirsiniz.”
Ekrem öyle rahatlamış, öyle sevinmişti ki utanmasa karşısında duran doktoru bu güzel haberi verdiği için doyasıya öpebilirdi.
“Çok teşekkür ederiz doktor hanım. Şey onu görebilir miyim şimdi ? “
“Evet ama şu anda uyuyor uyanınca da fazla yormayın yeterince güçlü değil.”
“Pekala … Tekrar teşekkür ederim, iyi günler !”
“Geçmiş olsun !”
Doktor yanından ayrıldıktan sonra soluğu hemen miniğinin odasında almıştı. İyi olduğunu gözleriyle görmeliydi yoksa meraktan kendini yiyip bitirirdi.
Yanında huzurla uyuyan kıza baktıkça Allah’a şükrediyordu. Eğer ona bir şey olursa yaşayamazdı. Kocaman dünyada tek değer verdiği insan o kalmıştı çünkü. İlk önce babasının ölümü, daha sonra da annesinin ölümü onu derinden etkilemişti. Kendine gelmesi çok uzun sürmüştü. Toparlanma sürecinde de annesinin ölümünden yaklaşık iki önce yaptığı evlilikten miras kalan üvey kardeşine sımsıkı tutunmuş, kendisini bu karanlık kuyudan çıkarmasına izin vermişti.


Miniğinin ellerini yavaşça kavrayıp ritmik hareketlerle okşamaya başladı. Bu hareketin Sevil’i rahatlattığını biliyordu.
“Miniğim… Bebeğim… Beni öylesine korkuttun ki anlatamam. Bir an sende gidiyorsun sandım, sende beni bırakıyorsun sandım. Ama gitmedin, yanımdasın. Lütfen meleğim lütfen bir daha beni böyle endişelendirme. Yaşlı yüreğim dayanmaz sonra.”
Ekrem son sözcüklerini yüzünde oluşan tebessümle dile getirmişti. Miniği hep onun yaşıyla dalga geçer, sinirlendirmek için elinden geleni yapardı. Aklına gelenlerle muzipçe kıvrıldı dudakları.

“Ekrem !!! Bir daha sümsük kızlarını evimize getirme. Hayır yani sende ne buluyorlar onu da anlamış değilim ya. “
“Neyim varmış benim ? Gencim, yakışıklıyım, sempatiğim, empatiğim, sosyalim, komiğim sonracığıma zenginim, evim var, arabam var,-“
Ekrem daha devam etmeyi düşünüyordu ama genç kız buna büyük bir mutlulukla engel oldu.
“Aynı zamanda ukalasın, kendini beğenmişsin, hödüksün sonracığıma yaşlısın.”
‘Sonracığıma’ kelimesini üstüne basa basa söylemişti Sevil. O sözcüğü telaffuz etmek gerçekten güzeldi.
“Neee ? Yaşlı mı ? “
Bu adamla uğraşmak gerçekten hoşuna gidiyordu. Söylediklerinin hiçbirinde ciddi değildi. Kendini onunla aynı evde yaşadığı için dünyanın en şanslı kızı ilan ediyordu kimi zaman. Ayrıca onu yaşlı falanda bulmuyordu. 18’lik Çıtırlara bile taş çıkarırdı Ekrem ve Sevil bunu gayet de iyi biliyordu. Sadece çaktırmıyordu.
“Yani ukala, kendini beğenmiş, hödük olduğunu kabul ediyorsun? “
“Hoop hoop sizin bu yaptığınıza kaçak dövüşmek denir küçük hanım. Sorularıma soruyla cevap vermeyin lütfen. Sorularıma yanıt vermeniz benim için yeterli.”
“Tamam sorunuzun cevabını veriyorum Ekrem Bey. Evet yaşlısınız hatta ihtiyarsınız bile denilebilir. Sürekli eve gelen belalılarının çoğunun adını da hatırlayamadığını da düşürsek bunaksın. Evet evet sen ihtiyar bir bunaksın!”
“Ben şimdi gösteririm sana ihtiyar bunağı!”

Avucundaki elin kıpraşmasıyla daldığı alemden bulunduğu aleme ani bir dönüş yaptı. Miniği yavaşça kendine geliyordu. Gözlerini tamamen açtığında yavaşça doğrulmaya çalıştı genç kız.
“Şşşt hareket etme bitanem. Kendini yormamalısın.”
“Ekrem sana anlatmam gereken şeyler var.”
“Anlat bitanem.”
“Az önce çok kötü bir kabus gördüm. O kadar gerçekçiydi ki bir an gerçek olduğunu bile düşünmeye başlamıştım o derece yani. Ediz var ya hani. O yine katıldığı aptal yarışların birinde kaza geçirip ölüyordu. Bana da Ayaz haber veriyordu. Neye uğradığımı şaşırıyordum.”
Sevil Ekrem’in gözlerine bakınca bir şeylerin ters gittiğini rahatlıkla anlamıştı. Yoksa o rüya gerçek miydi ? Canında bile sakındığı Ediz’i ölmüş müydü ? Yoo, yoo imkansızdı bu.
“Ekrem bir şey söylesene. Lütfen kötü bir rüyaydı de. Geçti de. Ediz iyi de. Lanet olsun bir şey söylesene.”
“Sevil ben, ben çok üzgünüm…”
Sevil duyduklarıyla tekrar şoka girmişti. Ekrem ise olanları kavramaya çalışıyordu. Daha gencecik çocuk hayata gözlerini mi yummuştu yani hiç açmamak üzere? Ne kadar acımasızdı şu hayat denilen girdap. Kimisi gencecik yaşında ölüyor, kimisi daha yeni yeni tatmaya başladığı mutluluğa pişmanlıkla el sallıyordu. İçinden hayatı sövmeye başladı. Şu an elinden sadece bu geliyordu…

Umarım beğenmişsinizdir.
Yorumlarınızı merakla bekliyor olacağım...

harikaa cnm bayıldımm devam...

çok güzel

ekrem kaç yaşında?
sevil kaç yaşında?
yeni bölüm ne zaman?
çoook güsel olmuş merakla bekliyom=)

yb lütfennnnnnnnnn