Sevil'i zor kaldırdılar yığıldığı yerden. İlk defa yaşıyordu aşkı Sevil, ilk defa kalbinin biri için çarptığını hissediyordu. Şimdi o yoktu. Kalbi çarpıyor muydu, nefessiz kalmıştı adeta. O daha önce kimseyi böyle sevmemişti ki. Şimdiyse yalnız kişiyi sevdiğini düşünüyordu. Hiç mi hiç sevilmeyi hak etmeyen birini sevdiğini. Ama öte taraftan Ekrem'i tanıyordu, kalbi ona "onun sevilmeyi en çok hak edenlerden olduğunu" söylüyordu. Kalbiyle aklı uyuşmuyordu. Şimdi hiçbir şey bilmiyordu Sevil, tek bildiği acı çektiğiydi.
*
Ekrem içinde durum pek farklı değildi. Uzun zamandır, hatta hiçbir zaman kimseyi böyle sevmemişti. Sevil'se ondan babasının yaşadığını saklamıştı. Epeyce yürüdükten sonra "Sevil'den önemli şeyler var, babamı bulmak mesela" dedi kendine. Ama yapamadı. Recep'i ararken aklında hep Seviş vardı. O'na kızgındı, öfkeliydi. Ama seviyordu işte. Bir an bile vazgeçmemişti O'nu sevmekten. Ama olan olmuştu, bitti demişti, kırmıştı Sevil'i, canını... Bitmemesi için o kadar çaba sarf ettiği bu hikayeyi birkaç dakika da kendi bitirmişti. Dedesinin dükkanına gitti. Nisanur ve Hüsna da oradaydı.
Ekrem: Oo bakıyorum aile toplanmış. Ben ve babam davet edilmedik mi? Onu da çağıralım bari. Hüsna: Oğlum ne diyorsun sen? Senin baban öl....
Ekrem Hüsna'nın sözünü kesti.
Ekrem: Sakın devam etme anne. Sakın devam etme. He bu arada ben şunu diyorum babamın yaşadığı gerçeğini benden daha ne kadar saklayacaktınız? Hüsna: Oğlum senin baban... Ekrem: Deme anne, yüzüme bakarak öldü deme. Her şeyi öğrendim ben. Hüsna: O mu anlattı? Ekrem:(bağırarak) Ne önemi var? Kimin anlattığının ne önemi var? Önemli olan sizin benden sakladığınız. Süleyman: düzgün konuş annenle! Bağırma! Ekrem: Neden dede, rahatsız mı oldunuz? Yoksa ben aile toplantınızı değil de gerçekleri gizleme toplantınızı mı böldüm? Hepininiz biliyordunuz değil mi? Süleyman: Ekrem, evladım, baban ailemizin başına türlü işler açtı, anneni üzdü. Senide üzmesini istemediğimizden sakladık. Ekrem: böyle üzülmedim mi dede? Sizce böyle hiç üzülmedim mi? Sen söyle abla, sana kaç gece babamı anlattırdım, kaç gece babamı düşünerek dizinde uyuyakaldım sen söyle! Nisanur: Ekrem, biz... Ekrem: Beni düşündünüz değil mi? Anne biz eve geldiğimizde ona ters davranışın, şaşkınlığın bu yüzdendi değil mi? Hüsna: Oğlum böyle olsun istemedik. Seni üzmek istemedik. Ekrem: Bırak ya! Süleyman: Annenle düzgün konuş!
Elini kaldırdı, Ekrem'e tokat atacaktı.
Ekrem: Vur hadi vur. Acıtır mı sanıyorsun? Bugün yaşadıklarımdan sonra acıtır mı?
Süleyman yapamadı vuramadı, Ekrem bunun üzerine hızla çıktı dükkandan ve restorana gitti belki babasının adresi orada vardır diye. Oradaki bir garsona sordu, öğrendi. Gerçekle yüzleşmeye, babasının yaşamının ondan saklanmasının sebebini öğrenmeye gidiyordu. Ancak babası anlatabilirdi bunu O'na. ama beklediği gibi olmadı. Ev kapı duvardı, kimse yoktu. Kapı eşiğinde bir zarf vardı sadece "Ekrem'e, oğluma" yazıyordu üzerinde. Elleri titreyerek açtı zarfı Ekrem ve içindeki mektubu okudu, boğazı düğümlenerek:
"Oğlum, sana oğlum demeye hakkım yok belki, tanımıyorsun ki beni. Belki gerçeği öğrenmiş olacaksın, belki bu mektuptan öğreneceksin. Ben senin babanım oğlum. hiç görmediğin,evde lafı edilmeyen, tek bir anısı kalmayan baban. Şunu unutma, ben anneni de seni de, ablanı da hep sevdim. Ama kötü adamlık yaptım, hileye hurdaya bulaştım. Anneni üzdüm ve gittim. Dönmek istediğimde o kapı bana kapanmıştı. Şimdi tekrar gidiyorum, dönmemek üzere. Kalbinin kapıları bana kapanmasın diye. Seni dünya gözüyle gördüm "oğlum" diyebildim ya sen anlamasan da, seninle balık tuttum, sevdiğin kızla bir gün geçirmene vesile oldum ya, o bana yeter. Hoşçakal, baban..."
Ekrem kapıyı yumruklamaya başladı.
Ekrem: Neden gidiyorsun baba? Neden? Beni kalbim sana hep açıktı, naparsan yap. Neden gidiyorsun?"
Bir süre amaçsızca dolandıktan sonra mahalleye gitti. Cenker de onu arıyordu, Ekrem'i görünce hemen yanına gitti.
Cenker:Oğlum nerelersin ya? Ekrem: Babam yaşıyormuş Cenker. Cenker: Biliyorum, Cihan anlattı. Ekrem: O da biliyormuş ya, Sevil söylemiş ona da. Cenker: Üzme kendini bu kadar be Eko. Herkes harap oldu zaten. Ekrem: Herkes? Cenker: Önce sizin eve gittim, evdekiler çok kötüydü. Zaten Sevil'de çok kötü. Ekrem: Ne odlu Sevil'e? Cenker: Sen gittikten sonra baygınlık geçirdi. Ekrem: Ne? Nerede şimdi? Cenker: Evine götürdüler. Ama seni görmek isteyeceğini sanmıyorum. Çok üzdün onu. Ekrem: Evet, evet üzdüm. Ama o niye benden sakladı ki? Cenker: Süleyman amca sakladı diye saklamış işte. Bir bildiği vardır diye. Üzülmemen için. Her neyse. Sen ne yaptın?
Ekrem Cenker'e her şeyi anlattı, dükkanda olanları, babasının evine gidişini, yazdığı mektubu.
*
Tüm bunlar yaşanırken Ayçin ve Cihan Sevil'i eve götürmüşler. Sevil ılık bir duş almış ve uykuya dalmıştı. Derin uykusundan annesinin sesiyle ayrıldı.
Semra: Sevil, Sevil kalk kızım. Sevil: N'oluyor ya? Semra: Ablan, enişten ve bir arkadaşı geldiler. Sevil: Ee bana ne? Semra: Bana ne olur mu? Kalk bir selam ver. Sevil: Uff tamam.
Sevil eşofmanlarıyla çıkıyordu ki odadan Semra durdurdu.
Semra: Böyle çıkılır mı? Git üstüne düzgün bir şey giy. Sevil:Of anne of, tamam.
Üstüne beyaz tiril bir elbise giyip, saçlarını topladıktan sonra odadan çıktı Sevil. Gelen eniştesinin ortağı Levent beydi. Bir kaç kez görmüştü Sevil.
Sonra da kalktı ve Sevil'e sarıldı. Ablası Sevil'e hiç bu kadar yakın davranmazdı, şaşırdı Sevil.
Sevil: (sessizce) Abla sen iyi misin? Ablası: İyiyim iyiyim çok iyiyim. Bak bu Levent bey, eniştenin ortağı. Sevil: Evet tanıyorum bir kaç kere görmüştüm. Semra:Sevil kızım ne içtiklerini sorsana, ikramda bulunsana. Sevil: Tamam ne içersiniz? Levent: Ben bi çay alırım. Abla-Enişte: Bizde. Sevil: Peki ben getireyim.
Sevil çayları getirdiğinde Levent'le aynı anda bardağa uzandılar ve elleri buluştu. Levent başını kaldırıp Sevil'e baktı. Sevil bu bakışın daha sonra başına neler açacağını bilmiyordu. Peki şimdi ne olacaktı?
Ben bu Sevil'in annesiyle ablasını öldürürüm.. Yaparım yani hiç çekinmem.. Kızın başına iş açıcaklar ya.. Neyse Ekrem kaçırır sevili olur biter Eline sağlık canım çok güzel olmuş.. Yeni bölümü MERAKLA bekliyorum :D
Ben bu Sevil'in annesiyle ablasını öldürürüm.. Yaparım yani hiç çekinmem.. Kızın başına iş açıcaklar ya.. Neyse Ekrem kaçırır sevili olur biter Eline sağlık canım çok güzel olmuş.. Yeni bölümü MERAKLA bekliyorum :D
Cemo neden bizi üzüyorsun? Ayrıca çok vefasız olduğunu burada söylemek istemiyorum ama çok vefasızsın. Cemo senaryo güzel gidiyor,eline sağlık Cemo'm. <3
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: DEĞM'ES'İN ELLERİMİZ -17.Bölüm 87.Sayfa- 
Kişisel İleti
Nerden
