Ben bu Sevil'in annesiyle ablasını öldürürüm.. Yaparım yani hiç çekinmem.. Kızın başına iş açıcaklar ya.. Neyse Ekrem kaçırır sevili olur biter Eline sağlık canım çok güzel olmuş.. Yeni bölümü MERAKLA bekliyorum :D
Sevil hemen elini çekti bardaktan. Bu sırada telefonu çaldı. Cihan'ın aradığını görünce odasına gitti. Levent kimin aradığını merak ettiğinden, lavabo bahanesiyle o da gitti Sevil'in arkasından.
Sevil: Alo. Cihan: Alo Sevil, hemen görüşmemiz lazım, kapıdayım. Sevil: Kapıda mısın? Neden? Yani bu vakitte ne işin var? O'na (kast ettiği Ekrem'di ) bir şey mi oldu? Cihan: Ya Sevil ne kadar çok soru soru sordun. Bi' çık dışarı da anlatayım. Sevil: Tamam tamam çıkıyorum.
Üstüne bir şal alıp çıktı odadan. Levent de onu görmemesi için lavaboya yöneldi, Sevil'de Cihan'ın ne söyleyeceğini çok merak ettiğinden onu fark etmedi. Dışarı çıktığında Cihan'ın rüzgarlı havadan dolayı burnu kızarmıştı.
Sevil: Üşüdün mü? Cihan: Sevil ben ne diyorum sen ne diyorsun ya? Sevil: Ne diyorsun? Söylemedin ki. Cihan: Sevil ben aşık oldum galiba. Sevil: Yine başlamayalım lütfen Cihan. Cihan: Ya sana değil, Buse'ye. Sevil: O kim? Cihan: Ben de tanımıyorum. Sevil: O ne demek ya? Cihan: Yani tanıyorum da, pek tanımıyorum. Sevil: Cihan şunu doğru düzgün anlatır mısın? Cihan: Tamam tamam.
Cihan Sevil'e Buse'yle tanışmasını anlatmıştı, aynen şöyle olmuştu:
- Cihan Sevil'i evine bıraktıktan sonra bir süre dolanmış ve yakındaki çocuk parkına gitmişti. Kimse yoktu parkta, salıncağa binmek istemişti. Ama tam salıncağın yanına gittiğinde aynı anda O da oraya geldi, kafasını kaldırdığında O'nu gördü Cihan, Buse'yi.
Buse: Sen de mi parkın boşluğundan faydalanıp eşşek kadar boyuyla salıncağa binmek isteyenlerdensin? Cihan: Şeey evet, sen de öylesin. Buse: Bazen yeniden çocuk olmak geliyor insanın içinden.
Cihan'sa orada yanı başında durmuş, hayranlıkla O'na bakıyordu.
Buse: İstersen diğerine bin, ikimizin de gönlü olsun. Cihan: Hıı tamam.
Salıncaklara bindiler, sonra bir anda yarışmaya başladılar. Bu en son 11-12 yaşlarında yaptıkları bir şeydi, ama ikisi de bu yarıştan çok keyif almışlardı. Daha sonra parkta küçük çocuklar gibi bir o yana bir bu yana koştular, kaydıraklara bindiler. Vee ayrılma vakti geldi.
Buse: Çok güzeldi, yani çocuk olmak özellikle de seninle çocuk olmak. Cihan: Evet. Buse: Şeey, Cihan eğer sen de istersen yani daha sonra birer büyük olarak da görüşebiliriz. Cihan: İnan gerçekten çok isterim. Telefon numaramı vereyim o zaman. Hatta ben seni eve bırakayım istersen, hem bu arada birer büyük olarak sohbet ederiz. Buse: Tamam olur.
Ve Cihan Buse'yi evine bıraktı. -
Sevil bu Cihan'ın anlattıklarından çok etkilenmişti. Çok güzel şeylerdi bunlar.
Sevil: Cihan çok sevindim canım. Çok da şaşırdım, sonuçta iki günde bir karşıma çıkıp "aşık oldum" diyorsun. Cihan: Seviiil. Sevil: Tamam, tamam ben de artık gitsem iyi olacak, annemler merak eder. Misafir de var zaten. Cihan: Kim? Sevil: Sonra anlatırım. Bu arada, Ekrem'den haberin var mı? Cihan: Cenker bir kaç saat sonra bulmuş onu, çok perişanmış. Sevil: Oof, keşke yanında olabilsem. Cihan: Çok seviyorsun değil mi O'nu? Sevil: Evet, ama artık ne önemi var ki? Cihan: Böyle deme, neyse ben gideyim, sen de içeri gir üşüyeceksin. Sevil: Tamam, iyi geceler. Cihan: Yarın görüşürüz.
Sevil içeri girdi, Levent'de onları dinlemek için kapıya yanaşmıştı ama hiçbir şey duyamamıştı. Sevil'in geldiğini duyunca telefonla konuşmuş da, konuşması yeni bitmiş gibi yaptı.
Sevil: Siz de mi buradaydınız? Levent: Evet, işle ilgili bir telefon gelmişti de. Sevil: Anladım.
Tam bu sırada Sevil'in annesinin sesi duyuldu fenalaşmıştı galiba, inliyordu.
Sevil: Anne!
Şalı koluna dolaşıyordu. Levent'e uzattı.
Sevil: Tutar mısınız? Levent: Elbette. Sevil: Anne, anne neyin var? Semra: Yok bir şeyim kızım yok bir şeyim, tansiyonum düştü biraz. Sevil'in ablası: İyisin değil mi şimdi. Semra: İyiyim iyiyim. Sevil'in eniştesi: Yapabileceğimiz bir şey var mı? Semra:Yok, ben iyiyim evladım, biraz dinleneyim geçer. Levent: Yapabileceğim bir şey yoksa ben de gideyim artık, bir de ben yük olmayayım size. Semra: Olur mu evladım öyle şey? Levent: Olur olur, siz rahatsız olmayın. Sevil geçirir herhalde beni. Sevil: Tabii tabii buyrun.
Sevil Levent'i ve ablasıyla eniştesini yolcu ettikten sonra yeniden derin bir uykuya daldı, bugün çok yorulmuştu. Ertesi sabah Sevil'de Ekrem'de bir yanları eksik geldiler derse. Dün yaşananlar en çok ikisini üzmüş, ikisini yıpratmıştı. Ekrem gece Cenkerlerde kalmıştı, sabah da onunla gelmişti. Sevil ve Ayçin'de buluşup gelmişlerdi, yolda biraz konuşmuşlardı, Cihan'sa aklında Buse'yle gelmişti Neşet'in evine.
Sevil-Ayçin: Günaydın. Cihan: Nasılsınız? Cenker:İdare eder de seni bayağı iyi gördüm. Cihan: Evet, dün yaşanan o kadar kötü şeyin içinde yüzümü güldürebilecek bir şey de yaşadım. Ekrem: (sessizce) Noldu acaba Sevil hanım yine teselliyi kollarında mı aradı? Cihan: Bir şey mi dedin Ekrem? Ekrem: Yoo demedim, takıl kafana göre.
Ekrem ve Sevil birbirlerinden gözlerini sürekli kaçırıyorlardı. Çünkü göz göze geldiklerin de, gerçekleri, birbirlerini nasıl sevdiklerini saklayamayacaklarını biliyorlardı. Ama dünya onlar için dönüyordu sanki. Ayçin Sevil'in arkasından eve girerken biraz yavaşlamış ve Cenker'in yanına gelmişti, şimdi Sevil'in bir adım arkasında yürüyen Ekrem'di. Sevil Ayçin'e bir şey söylemek için arkasını döndüğünde Ekrem'in gözleriyle karşılaştı, birbirlerinin nefeslerini hissedebiliyorlardı ve gözleri buluştuğunda artık dünyada yalnız onlar varmış gibi hissediyorlardı.
Ah ne zormuş bitsin demek Hala severken seni Dudaklarını öpmemek Bir yabancı gibi
Bilirsin ayrılık konusunda İyi değiliz ikimiz de Bir kıvılcım yeterdi her zaman Koşup geri dönmemize
Değmesin ellerimiz Buluşmasın bu gözler Yine erir gideriz Unutulur yeminler
Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Aşk kokan dudakların Karşısında direnmeyi de
Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Aşk dolu mısraların Karşısında direnmeyi de
İşte bir kez daha Durup karşında Belki de son defa Soruyorum sana
Bitti mi hikayemiz? Bu ne biçim son böyle? Değmez miydi sevgimiz Savaşıp direnmeye?
Değmesin ellerimiz Buluşmasın bu gözler Yine erir gideriz Unutulur yeminler
Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Kendimize sahip çıkıp Dünyayla yüzleşmeyi de
Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Korktuğumuz o gözlerin Karşısında direnmeyi de
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Konu: Geri: DEĞM'ES'İN ELLERİMİZ -17.Bölüm 87.Sayfa- 
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Nerden
) bir şey mi oldu? 
devam...
harika olmuş canım 
