(yeni okuyucu)
bu yoru yaptığım 3. senaryon
3 senaryonda harika seni kutluyorum başarılarını devamını diliyorum
konu değişik hele vampirli olması daha çok dikkat çekiyor
ellerine sağlık
yb bekliyorum

Yeni bölüm ne zaman gelicek

Bekliyoruz

İYİ OKUMALAR , BOL BOL BOL YORUMLAR :D







12.BÖLÜM



Evet Türkü’ye göre büyük bir haksızlıktı bu. Her gün her gece göz yaşlarını silebilecek, ona destek olabilecek, omzunda ağlayabileceği biri yoktu ama vardı. Ümit her üzüldüğün de veya her istediğin de Türkü’nün yanına gelebiliyordu. Türkü’ye bakıp üzüntüsünü giderebiliyordu. Türkü ise sadece yalnızlığıyla yetiniyordu.. Üzgün bir ses tonuyla konuşmaya başladı Ümit:
''Üzgünüm..Her şey senin içindi.''
''Hah! güldürme beni! Benim için olsa--''
''Biliyorum.. Senin için olsa gitmezdin diceksin.. Durumu açıklamama izin verirsen eğer her şeyi öğreneceksin''
Bir kez daha inanmak ve inanmamak arasında gidip geldi Türkü. Ama dinliyecekti. Yavaşça başını evet anlamında salladı. sonra yavaşça yatağının bir köşesine oturdu. Ümit'e yanına oturdu. Ve tam ağzını açacakken zili sesi duyuldu. Türkü kalktı yerinden ve aşağıya indi. Ümit'in merdiven inmesine gerek yoktu istediği anda istediği yerde olabilirdi ama merdivenleri kullanmayı tercih ederek Türkü'nün arkasından gitti. Kapıyı açtı karşısında ki şiddetle içeriye girdi.
''Ya neden aramalarıma cevap vermiyorsun! Meraktan deliye döndüm!''
Aslında lafı devam edecekti ama Ümit'i görünce durdu. Yüzünde bir tebessüm oluştu. Ümit'ten hoşlanmıştı. Süzülerek yanına doğru gitti ve elini uzattı. Sesini olabildiğince inceltti ve:
''Merhaba, Ben Melek''
Türkü ağzı açılmış ve kapı açık kalmış bir şekilde arkadaşı melek'e bakıyordu. Ümit'te şaşırmıştı. Hafif gülümseyerek Melek'in elini sıktı.
''Ben de Ümit.''
''Ah, İsmin çok güzelmiş. Bu arada sizi kaldırdım ama sorun olmaz umarım''
Dedikten sonra neşeyle salona doğru yöneldi ve hemencecik rahat koltuklara kurulu verdi.
''Ee, Sabaha kadar orada dikilmeyeceksiniz değil mi, hadi gelin''
Kendi evinde misafir ağırlarmış gibi rahattı tavırları. Türkü ise hala daha kapıda dikilmekle meşgüldü. Sonradan kafasına dank etmişti. Olduğu yerde durarak kapıyı itti. Sert bir kapanıştan sonra Ümit'i geçip Melek'in karşısına geçti.
'' Ah, seni ağırlamayı gerçekten de isterdim ama maalesef -gördüğün üzere- misafirim var''
''olsun tatlım, yabancımıyım sanki''
Evet oldukça yabancıydı.
''hem beyefendinin benden rahatsız olacağını sanmıyorum. Hatta çok iyi anlaşacağız gibime geliyor''
Melek'ti işte bu. Her zaman ki sulu Melek! Türkü'nün iş yerinden arkadaşı, gerçi arkadaş değillerdi. Melek sadece işi düştüğünde Türkü'ye 'Cüm' eki getirerek istediği bir şey olduğunu belirtirdi onun haricinde yine herkese sulanan Melek'ti.
''Melek'cim, işim olduğunu üstü kapalı anlattım ama anladın sanırım.''
''Anladım canım. Ve ben de benim yabancı olmadığımı işini halledebileceğini belirttim''
Ah, Laf anlamaz birine laf anlatarak neden yoruluyordu ki bu kız. Ya kovacaktı kapı dışarı, Ya da kalbini kıracaktı kendi gidecekti. Hoş onun kalbi de yoktu ya neyse...
''Melek
''Hıh''
''Çık dışarıya''
Melek sadece uzunca Türkü'ye baktı. Ümit ise olanları ellerini göğsün de birleştirmiş. Duvara yaslanmış bir şekilde izliyordu. Hafif kızgın bakışlar attıktan sonra hızla ayağı kalktı. Ümit'e göz atmadan edemedi. Ve sonrasında kapıyı çarpıp çıktı. Ama aklı Ümit'e kalmıştı. Henüz tanışamadan kovulması üzücüydü ona göre. Ama tanışacaktı. Nasıl mı ? Şöyle: Her zaman ki gibi Melek yöntemleriyle. Yüzsüzlük yapıp yarın gene Türkü'ye gelecekti. Ya Ümit'e orada olacaktı ondan alacaktı kendisi hakkında ki bilgileri ya da Türkü'ye danışacaktı. türkü'nün söylemeyeceğini biliyordu elbet ama bir çaresine bakacaktı...

Ellerine sağlık canım güzel olmuş...
Ya sıkıldım ama şu senaryolara habire aniden giren kızlardan...
Çıkar kızı şu senaryodan bir vampir senaryosu okuyucaz, sulu meleği istemiyorum ben xD

ƒєянαη* demiş ki:

Ellerine sağlık canım güzel olmuş...
Ya sıkıldım ama şu senaryolara habire aniden giren kızlardan...
Çıkar kızı şu senaryodan bir vampir senaryosu okuyucaz, sulu meleği istemiyorum ben xD

Teşekkür Ederim Canım (:
Tamam denerim Sulu Meleği Senaryodan kapı dışarı attırırım (:

Çok güzel olmuş. :D
Melek çok yüzsüz cidden.
Yarın bidaha gelmeyi planlıyo.
Türkü çok iyi yaptı ama.
Siğer bölümü hemen bekliyoruuum ve uzun olsun lütfen.

çok güzel olmuş (:

bence o kız melek değil şeytan şeytan
hııı gözleriylen yiyor ümiti
süper olmuş edacım yb bekliyorumm

Kaç Gündür yokum yokum diyorum ama hep ertelendiği için burda oluyorum (: İnş yarın bir aksilik çıkmazsa yokum o yüzden bölümü şimdi koyayım dedim (: Bana göre diğerlerinden uzun bir bölüm oldu umraım beğenirsiniz (: Hee bu arada Melek'i kapı dışarı attırdım senaryomdan :D
İYİ OKUMALAR , BOL BOL BOL YORUMLAR :D







13.BÖLÜM



Melek dışarıya çıktıktan bir süre sonra, uzun bir çığlık duyuldu. Türkü tam kapıyı açıp da dışarıya çıkacaktı ki Ümit onu durdurdu ve önce kapıyı Ümit açtı. İlk dışarıya bakındıktan sonra önünde ki 3 basamak merdivenleri bir çırpıda indi ve ilerlemeye başladı. Tabi korkuyla Türkü'de peşinden gidiyordu. Biraz ileri de yerde kanlar için de yatan Melek göründü. Ümit ve Türkü hemen yanına gittiler. Bir Wampir'in işi olduğu belliydi. Ümit bunu anlamıştı. Hızla ayağı kalkarak türkü'ye döndü.
''Eve gidiyoruz hadi''
''Ne, Nasıl, onu burada bırakmayacağız dimi, Hem belki de yaşıyor''
''Bir Wampir, bir insanın kanını emerse onu yaşatmaz!''
''Ne yani yine mi Wampir'ler''
''Kokunu almışlar, bir şekilde bulmuşlar işte, hadi içeriye''
Etrafa korkulu gözlerle bakarak içeriye doğru yöneldi Türkü. Ümit'te bir süre etrafı izledikten sonra oda Türkü'nün peşinden içeriye girdi ve sıkı sıkı kapattı kapıyı.
''Ne yapacağız şimdi, Ya da ben ne yapacağım''
''Tamam sakin ol. Ben yanındayım.''
''Ooff''
Yavaşça oturdu arkasında ki koltuklara Türkü. Etrafında kendisinin kokusunu çeken bir sürü Wampir, yanında ise kendi gibi diğer Wampirlerden onu koruyacağını söyleyen Ümit. Gerçekten de ne yapacağını bilmiyordu. Oturduğu koltukta kaldı öylece. Bir süre sonra Ümit'in sesiyle kendine geldi.
''uyumayacak mısın''
''Nasıl uyuyabilirim, daha az önce konuştuğum kişi dışarıya çıkar çıkmaz ölüyor, ben tehlikede miyim, yoksa ne durumdayım anlamış değilim.. Bir de uyuyacak mıyım!''
''Sakin olmanı söylemiştim. Yanındayım ayrıca bir şey yapamayacaklar''
''Peki tamam.. Aa, sen nerede yata--doğruya sen uyumuyordun''
Ümit hafif gülümseyerek:
''Ne çabuk unuttun''
''Aradan o kadar yıl geçti, görüşmeyeli unutmam normal değil mi''
Dedikten sonra odasına çıktı Türkü. Üzerini değiştirdikten sonra yatağına uzandı. Gözü hep rüzgarın esintisiyle havalanan perdedeydi. Ay ışığı odanın yarısına vuruyordu. Gecenin karanlığı ise her zamanki gibi ay ışığıyla bütünleşmişti. bir süre sonra gözleri kapanmaya başladı ve uykuya daldı..
Hızla sıçradı yataktan, terler için de kalmıştı. O nasıl bir rüyaydı öyle.. hayır hayır rüya değil tamamen bir kabustu!
''İyi misin''
Sesin geldiği yöne doğru çevirdi kafasını, Yanı başında Ümit duruyordu.
''Senin ne işin var burada''
''Iıı.. Sadece sana bakmaya gelmiştim''
''Hiç de bana bakmaya gelmiş gibi bir halin yok, ne zamandan beri buradasın''
''Sen uykuya daldığından beri''
''Neden peki''
''Yakınındayken seni daha iyi koruyabilirim de ondan''
Evet yeterli bir açıklamaydı. Ama Türkü'nün içinden geçen açıklamayla bir değildi. Kabusun etkisinden çıktıktan sonra hafif geri doğru çekildi ve arkasına yaslandı. Baş ucundaki saatine baktı. Sabah: 7:30'du. Tam bir saat sonra iş yerine gidecekti. Uykusunu iyi alması gerekti. Fakat o uyumayı düşünmüyordu. Öylece tavana daldı gözleri. Bomboş ve beyaz tavanda neyi inceleyebilirdi ki. Sadece bakıyordu öyle. Zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştı doğrusu. Çalan saatle kendine geldi. tek eliyle susmasını sağladı saatin. Yavaşça yerinden kalkarken Ümit'in olmadığını fark etti. Pek fazla umursamayarak lavaboya gitti, uyandığından emin olduktan sonra üzerini değiştirdi ve aşağıya indi. Ümit mutfakta masanın bir köşesine oturmuş başını bir eline yaslamış çatalla oynuyordu. Türkü ümit'in bu halini görünce ilk olarak duraksadı. Daha sonra Ümit Türkü'nün geldiğini hissetmişçesine kafasını kaldırdı.
''günaydın''
''Aa, Günaydın. Sen mi hazırladın''
''Evet. ''
Şaşkın bakışlarla masaya doğru ilerledi Türkü. Ümit oturduğu sandalyeden kalkarak eliyle orayı oturmasını gösterdi. Türkü'de gidip oturdu. Tam yemeğe başlıyordu ki bir şey söyliyecek gibi Ümit'e baktı. Ümit'te anlamış gibi Türkü'ye bakarak konuştu:
''Aa, Wampirim yemek yiyemem. Bunu da unutmuşsun''

''Aklımı mı okuyorsun''
''Hayır, sadece tahmin''
Bir kaç bişi yedikten sonra ayağı kalktı. Kapıyı açtı ve çıktı. Ümit'te peşinden.

''Aa, Seni ben bırakayım''
''Dün gece ki olaydan tamam biraz korkmuş olabilirim ama kendim gidebilirim. O kadarda cesaretsiz ve korkak değilim''
Dedikten sonra hızla önüne döndü ve tam gidiyordu ki. ağaçların hızla sarsıldığını gördü ani bir korkuyla Ümit'e sarıldı. Daha sonrasında kafasını kaldırıp Ümit'e baktığında gülüyordu.Türkü’nün taklidini yaparak:
''O kadar da cesaretsiz ve korkak değilim' Emin olabilirsin ki değilsin''
Resmen dalga geçiyordu. Sinirle ayrıldı Ümit'ten.
''Sadece ani bir refleksti o kadar''
''Peki öyle olsun.''
Ümit'e bir bakış attıktan sonra arabasına bindi ve kafasını yanına çevirmesiyle. Uzun süredir gördüğü aynı gözleri tekrardan gördü. Ümit'te arabadaydı.
''Sen gelmiyorsun!''
'' Sence bu laf beni durdurur mu''
''Durdursun bir zahmet. Kendim giderim.''
''Sürecek misin''
''Koruma gibi her yerde peşimde mi dolanacaksın!''
''Tabi ki de hayır. Yani beni bir tek sen göreceksin''
''Bu saçmalık. Ben böyle bir şey istediğimi hatırlamıyorum''
''Hatırlamaman iyi. Gerçekten de böyle bir şey istedin''
''Hayır istemedim!''
'' İhtiyacın var''
''Hayır yok!''
''Gitsek artık''
''Ooof!''

ellerine sağlık cnm
harika olmuş..
türküde çok inatçı çıktı...
yb bekliyorum

Ellerine sağlık edammm :D
Çok güzel olmuş, ama oturup konuşsunlar biraz eski günlerden fln :D
Esrarengiz şeyler bekliyoerum senden