Birkaç bölümdür geride kalmışım. Bir solukta okudum o bölümleri. Ellerine , kollarına emeğine sağlık. Ne diyeyim , yeni sezonda felan gene formundasın kuzuu ee adet yerini bulsun değil mi ama ?
yeni bölüm biran önce gelirse çook mutlu , mesut , bahtiyar olacağım (z) sevgili okurcukların olurak :D
ekrem_nurcan
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 439
Rep gücü : 456
Kayıt tarihi : 22/08/10
Nerden : istanbul
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa Salı Ocak 10, 2012 10:26 pm
Herkes fazla şaşkındı.Duyduklarımıza inanamıyorduk.Ne kadar pişmanlık duysamda yapabileceğim bir şey yoktu.Ekrem'le aynı sınıfta olmamız artık imkansızdı. Sevil:Yapabileceğim bir şey yok artık çok geç. Cenker:Bunun aynı sınıfta olmakla ne alakası var.Şuana kadar bütün yaşanılanlar aynı sınıftayken mi oldu? Sevil:Bana Ekrem'in kurtulmasını istemiyormuşum gibi davranmayın.Bunu hepinizden daha fazla istiyorum. Sefa:O zaman harekete geç.Sadece istemek yetmiyor. Sefa'nın pantolonundan gelen müzik melodisi hepimizi susturmuştu.Melodinin daha fazla yükselmemesi için hızlı hareketlerle cebine yöneldi.Eline aldığı telefonun ekranına baktı ve kulağına götürdü. Sefa:Efendim.Evet.Kime verilicekmiş? Tamam geliyorum. Hızla telefonunu kapatarak cebine koydu.Bize bakarak konuşmaya başladı. Sefa:Benim gitmem gerek. Tuğçe:Kim çağırıyor? Tuğçe meraklı bakışlarla Sefaya döndü.Melike diğer taraftan atılarak kendinden emin bir şekilde cevap verdi. Melike:Ekrem tabiki. Cenker:Hani sen bırakıcaktın bu işleri öyle diyordun daha demin. Sefa:Hayda siz nerden anladınız şimdi. Melike:Biz aptalmıyız? O kadar beraber vakit geçirdik. Sefa:Evet bırakacağım. Sefa bizden ayrılmak için bir kaç adım geri attı. Sefa:Tabi Sevil Ekremi ikna edinceye kadar hepsine devam ediyorum. Sefa arkasını dönerek hızlı hareketlerle koridorun ortasındaki merdivenden yukarı çıktı.Son basamağı çıkmasıyla gözden kaybolmuştu. Melike:Ne yapacaksın Sevil.? Başımı Melikeye çevirdim.Meraklı gözlerle bana bakıyordu. Sevil:Bilmiyorum.Biraz düşünüp yanlız kalmak istiyorum. Hızlı adımlarla yanlarından ayrılarak merdivenlerden aşağı indim.Nefes almam darlaşıyordu.Okuldan çıkarak bahçenin ağaçlık, görünmeyen kısımlarına doğru yürümeye devam ettim.Başım zonkluyordu.Artık ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.Her zaman çok mantıklıydım.Şuansa duyguarımdan dolayı mantığım kapanmış durumdaydı.Sadece düşünmeye ihtiyacım vardı.Ağaçların içlerinden başımı eğerek geçtim.Ağaçların dallarının saklamış olduğu masaya oturdum.Derin bir nefes aldım.Etraf çok sessizdi.İşte huzur buydu.Başımı masaya gömerek sadece ağır ağır derin nefesler alıyordum.Düşünebildiğim ve aklımdan çıkaramadığım tek şey Ekrem'in kızlar yatakhanesinden hızla çekerek gittiği son bakışıydı.Doğru ve yanlış birbirine girmişti.Doğruyu yapabilmem için yanlışta yapmak zorundaydım.Beynim doğrusunu bulmak için savaşırken bir el sertçe kolumdan tutarak beni yere yapıştırdı.Karın bölgemin üstüne sertçe biri oturdu.Ani bir şekilde yere yapıştırılmam nedeniyle eteğimin yukarı doğru açılmış olduğunu hissedebiliyordum.Acıyla kıvranarak gözlerimi açtığım.Karşımda hiç olmaması gereken bir kişi duruyordu.
Ekrem;
Sabahtan beri kafam karışıktı.Durgundum.Her şey üstüme geliyordu sanki.Sadece Sevili düşünüyordum.Haklıydı...... birbirimize uygun değildik.Ben bir bataklığın içindeydim ve onuda sürüklemeye hakkım yoktu.Onun hayatını tehlikeye atamazdım.Her şeyi geride bırakıcaktım.Böylesi ikimiz içinde belki daha iyi olucaktı.Eğer Sevile bir şey olursa buna dayanamazdım.En iyisi uzaklıktı.Kapının açılma sesi düşüncelerimden sıyrılmamı sağlamıştı.Sefa her zaman ki gbi rahattı. Sefa:Nerde mallar.? Ekrem:Burda. Elimle dolabı işaret ettim. Sefa:Tamam ben dağıtımla ilgilenirim. Ekrem:Bunları sen dağıtmayacakmışsın. Sefa:Ha sen mi dağıtıcaksın.Tamam sen benim malları ver o zaman. Ekrem:Bende dağıtmayacağım.Bizim dağıtacağımız mal yok. Sefa:Kim dağıtıcak? Ekrem:Polat telefonla beni aradı.Okula yeni biri gelmiş.Kayıdını bu okula almış.Arkadaşımıymış ne.5 dakika sonra buraya gelicek. Sefa:Aramıza yeni biri daha katılacak diyorsun yani. Ekrem:Aynen öyle. Sefa:Adı neymiş.? Ekrem:Nerden bileyim oğlum ben. Sefa:Tamam sou-ru sorduk ne sinirleniyorsun oğlum.Gelmişler yine sana. Ekrem:Bu gün uğraşma benimle.Hiç birşey çekicek halde değilim. Sefa:Gerizekalı Polat nerde? Salak yine ortada yok. X:Polat bu gün Uludağ'daki bir partiye dağıtıma gidicek.2 gün orada kalıcak. Kapıdan giren kişi Sefa'nın sorusuna sakince cevap verdi.İkimizde tanıdık olan sesi tanımak için başımızı kapıya yönelttik.Sefa'ya baktığımda benim kadar şaşırmış olduğumu gördüm. Ekrem:Cihan! Sefa:S-Sen bu okulamı geldin şimdi.? Cihan ağzını yana kaydırarak bir bakış attı. Cihan:Anlaşılan bundan sonra beraber çalışacağız. Sefa:Allaaaah.Okulda savaş çıkacak.Kimsenin canı güvende değil.Hayırlı uğurlu olsun. Cihan çarpık bir şekilde sırıtarak bize baktı. Cihan:Ortalık toz duman olacak. Çarpık bir gülümsemeyle Cihan'a baktım.Ayağa kalktım.Elimdeki malları ağır bir şekilde Cihan'a uzattım. Ekrem:Aramıza hoş geldin.
Sevil;
Manyakmıydı bu? Ne işi vardı üstümde! Takıkmıdır nedir.! Sevil:Ya kafayımı yedin sen yaa.Napıyorsun! Polat:Kes sesinide cırlamayı bırak! Sevil:Hastasın sen! Polat:Bağırmayı kes yoksa elimdeki mallarla kendime getiririm! Polat pantolonunun arka cebinden çıkardığı ipi hızla elime dolamaya başladı. Sevil:Napıyorsun sen! Burak beni! Polat:Sus dedim sana ciyaklayıp durma! Tepinmeye başladım.Ayaklarımı boşta savuruyordum.Hiç bir faydası yoktu. Polat:Tepinme! Sonunda çığlık atmaya başlamıştım. Sevil:Bırak beniii.! Ellerimi sımsıkı bağlamıştı.Kıpırdatamıyordum.Kollarımı tutarak zorla beni ayağa kaldırdı.Elinden kurtularak okula doğru koşmaya başladım. Polat:Dur dedim sana! Bana yaklaşmaya başlamıştı.Okulun kapısına çok az bir mesafe vardı kurtulabilirdim.Okula çok yaklaşmıştım ki Polat eliyle sıkıca kolumdan tutup çekti. Sevil:Bırak! Elinden kurtulabilmek için tepiniyordum. Sevil:Bıraaak.! Polat:Sus dedim sana! Çok güçlüdü.Elinden kurtulamazdım.Ellerimin bağlı olmasıda bir şeyler yapmamı engelliyordu.Beni okulun bahçe kapısına doğru çekiştirmeye başlamıştı.Pes etmeden çırpınmaya devam ediyordum ama boşaydı.Hiçbir işe yaramıyordu. Sevil:Bırak beni hayvan.! Polat:Zorla Eroin vurdurtma kendine.! Kolumdan çekiştirerek okulun çıkış kapısına çok yaklaşmıştık.Aksine tüm gücümle kendimi okula doğru çekmeye çalışıyordum.Çok yorulmuştum.Artık pes etmeye başlamıştım.Son gücümle sesimin çıktığı kadar okula doğru bağırdım. Sevil:Ekreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeem.! Son çığlığımla bütün gücümün tükendiğini hissettim.Neden onun ismini haykırdığımı bilmiyordum.Sadece onun adını, o güzel mavi gözlerin sahibinin adını haykırmak istemiştim. 15.Bölüm Sonu...
En son ƒєянαη* tarafından Ptsi Ocak 30, 2012 11:47 pm tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
07kubra
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 785
Rep gücü : 544
Kayıt tarihi : 21/01/11
Nerden : ORDAN
Kişisel İleti : ümit kantarcilar<
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa Ptsi Ocak 30, 2012 11:41 pm
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa 
merakla bekliyorum
