yeni okuyucu
tüm bölümler birbirinden güzel olmuş çok heyecanlı ve güzel bir seneryo
sabırsızlıkla yeni bölümü bekliyorum

yeni bölüm ne zaman ? en kısa zamnda olsun lütfen okullar açılıyor çok zor belki kısa zamanda yazman ama erken yazarsan süper olur ya ...:D

senaryo çok gzl ama yeni bölüm nerede???

yb gelsin artık meraktan çatlayacağım

Damarlarımda Akan Zehir - Gizlenmiş Korkular - 16.Bölüm


Sevil;
Polat kolumdan sert bir şekilde tutarak beni okulun bahçesinden çıkardı.Hemen önümüze Gri bir araba durdu.Kapısını hızlı açtı.Beni içeri sokmak için itekledi.Ne kadar girmemek için dirensemde sonunda kendimi arabanın içimde bulmuştum.Polat arabaya binmeden önce gözleriyle her yeri süzdü.Kimsenin görmediğini anlayınca hızlı hareketlerle kapımı kapattı.Kapı kapanır kapanmaz kilitlenmişti.Kendide hızlı bir şekilde ön koltuğa oturdu.Kafamı yan tarafıma çevirdiğimde benim gibi elleri bağlı bir kızın yanımda oturduğunu gördüm.Kızın başı öne eğikti.Dalgalı kahverengi saçları vardı.Saçları uzundu.Formasından anlaşıldığına göre bizim okuldandı.Önden bağlı olan ellerimle yavaşça kızın bacağına dokundum.Yavaş bir hareketle başını kaldırarak bana baktı.Güzel kehverengi gözleri vardı.Yüzündeki bakıştan benim kadar asi olduğunu anlayabiliyordum.Ağzımız bantlı değildi.Buda bizim için avantajdı.Polat ön koltuktan arkaya döndü.Pis sırıtışıyla bize baktı.Yanında şöför koltuğunda oturan Sarışın Mavi gözlü çocuğa seslendi.
Polat:İkiside çok çıtır değil mi.?
x:Fazla asi gibiler.
Polat:Merak etme sorun çıkartmıyacaklar.
x:Senin yerinde olsam o kadar emin olmazdım.
Polat:Asilikleri sürse sürse bu geceye kadar sürecek.Malum akşam çok yorulacaklar.
Bir insan bu kadar iğrenç olabilirmiydi? Ağzımın açık olmasının verdiği rahatlıkla Polatın suratına sertçe tükürdüm.
Sevil:Aşşağılık herif!
Yanımda oturan kız sertçe konuşmaya başladı.
x:Bu yaptıklarının her sanayesini sana ödeteceğim!
Polat:Bakıyorumda kendinden çok eminsin tatlım.
x:Emin ol.Kurtulduğum zaman başına en büyük belaları açacağım!
Polat:İkinizde çok asisiniz ama bakın ben sizin gibileride yola getirmesini bilirim.
Polat sırıtarak önüne döndü.Kaçırılıyordum.Evet kaçırılıyordum ve ben çok sakindim.Bu kadar sakin olmam iyi olamazdı.Yanımdaki kıza dönüp baktığımda çaktırmadan iplerden kurtulmaya çalıştığını fark ettim.Ellerimi kıpırdatmaya başladım.İpler çok sıkıydı.Bunlar çözülebilirmiydi bilmiyordum.Eğer oynarsam bollaştırabilirdim.


Ekrem;
Sefa:İnanamıyorum vay be.Burdasın.
Ekrem:Seni görmek güzel.
Cihan:Ne kadar güzel ona yarın karar verirsiniz artık.
Ekrem:Peki.Sen bu malları satıcakmısın şimdi.?
Cihan:Tabikide.İşim büyük balığı yakalamak değil mi.?
Ekrem:Büyük balık şuanda Bursa'ya Uludağ'a doğru yolda.
Cihan:2 gün sonra geri dönücek ve o zaman bütün adalet yerini bulucak.
Ekrem:Tamam o zaman.
Yan tarafta duran dolabın yanına giderek dolabın kapağını açtım.Siyah torbayı dikkatlice tutarak dolabı kapattım.Torbayı Cihan'a uzattım.
Ekrem:Dikkatli ol.
Cihan çarpık bir şekilde sırıtarak bana baktı.
Cihan:Asıl siz dikkatli olun.
Sırtındaki çantasını yere indirerek siyah tormayı içine attı.Fermuarı dikkatle kapatarak sakin tavırıyla çantayı tekrardan sırtına aldı.
Cihan:Sevil hangi sınıfta? Gelmişken onada bir meraba diyeyim.
"Sevil" bu gün herkes bana bu adı söylemek zorundamıydı? Unutmak istedikçe sanki tüm doğa buna karşı geliyordu.
Sefa:Gel biz seni götürelim.Zaten Ekrem'le aynı sınıftalar.
Cihan:Vayy.İyiymiş.
Kapıyı açarak odadan dışarı çıktık.Orta merdivenlerden hızla yukarı çıktık.Sınıfa doğru yürürken Melike,Cenker ve Tuğçe'yi görmüştük.Yolumuzu değiştirerek yanlarına gittik.
Sefa:Selam.
Cenker:Selam.
Melike:Hayırdır.?
Sefa:Sevil nerde.? Cihan Sevili görmek istiyor.
Cenker:Cihan!
Cihan:Cenker!
Cenker:Abicim senin ne işin var burda.?
Cihan:Var işte bir işim.Özledim yaa.Uzun zaman oldu görüşmiyeli.
Cihan Cenker'e yönelerek sarıldı.
Ekrem:Siz tanışıyormuydunuz.?
Cenker:Tabi.Cihan benim kardeşimdir.
Cihan:Aynı mahallede oturuyoruz.Nerde olay var biz orada.
Cenker sırıtarak Cihan'a katıldı.
Cenker:Aynen.
Melike:Cenker.!
Cenker:Yani Melikecim.Öyle büyük şeyler değil.Bıçak olayları sopa olayları felan.O kadarcık yanii.
Ekrem:Vay çakal Cenker vaaay.Suskun insandan korkacaksın.
Melike elinde tuttuğu 500 sayfalık romanı Cenker'in kafasına geçirdi.
Melike:Ne demek o kadarcık yaa! Ya sana bir şey olsa.
Cenker kafasının acıyla ovuşturdu.Gözlerini Melike'nin sinirli gözlerine dikerek cevap verdi.
Cenker:Olmaz bana bir şey korkma.Ayrıca ben bıraktım.Bu yaz bunları sondu.
Melike:Ne demek bir şey olmaz yaa!
Cihan:Yanımızda bıçak taşıyorduk bir şey olmaz yani.Olmadıda.
Melike çok şaşırmışçasına gözlerini pörtleterek Cenker'e baktı.
Melike:Cenker sen bıçakmı kullanıyorsun!
Cenker:Hayır yaa.
Melike sinirle elindeki kitapla sertçe Cenkerin kafasına bir kez daha patlattı.
Cenker:Ahhh.
Cihan:Kullanmasına gerek kalmıyordu ki.Bu herif var ya.Bir uçan tekme atıyor.Adamlar beyin sarsıntısı geçirip yere yığılıyorlar.
Ekrem:Uçan Tekme!
Sefa:Cenker yani!
Tuğçe:Bizim.Hiç bir olaya karışmayan karışıncada kızan Cenker!
Cenker:Cihan bi sus abicim ya!
Cihan:Tamam sustum.
Kafamı Melikeye çevirdiğimde Cenker'i öldürücü bakışlarına hapsetmiş olduğunu gördüm.
Ekrem:Vay be.Sende bizden az değilmişsin hani.
Melike ateş püskürten gözlerini bana döndürerek öldürücü bir bakışta bana attı.
Cihan:Her neyse siz beni Sevil'e götürmiyicekmiydiniz.
Sefa:Iııı.Kızlar Sevil nerde.
Melike sinirli ses tonuyla cevap verdi.
Melike:Hava almak için bahçeye çıktı!
Cihan:Tamam biz kaçalım o zaman.
Cenker:Kaç sen kaç.Bunun hesabını keseceğim senden.
Üçümüz hızlı adımlarla merdivenlerden inarek bahçeye çıktık.Bahçede kimse yoktu.Herkes yemekhanede olmalıydı.
Sefa:Hane yok.
Ekrem:Kuytu köşelerde bir yerdedir.Garip yerleri sever o.Şu ilerideki ağaçlar varya.Onların arasında bir masa var orada olması lazım büyük ihtimalle.
Yürüyerek ağaçların arasından geçtik ve masanın önünde durduk.
Sefa:Burada yok.
Yorulmuş bir ifadeyle masanın üstüne oturup ağaçlara baktım.Başımı öne eğdiğimde gözüme yerde duran büyük bir defter çaptı.Bu defteri gözüm bir yerden ısırıyordu.Sanki daha önce görmüştüm.Yere eğilerek defteri elime aldım.Bu Sevilin defteriydi.Evet.Derste bütün notlarını bu deftere yazardı.
Ekrem:Bu Sevil'in defteri.
Cihan:Demek ki buraya gelmiş.Kalkarkende defteri burada unutmuş.
Sefa:Sevil hiç eşyalarını unutucak bir tip değil.
Kafam karışmıştı.Defteri unutmuş olsa bile masanın üstünde unutmuş olurdu ama bu defter yerdeydi.Sanki husisi düşürülmüş gibi.Hızla ayağa kalkarak yerlere bakınmaya başladım.
Cihan:Ne oluyor.?
Ekrem:Cihan hiç okula girdiğinde bahçede sevili felan görmedin değil mi.?
Cihan:Görsem niye sorayım.?
Ekrem:Sefa sen.?
Sefa:En son seninle buluşmadan önce gördüm.
Ekrem:Sefa Sevil'i ararmısın.?
Sefa:Niye sen aramıyorsun.
Ekrem:Sefa Sevili ara!
Sefa:Tamam sakin ol biraz derdine ne oluyor senin.
Ekrem:Veya dur arama yemekhaneye bakalım orada yoksa ararız.
Sefa:Tamam siz yorulmayın ben hızlıca bakıp gelirim.
Sefa hızlı adımlarla koşarak yanımızdan uzaklaştı.Cihansa benim tedirginleitiğimi faketmişti.
Cihan:Sorun ne.?
Ekrem:Cihan garip değil mi.? Bu defter yerdeydi.
Cihan:Yani.?
Ekrem:Yani sanki unutulmuş gibi değil.Zorla bırakılmış gibi.
Cihan:Ne demeye çalışıyorsun.
Ekrem:Bilmiyorum.Bilmiyorum.


15 dakika sonra...
Sefa hızla koşarak yanımıza geldi.
Ekrem:Oğlum nerdesin sen altı üstü yemekhaneye bakıcaktın.
Sefa:Ekrem.Sevil yok!
Ekrem:Yatakhanede felan olmasın.
Sefa:Ekrem ben geçgeldim çünkü bütün okula baktım!
Sefanın sesi nefes nefeseydi.Zor konuşuyordu.
Ekrem:Nası yaa.
Sefa:Yok! Ne okulda ne koridorda ne yemekhanede nede yatakhanede!
Ekrem:Sevili ara! Hemen!
Sefa:Sen ara!
Ekrem:Allah kahretsin!
Hızla cebimden telefonu çıkartarak Sevil'i aradım.


Sevil;
Uzun süredir arabadaydık.İstanbul dışına doğru çıkmaya başlamıştık.Ellerimin iplerini biraz olsun bollaştırmıştım.Yanımdaki kızında ipleri aynı durumdaydı.
Sevil:Nereye gidiyoruz?!
Polat:Gezmeye.
Sevil:İstanbul dışına çıkıyoruz!
Polat:Uzak bir yere gezmeye gidiyoruz.
Birden sessizde olan telefonumun eteğimin arka cebinde titrediğini farketmiştim.Yanımda oturan kızda irkilmemden dolayı telefomun çaldığını anlamıştı.El hareketleriyle bana çaktırmadan açmamı söylüyordu.Yavaşça eiki elimi arka cebime götürerek telefonu elime aldım.Ekrana baktığımda Ekremin aradığını gördüm.Telefonu açtım ve hoparlöye aldım.
Sevil:Ekrem bu yaptıklarını öğrendiğinde seni öldürecek.Biliyorsun değil mi Polat.
Polat:Ekrem bana hiö bir halt yapamaz.


Ekrem;
Telefon açıldığında yol sesi geliyordu ve kimse cevap veremiyordu.Bu.Bu bir işaretti.Sevil cevap veremiyordu.Sessizce Sefa ve Cihana baş parmağımı dudağıma götürerek sessiz olmalarını işaret ettim.Telefonun hoparlösünü açtım.Telefondan Sevilin sesini dinlemeye başlamıştık.
Sevil:Ekrem bu yaptıklarını öğrendiğinde seni öldürecek.Biliyorsun değil mi Polat.
Polat:Ekrem bana hiç bir halt yapamaz.
Sevil:Bu yaptıklarını öğrendiğinde çok sinirlenicek.Ellerimi bağladın ve İstanbul dışında bir yere çıkartıyorsun bizi!
Polat:Bu sefer Ekrem kahraman olamayacak.Seni kurtaramaz.
Sevil:Ekrem benim yokluğumu kısa süre içinde farkedicek.
Polat:Farketse bile her şey çok geç olacak.Sen artık bir çöp olacaksın.
Sinirden yumruk yaparak elimi sıkmaya başladım.
Sevil:Erde olsa geçte olsa Ekrem seni öldürecek.
Polat:Ekrem sana yardım edemez Sevilcim.Onun için boşuna çırpınma.Seni takip ederse kendi başıda belaya girer.
Sevil:Na-nasıl.? Anlamadım.?
Polat:O zaman görürsün.


Sevil;
Sevil:Kimseye dokunma!
Polat:Ekreme dokunma demek istedin heralde.Peki.Neden dokunmıyayım Ekreme.
Bunu söyleyip söylememekte kararsızdım.Belki Ekrem'i bir daha göremeyecektim. Belki yetişemeyeceklerdi.Ne olursa olsun be kadar kabul edemesemde bunu bilmesi gerekliydi.
Sevil:Çünkü.Çünkü Ben Ekremi Seviyorum.!
Polat:Bunu biliyorum Asi cadı ama bunu ona söylemek için çok geç.Geri döndüğünde utancından onun yanıya bile yaklaşamayacaksın.
Sevil:Yanılıyorsun!


Ekrem;
Ben.Ben yanlış duymamıştım değil mi.? Sevil sabahleyin inandırmak istediği şeyin aksini söylemişti.O beni seviyormuydu.? Şu telaşlı durumda bile gülümsemiştim.Ağzından çıkan son kelime ise hem Cihan'ı hemde Sefa'yı şaşırtmıştı.
Sevil:Cesaret edememiştim ama artık beni susturacak hiç bir şey yok.Ekrem Seni Seviyorum.
Ah.Bu kız deliydi.Telefonda benimle konuşuyordu.Başını iyicene belaya sokucaktı.
Polat:Sen.! Napıyorsun.! Ekremimi aradın.!
ve hat birden kesilmişti.
Ekrem:N-Noldu! Noldu!
Sefa:Sakin ol telefonu elinden aldılar.
Ekrem:Bir şey yapmaz değil mi ona.!
Sefa:Korkma akşama kadar dokunamazlar ona.
Seslerini artık duyamıyorduk.Kulağımda tek Sevil'in son sözü yankılanıyordu. "Ekrem Seni Seviyorum." Ne olursa olsun Sevil'i kurtaracaktım!


16.Bölüm Sonu...

Yorumlarınızı ve düşüncelerinizi bekliyorum...

superr olmus ,ellerine saglik ...
ekrem sevili kurtarsin ama :D

muhteşem olmuş tatlım :D

Teşekkürler

çok güzel olmuş ama mayıs biraz geç değilmi?? ara ara yazmaya çalışsan olmaz mı

süper olmuş

kalbim duracaktı neredeyse o polat denen ... sevile birşey yapsın
ekremde ona birşey yapar zaten
yb sabırsızlıkla bekliyorum

muhteşem olmuş çok heyecanlı bir bölümdü merakla yeni bölümü bekliyorum

Birşey soracağım ferhan'a resmini değiştirmiş eski resminin altında bir mani şiir gibi birşey vardı ona yazabilir misin yeniden?

Harika bir bölümdü.Yeni bölümü hemen yükler misin?...

çok hoşuma gitmişti o şiir not edecektim

Kayboldu galiba.
Öyle içimden dökülünce yazmıştım.
Kopyasıda yok maalesef ki... :/

Hani şöyle başlıyordu
ama bir dön desem
diye başlıyordu
bu arada kısa bir bölüm koyamaz mısın?Sevilin kurtuluşu gibi mesela

Mayısını kaçında yb gelir ortalarında mı yoksa hmen gelir mi?

ellerine sağlık
çok güzel olmuş
yeni bölümü bekliyorum
:D