'' ( Devamını da çok güzel anlatmak isterdim ama forumumuz bir aile ortamı olduğu için kaldırmaz :D )''
Sen bana devamını özelden mesaj at, çok merak ettim. Çok güzel yazıyorsun. Türkü'nün babası da tam zamanında aradı, zamanlaması mükemmel. Yeni bölümü bekliyorum. Ellerine sağlık. (:
Ohaa :D Çok güzel olmuşş. Bu nasıl bir anlatış tarzı kızım '' ( Devamını da çok güzel anlatmak isterdim ama forumumuz bir aile ortamı olduğu için kaldırmaz :D )'' demekle iyi yapmışsın devamını nasıl anlatırdın tahmin bile etmek istemiyorum :D Çok güzel bir bölüm olmuş. Türküde Ümitte çok hızlı gittiler. :D
Söz verdiğim üzere okuyamadığım her yeri okudum :D Sen dün mesaj atmasan,hiç haberim olmayacaktı şeyden.. Neyse anladın sen. Çok güzel gidiyorsun Eco'm,devam devam.
Ece'mmmm kızım senin nasıl bir hayal gücün nasıl bir yeteğin var Bölüm harika senaryo harika sen harikasın Bu hayal gücünün kaynağnı bulmam gerek Bende bir bölüm istiyorum minnacık minicik benim için
Cebimden telefonu çıkardım ve araya baktım. Şaşkınlığımın sesi duyulur bir haldeydi. “ Baba ? “ “ Daha sonra sen arasın, hadi kapat şunu.” Hala dudaklarıyla beni eritiyordu. Elimle kibar bir şekilde ittim. “ Ümit bu önemli, bilmediğin şeyler var açmalıyım.” Cevap vermesini beklemeden telefonu açtım.
“ Baba…” “ Sana verilen emeğe karşılığın bu demek. Yazıklar olsun. Çekip gittiğin yetmiyormuş gibi arayıp sormadın bile. Bir de üzerine bu haberler. Demek gerçekten olmak istediğin buydu. Demek istediğin hayat buydu. Biz bu hayatta yokuz bilesin.. anneni ve beni ne hale soktuğundan haberin bile yok. Ailesini bir erkeğe tercih eden bir kızımız yok bizim. Sende bu dünyada artık yalnız olduğunu düşünebilirsin. Zaten belli ki düşünmüşsünde. Oralarda hayatını yaşadığına göre. Senin için kötü bir şey dilemeyeceğim ama umarım yaptıklarının cezası ağır olmaz.”
Ağzımı açıp af dileyecektim ki telefonun yüzüme kapanışı bir şoka daha girmeme neden oldu. Babamın daha ilk sözlerinden itibaren hatta sesini duyduğum andan itibaren gözyaşlarım ortaya çıkmıştı. Beni silmişlerdi. Artık yok sayılmıştım, onlar için. Ne hissedeceğimi bilmiyordum. Ben onlardan tamamen gitmemiştim ki. Sadece hayalime ulaşmak için bir yolculuğa çıkmıştım. Evet ulaştım da nerdeyse. Ama şans bir yandan yüzüme gülerken diğer yandan yine acı tarafını gösteriyordu. Zaten Ümit’ le bu noktaya gelebilmem bile fazlaydı şans faktörünü düşününce. Elbette bir yerden patlak verecekti.. Ümit halime anlam verememişti. Yüz ifadesinden ne kadar şaşkın ve anlamaya çalışır bir halde olduğu belli oluyordu. Ağlıyordum, hıçkırarak neredeyse boğularak. Onun karşısında böyle olmak istemiyordum. Ne kadar zavallı olduğumu öğrenmesine fırsat veremezdim. Yaklaştı ve parmağıyla gözyaşlarımı silmeye başladı. “ Ne oldu ? Kötü bir haber mi ? “ “ B-ben çıkmalıyım buradan. Üzgünüm…” Hızla kapıya yöneldim ve dışarı çıktım. Nereye gideceğimi düşünürken güzel bir fikir geldi aklıma. Teras. Binanın teras katı vardı ve bağıra bağıra ağlamak için oldukça sessiz olduğundan emindim. Arkamdaki kusursuz varlığa bakmadan ve durmamı anlatan söylemlerini dinlemeden koşarak koridorun sonundaki merdivenleri aştım. Açık hava. Zihnimin iyice açılmasını sağlamıştı. Babamın kalbimi delen sözleri bir bir aklımdan geçiyordu. “Ailesini bir erkeğe tercih eden bir kızımız yok bizim.”…Bunu gerçekten hak ediyor muydum ? Acı yine beni seçmişti. Aşağıya bakıyordum duvardan sarkarak. Bir şey gördüğümden değil. Öylesine. Gözyaşlarım durmak bilmiyordu.
“ Türkü, hey dur sen ne yapıyorsun böyle ?” Ümit. Sesi çok endişeliydi. Arkamı döndüm. Ellerini kaldırmış durmamı söylüyordu. Bir şey yapmıyordum ki… “ Sakin ol Ümit sadece bakıyordum.” Hala ağlıyordum ama rahatlaması için yere oturup duvara sırtımı yasladım. “ Ah tanrım ! Seni öyle görünce sandım ki…” “ Üzgünüm. Aslında yalnız kalmam gerekiyordu…” “ Gerçekten ne olduğunu merak ettim, halin çok kötüydü. Hala da öyle.” Konuşarak yaklaşmış ve benimle aynı pozisyonda oturmuştu. Cevap vermedim. Gerçekleri bilmesini istemiyordum. Onun için buralara kadar ailemi kaybetmek pahasına geldiğimi bilmemeliydi. “ Birine bir şey mi olmuş ?” “ Hayır, öyle bir şey değil.” “ O zaman ne ? Ve lütfen bana karşı dürüst ol, zaten iyi bir yalancı değilsin.” Bu sözleri üzerine gözyaşları arasında gülümsemiştim. Beni görünce oda gülümsemişti. Anlaşılan kaçışım yoktu. Zaten bazı şeyleri aşmıştık. Söylemek çok zarar vermezdi. “ Peki o zaman. Ben buraya hayallerimi gerçekleştirmek için geldim esasında.” “ Oyunculuk falan gibi mi ?” Gerçekten meraklı duran yüzü çok sevimliydi. Tüm acımı bir kenara atıp beni dinginleştirebiliyordu. Elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim. Biraz da kollarımı kullanmıştım kurulamak için. Halime gülmüştü. Ben dönüp bakınca yüzünü toparladı. Yine yapmaması gereken bir şey yaptığını düşünüyormuş gibiydi. “ Tam olarak sayılmaz. Yani hayalimin küçücük bir kısmı mesleğimi de kaplıyor ama oyunculuk değil.” “ Asıl hayalin nedir peki ?” Cevabı çok utan verici olan bu sorudan kaçmanın bir yolu olsaydı keşke. “ Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama hayalimden fazlasını elde ettim. Yani hayallerimde bile yer alamayacak kadar inanılması zor şeyler yaşadım.” “ Ne, nasıl yani ? Anladım, biraz daha açık konuşursan sevinirim.” Gerçekten önemsiyor ve merak ediyordu. “ Sen Ümit… Ben ailemi yok sayarak en azından seni görebilme umudu ile bu bilmediğim yere geldim ve şimdi bundan kat kat fazlasını yaşadım, yaşıyordum da. Şu an yanımda oturuyorsun. Bunu bile hayal etmemiştim…” yere bakıyordum. Utanç kaplamıştı her hücremi. Yüz ifadesini merak ediyordum ama bakmak çok zor olacaktı. Cesaretimi toplayıp yüzümü ona çevirdim. Yere bakıyordu dalgın ve düşünceliydi. Aynı zamanda da etkilenmiş görünüyordu. Kendimi tam olarak ifade etme gereği hissettim. “ Hala haklı sayılmazsın. Hayran değilim çünkü sana. Ben… ben sana aşığım Ümit… Her şeyi bıraktım. Ailemi, okulumu, ülkemi… Bir yarımı orda bıraktım ve geldim. Senin için. Tabii ki bu kadar şanslı olmayı beklemiyordum. Sadece şansımı deneyip en azından sana aşkımı gösterecektim. Reddedilirsem de arkamı dönüp normal bir insanmış gibi görünüp ölümü bekleyen bir hayat sürecektim. Yani en çok bu kısım için kendimi hazırlamıştım ama şans bir kez olsun benimleydi. Şimdi yaşadıklarım hayret verici…” Son sözlerimde başını kaldırmış bana bakıyordu. “ Ne diyebilirim bilmiyorum… Bu gerçekten etkileyici. Ben sanırım teşekkür ediyorum.” Son cümlesi gülmeme neden olmuştu. “ Tahmin edebiliyorum. Ve bir şey demeni beklemiyorum. Bir şey söylemen için anlatmıyorum bunları sana. Zaten biliyorsun ki bazı şeyleri aştık. Sözlerin bir anlamı olacağını sanmıyorum. Hem benim gibi milyonlarca kız var ülkede. Hatta bir çok ülkede. Yani benim gibi olduklarını söyleyemem. Ben gerçekten aşığım. Onların hayran olduğunu düşünebilirsin. Benimki basit ve geçici bir hayranlık değil. Ve kabul ediyorum seni gördüğüm için bayılmıştım…” “ Ahaha… bunu biliyordum zaten.” “ Hey lütfen bunu diline dolama.” “ Bunu bir düşüneyim… Peki az önceki telefon konuşması neydi ?” Yeniden hatırlayınca onu görüyor olmanın verdiği huzur uçup yok olmuştu aniden. “ Babam… Giderken zaten beni reddetmişti. Şimdi haberleri görünce tekrarlama gereği duymuş anlaşılan…” “ Üzüldüm.” “ Bende öyle. Ama bu benim seçimim, olanların tek sorumlusu benim.” Gözyaşları geri gelmişti. Görünce kolunu omzuma atmış beni kendine çekmişti, bir eliyle de gözyaşlarımı siliyordu. “ Şşşşş… merak etme her şey zamanla düzelir…” “ Umarım..” Başımı kaldırıp harika yüzünü görerek rahatlamak istiyordum. Hareketimle birlikte enfes dudaklarına daha yakın oldum. Yüzümde hain bir gülümseme oluştu. Başını sallayarak güldü oda. “ Fırsatçı.” “ Hiçte bile. Sadece elime geçen imkanları iyi değerlendiren mantıklı biriyim.” Sözlerimin üzerine dudaklarına bir öpücük kondurdum. Geri çekildim, gülüyordu. “ hı-hı” Dudaklarıma tekrar yapışmış, öpmeye başlamıştı. Dudaklarımız iç içe geçmiş, şiddetini arttırıyordu.
“ Sizi kaçaklar, demek aşk yapmak için burayı seçtiniz.” Sesin geldiği yöne doğru bakmıştık ikimizde. Sonra şaşkınlığımızı gizlemeyerek aynı anda konuşmuştuk.
Off yaa daha (+18) bi bölüm bekliyordum senden. Napalım canım şansımızı zorlamamak gerekir. Çok güzel bir bölüm olmuş canım. Yeni bölümü bekliyorum. (:
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Girdap 34. Bölüm; " Ambargo "97.sayfa 
