ya bunlar terasta değillermiydi ne ara bahçeye geçtiler türkü birde seks manyağı değilim diyor tabi cnm bizde yedik... ellerine sağlık cnm bu bölümde diğer bölümler gibi harika olmuş yb bekliyorum
Vayy canına.! Muhteşemdi yaa bayıldım. Yani senden böyle birşey bekliyordum ama bu kadarını hiç tahmin etmemiştim. Sen neymişsin be abi.? Okurken kalbim yerinden çıkıcak kadar hızlı attı, emin olabilirsin. Yeni bölümü bekliyorum. Son bir şey söyleyeceğim. :Muhteşemsin.
eveeet sevgili sapıkdaşım Ece :D mutheşem bir böümdü. evet,hiç öyle biri değil Türkü.gerçekten yani.aklının ucundan bile geçmez :D of,bir sonraki bölümü geç okuyabileceğim.o yüzden yarın yeni bölümü koyduğunda yorum yaptım say.gelince bol bol yorum yaparım ben (:
Zamanın oyunu bazen fazla sert geliyordu. Eğer mutluysanız geçen zaman kendini hissettirmiyordu ama tam aksiyse ne gün dönüyor çabukça akşama ne de uykusuz geceler bitmek biliyor. Sanki kötü kaderle iş birliği içersindeydi. Her ikisinin de tadına varmıştım. Tam karşısındayken onu görmeden geçen bir ay cehennem azabından farksızdı önceleri. Sonra onunla eriştiğim mutluluk, günlerin adını bile unutturmuştu. Neyse ki geriye dönüp geçen günleri sayacak kadar matematiğe sahiptim. Neredeyse 15 gündür evime uğramıyordum. Ümit’ in evinde kalıyordum. Onun isteği üzerine. İşe beraber gidip beraber geliyorduk. Onun dışında sürekli evdeydik. Mutluluğun doruklarındaydım. Özgür durumdan rahatsızdı tabii. Bir yandan mutlu olduğum için benim adıma çok sevindiğini söylese de diğer yandan hala zarar görebileceğime dair şüpheleri olduğunu belirtiyordu telefon konuşmalarımızda. Her seferinde Özgür’ ü ikna etmek çok zor olmuyordu, neşeli halim onu çabuk rahatlatıyor ve mutlu olduğum inancıyla şüphelerinden vazgeçiyordu en sonunda. Ümitt hayallerimi gerçeğe dönüştürürken beni kendine daha çok bağlamıştı. Eğlenceli zaman geçiriyorduk her günümüz ayrı bir hikayeydi. Hele film izlemeye kalkıştığımızda asla sonunu getiremiyorduk. Ben mutlaka onun filmlerinden birini izlemek istiyordum ve oda kırmıyordu. Sonra bütün replikleri oyuncuyla birlikte söyledikçe deliymişim gibi bana bakıyordu. Ve gülme krizlerinden çıkmamız kolay olmuyordu. Geceler… Onun kolları yaşam alanı bulabildiğim tek yerdi. Uykuyla geçen zamanı telafi etmek pek mümkün değildi tabii ama uyumamak için diretiyordum. Bazen sızıp kalıyordum yatak sohbetlerimizde. Ama bir şeyler oluyordu. Ümit son günlerde rahatsız edici bir şekilde dalgındı. Tabii geçen zaman boyunca, arada gözlerime şefkatle baktığında birden kendini toparlama isteği duyan ve yapmaması gereken bir şey yapıyormuş gibi düşünceli olan hallerini de yakaladığım oluyordu. Onunla ne olduğu konusunda konuşmak istememiştim. Çünkü bizimle ilgili bir şey değildi. Bütün bunlar dışında mutluluğumuz kıskançlık uyandıran cinstendi. Üstelik yanında olmamdan hoşlandığı da aşikardı. En iyisinin kurcalamadan hayatıma devam etmek olduğuna karar vermiştim.
Yine onun kollarında huzurlu ve ılık bir akşamın tadını çıkarıyordum. Henüz çok geç olmamasına rağmen yataktaydık. Tabii ki. Omzunda yatıyor kokusuyla içimi dolduruyordum. Kolları beni sarmış ama hareketsizdi. Dalgındı yine son birkaç gündür olduğu gibi. Ben sadece kokusunun tadını çıkarıyordum. “ Türkü…” Sesi derinden ve etkileyiciydi her zamanki gibi. Ama büründüğü ciddiyet beni korkutmuştu. Yine de sakin olmayı denedim. “ Evet ?” “ Konuşmamız gerek.” Bu hali fazlasıyla korkutuyordu beni. Onu ilk defa bu kadar ciddi görüyordum. Yattığım yerden doğruldum ve ona doğru oturdum. O yataktan tamamen kalktı ve cama doğru ilerledi. Aynı zamanda yatağın yanındaki komedinin üzerinden sigarasını almayı eksik etmedi. Dışarı bakıyordu. “ Ne hakkında ? Kötü bir şey mi var ?” Sigarasını yaktıktan sonra derin bir nefes aldı. “ Ben nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama yaptığımız şey doğru gelmiyor Türkü, artık kendi evinde kalman daha uygun sanki. Yani tabii ki görüşmeye devam edeceğiz ama…” Sözlerinin yarattığı şok etkisiyle yerimden fırlayarak ona doğru yürüdüm. Gözlerimi üzerine dikerek söze devam ettim, hala yüzüme bakmıyordu. “ Yaptığımız şeyin yanlış tarafı ne Ümit ? Ve neden bu kadar zaman sonra yanlış geldiğini söyleyebilir misin ? “ “ Bak Türkü, seni kırmak istemem. Lütfen yanlış anlama seni öylece bir kenara atıyormuşum gibide düşünme. Sadece evinde kalman daha doğru olur.” Sinirlenmiştim. Bu acının kendini başka bir şekilde gösterişiydi. Ellerimle başımı iki yandan tuttum. İşte şimdi gerçekten deliymişim gibi bakabilirdi, delirmek üzereydim. Güçlükle yutkundum. Gözlerimi kapatıp derin nefesler alarak konuşmaya başladım. “ Hayır bu bu şaka olmalı. Elbette zorla burada kalmayacağım ama başka bir şey var. “ “ B-ben-“ Çenesinden tutup gözlerine bakıyor olmam sözlerini tamamlamasına engel olmuştu. Bende gözlerimden akan iç acıtıcı o sıvıya engel olamamıştım. “ Gözlerime bak Ümit ! Gözlerime bak ve doğruyu söyle. Bu gerçek bir terk ediş değil mi ? Evden ayrılınca birkaç gün sonra tüm bağları koparacaksın değil mi !? “ “ Üzgünüm…” Artık öfkemi bastırmıyordum. Öfkeli sözlerin içimdeki son gurur kırıntılarını kurtarmasını dileyerek acınası halimin bir nebze olsun güçlü durmasını sağlayabilirdim ancak. “ Üzgünsün öyle mi !? Farklı olduğumu düşünüyorsun sanmıştım. Kalbinde bir yer edinebildim sanmıştım… Sen lanet herifin tekisin ! Yo, hayır tek suçlu benim aslında. Sana kör gözlerle bağlandım. Beni kullandığını fark edemedim tek suçlu benim…. “ yumruklarımı göğsünde savurmaya başladım. Artık bağırıyordum. Çok zavallı gözüktüğüme emindim. Ama daha fazla hiçbir şey zaten canımı yakamazdı. Onurum incinmişti uğruna ölümü göze alabilecek kadar sevdiğim adam tarafından.. Hem de yaşanan onca şeyden sonra. Geri kalanın ne önemi vardı ki ? “ Neden sadece aşkımı reddedip yoluma gitmeme izin vermedin !? Neden beni dünyana kabul ettin o zaman, neden…” Ağlayarak göğsünü yumruklamaya devam ediyordum. O kılını dahi kıpırdatmıyordu. Son darbemden sonra hıçkırıklarımı hazmedip toparlandım. Ellerimin tersi ile gözyaşlarımı sildim. Dağılan saçlarımı düzeltmeye başladım ve ondan birkaç adım uzaklaştım. Yüzüme bakmaya cesareti yoktu, gözlerini yere dikmiş hareketsiz duruyordu. “ Seni suçlamayacağım. Sen zaten hep böyle pisliğin tekiydin. Bu hale gelmemin tek sorumlusu benim. Lanet olası kalbimi dinledim sadece. Seninde herkes gibi olduğunu bilmeyen kalbimi… En kötüsü ne biliyor musun ? Eğer beni kullanmayıp reddetseydin bu kadar kirlenmiş olmayacaktım. Pislik içinde yüzen dünyana ait o ellerin ne bedenimi kirletecekti ne de ruhumu… Kendinle gurur duymalısın. Mesleğinde gayet başarılısın.” Sözlerimden sonra yüzüne tiksinerek bir bakış atmıştım. Görmüştü oda. “ Ben seni kullanmadım, bunu söylemeye hakkın yok.” Öfke beynimi yönetiyordu yine. Sözlerinin üzerine saldırgan tavrıma engel olmamıştım. Hızla yaklaşıp sağ yanağına hızlı bir tokat attım. “ Sakın.. bana bunu yapmadığını söyleme. Sakın ! “ Arkamı dönüp gözyaşları içinde giyinmeye başladım. Beni izlediğini hissedebiliyordum. Küçük valizime etraftaki eşyalarımı doldurdum hızla. Bir odaya bir banyoya koşuşturup duruyordum. Valizle işim bittiğinde son kez yüzüne baktım. Boşluk. İfadesizce duruyordu hala bıraktığım yerde. Böyle birine nasıl aşık olduğumu düşünüyordum. Başımı öfkeyle iki yana sallayarak tiksinen yüz ifademi görmesi için birkaç saniye durdum. Sonra başını önüne eğdiğine arkamı dönüp lanet olası evden çıkmak için hızla odadan çıktım. Kendimi dışarı attığımda yağmur başladı. Ne kadar kara bir gündü böyle.. Varlığımı bağladım her düğüm bir bir çözülmüştü. Ne yaşamak için bir nedenim kalmıştı ne de sevmek için. Bu kadar kör ve aptal olabildiğime inanamıyordum. Bunu hak etmek için ne yapmıştım..? Ah.. doğru ya. Bu benim cezamdı. Yaptığım kötü şeylerin cezası. Onsuz yaşamak mümkün müydü ? Değilse de başka çarem yoktu ki. Kullanılmış ve bir kenara atılmış eski bir eşya gibiydim onun için artık. Yeni oyuncağından sıkılmıştı belli ki. Kalbim acıyordu. Canım acıyordu. Daha birkaç dakika öncesine kadar onun kollarında olmanın verdiği mutluluk işliyordu iliklerime. Şimdi ise acının dibine vurmuştum. Tekrardan. Yağmurun altında nereye gittiğimi bilmeden yürüyordum. Sadece yürüyor ve içine hapsedildiğim acının her damlasında boğuluyordum. Yaşayabilmenin bir yolu var mıydı…? Yoksa bu terk ediliş sonum mu olacaktı ?
Anaam.! Bekliyordum bu ayrılığı ama yaa. Off, kapının önüne koydu kızı resmen.! Onun ağzını burnunu kırmak istiyorum. Türkü az bile söyledi.! Ümit'i şuan benim elime verecekler var yaaa.! Tamam sakinim. Eline sağlık, çok güzel ama sapık olmayan bir bölümdü.
Vay pislik vaay. Vay vicdansız vaay. Güzel bir bölüm olmuş. :D Ah Türküüüüm ahh garibanııım babanada dönemezsin smdi Özgür çok kızacak Ümite. :D Ve bölüm sonundaki Türkünün resminide ilk kez gördüm :D
Çok güzel bir bölüm olmuş Ece'cim Ellerine sağlık (: Hep kavuşmalar aşklar birde...(sen anladı o noktalı kısmı) Ayrılık iyi olmuş ama yinede parçalamak istiyorum Ümit'i Ümit'i değil Türkü'nün gitmesine izin veren kalbini Yeni bölümü meraklan bekliyorum elma şekeri
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Girdap 34. Bölüm; " Ambargo "97.sayfa 
) kıyamam ben onaa 
