Girdap 5. Bölüm 'Açılsana Gözlerim'

Başım...zonkluyordu. Ve evet sinüzitlerim ağrıyordu. Gözlerim kapalı her taraf kapkaranlıktı. Sırtım da ağrıyordu. Etrafımdan sesler geliyor,bir kaç kişi konuşuyordu. Bu konuşanların kim olduklarını anlamam uzun sürdü. Bilincim yavaş yavaş açılıyor ve gözlerim açılmamakta direniyorlardı.

"Sağolun!" Özgür'ün sesi sinirli gibiydi.Birine karşı sinirlenmişti sanırım. Ve sesi hemen baş ucumdan geliyordu.
"Siz olmasaydınız n'apardık!" bu sefer alaycı bir sinir hakimdi cümlesinde. Kime? Neye sinirlenmişti ki böyle?
"Çok teşekkür ederiz ,size minnettarız Ümit İbrahim Bey."
Ahşçı konuşmuştu. Minnet doluydu sesi. Özgür'ü de yatıştırmak ister gibiydi.Hey!Dur bir dakika!Ümit İbrahim Bey mi? Yok artık! O da nerden çıktı? (seni kınıyorum capon. Hepimiz nerden çıkmış olabiliriz? Tamam ümitin süpriz yumurtadan çıkan oyuncaklara benzer bir yönü var ama bu olmadı.)
"Ah,lafı bile olmaz. Ne olduğunu bilmiyorum... Yola doğru bir kaç adım attı ve birden yığılıverdi. Allah'tan araba filan gelmiyordu." İşte o kadifemsi ses. Kulaklarımı okşuyordu. Çok yakınımdan geliyordu bu ses. Buradaydı! Yanımdaydı! Benimle ilgili konuşuyordu! Gözlerimi açmaya zorladım ama yok,açılmıyorlar! Daha çok ağırlık yapıyor gibiydiler.
"Onu bizde taşıyabilirdik!"Özgür, yine öfkeli sesiyle yanıtlamıştı onu.
"Önümde yere yığılıveren bir genç kızı taşıdığım için azarlanacağımı bilmiyordum. Afedersiniz,sizin onu taşıyabileceğinizi sanmıyordum." O da sinirlenmişti. Ah o ton ne kadar güzeldi. Hadi ama,gözlerim açılsanıza! Deniyorum...deniyorum...hayır. Açılmıyorlar.
"Lütfen Ümit İbrahim Bey,Özgür biraz gergin.yoksa asla böyle kabalık yapmazdı. Asıl siz kusura bakmayın."Ahşçı yine olayı kurtarıyordu. Tamam yazdım kenara 'ahşçıya teşekkür edilecek.'
"Dediğim gibi,bu ufak bir şey olmayabilir." dedi o masalsı sesiyle.daha sonra kıpırtılar duydum. Gözlerimi dahada zorladım artık açılmaları gerekiyordu! Ve evet! Gözlerim ışık ile doldu. Bu güneş ışığımıydı? Yoksa O gerçekten ışık mı saçıyordu? Gözlerimi kırpıştırdım ve yalnızca bir silüet gördüm.
"Sanırım kendine geliyor.O'na kendisine dikkat etmesini vede doktora gitmesini söyleyin. Benim gitmem gerek gecikeceğim. İyi günler." O yine o kadifemsi sesiyle konuştu ve daha sonra kapı sesi geldi. Gözlerimi daha fazla kırpıştırdım ve düzgünce açabildim. Ne yani gitmişmiydi? Hayır! Lütfen,şimdi uyanayım ve yanımda olsun! Aynı şeyleri gözlerime bakarak söylesin! Lütfen!Gözlerimi sıkıca kapattım ve açtım. Yok! Gitti! Ben ayılamadan gitti!
Özgür heyecanla bana doğru baktı. Endişeyi vede rahatlamayı bir arada görüyordum. Ahşçı da başımdaydı. Kendimi zorlayarak dudaklarımı araladım.
"O muydu?"
Buna yalnızca ahşçı cevap verdi.
"Evet,gitti. Geçmiş olsun Türkü dikkatli ol." babacan tavrı ile gülümsedi ve işinin başına döndü.
Özgür'e baktım. İster istemez gözlerim dolmuştu.
"Gitti! Ben göremeden gitti!"
Özgür hayret edermişcesine geriledi. Yanıma bir sandalye çekip oturmuştu. Benide bir kaç sandelyeyi birleştirerek üstüne yatırmışlar.
"Ne?! İnanmıyorum sana Türkü! O'nu gördüğün için bayıldın değil mi?"
Güldüm. Gözyaşlarımı içime akıttım.
"Hayır. Onu gördüğüm için değil. Onu görünce heyecanlandım. Vede heyecanlanıncada bayıldım" Biraz daha kıkırdadım.
Ama Özgür memnun değildi.Kafasını onaylamayarak salladı.
"Gerçekten de çok fark ikisinin arasında. Ama sana bir şey söyleyeyim mi Türkü? Seni farklı sanmıştım! Her gün buraya gelen,şu kapının önünde saatlerce dikilen,o adamı görünce ağlayan çığlık atan kızlardan farklı sanmıştım. Buraya gelmeniçin gerçek bir nedeninin olduğunu ,senin dostum olduğunu sanmıştım."
Sustu. Bende öfkelenmiştim. Asla bir lafın altında kalmayan bir yapım vardı. Hala daha bu geçerlidir. Karşımdaki kim olursa olsun,ona cevabını veririm. Bu huyumdan Özgür de payını alacaktı.
"Bak özgür! Ben sana buraya gelişim ile ilgili hiç bir açıklama yapmadım! Evet bende onun hayranıyım. Aslında kendime hayran bile diyemem. Çünkü ona aşığım.evet bayıldım,ağladım... Ama diğer o kızlardan farklıyım buna emin olabilirsin! Senin beklentilerini boş çıkardıysam özür dilerim. Bu benim!Benim nasıl biri olduğum konusunda yorum yapma hakkını sende göremiyorum.!" Öfkemden kaşlarım çatılmış vede sandalye üzerinde oturmuştum. Özgür ise şaşkınca vede öfkeyle bakıyordu.
"Haddim değil. Özür dilerim. Ama sana bir şey diyeceğim. O adam sana bir kaç beden büyük. Yok! Sen o adama bir kaç beden büyüksün. Çünkü o uğruna öldüğün adam bunların zerresini haketmeyen bir serseri!"
Son lafından sonra önlüğünü yere fırlattı ve kapıyı çarpıp dükkandan çıktı. Eğer gitmeseydi O'nun hakkında söylediği her cümleyi,kelimeyi,harfi burnundan fitil fitil getirirdim. Kalktım ve sandalyeleri orada öylece bırakarak barın arka tarafına geçtim.

1 Ay Sonra.

Tüm bir ay boyunca restoranttaki işlerimi yapmıştım. Etrafı süpürmüş,bazılarınada yardım etmiştim. Geceleri ise kilitli kapıların arkasında yada bazen restoranttın önünde oturup karşı binayı gözetlemiştim. Gözüm hep onu gördüğüm yerdi. Bir ay boyunca onu bir daha hiç görmemiştim. Sanırım benim uyuduğum bir kaç saat içerisinde gidip geliyordu. Genelde sabahlasamda bazen sızıp kalıyordum. Sızmasam,her gün bayılmam kaçınılmaz şeydi. Tüm umutlarım kırılmış,hiç bir sebep kalmamıştı. Umutsuzca bekliyordum onu. Hiç yılmadan bıkmadan usanmadan. Her gün geçtikçe...daha da yeniliyordum.Yenik düşüyor,savaştan malup ayrılıyordum. Savaşacak gücüm kalmıyordu... Azalıyordu... Tükeniyordum...

Gündüzleri yapacak pek fazla işim olmadığından ara sıra barda Dan’e yardım ediyordum. Yine o günlerden biriydi. O bardakları kuruluyor ben ise yerleştiriyordum..
-"Özgür, olan o tartışma için üzgünüm fazla sinirlerim bozuktu. Ama kabul et sende üstüme geldin. Yani sıradan biri değilim bilmiyorum belki sıradanımdır. Hatta evet öyleyim. Ama hislerime öyle diyemezsin, duygularımı yaşadıklarımı bilmiyorsun…” dedim. İnsanlara küs kalmayı sevmiyordum.
" Haklı olabilirsin, bilmeden yargıladım. Özür dilerim. Ama onu kıskandığım falan yok. “ dedi Özgüraçıklama yapmaya ihtiyacı varmış gibi. Güldüm ve
"Tamam, tamam merak etme. Kıskanmıyor olabilirsin ama ben sinirden söylemiştim onu. Neyse barıştık değil mi ?” dedim.
"Ah tabii ki seninle küs kalmak mümkün değil zaten. Şaşkın cadı.” Dedi gülerek. Şaşkın cadı mı ? Haha tamda beni tanımlayan sözler… Dedikleri karşısında sadece gülümsemiştim. Bir şeyler söylemek istiyor ama çekiniyor bir hali vardı. Sonunda cesaretini topladı, elindekileri bıraktı ve bana döndü. Ellerini birleştirerek konuşmaya başladı.
"Bak Türkü beni yanlış anlamanı istemem ama bir teklifim var. Burada bir aydır iki minder üzerinde uyuyorsun ve ben rahat yatağımdayken bu gerçekten sinir bozucu oluyor. Yani iyi birisin seni sevdim ve yalnız yaşıyorum. İki odalı bir evdeyim. Düşündüm de birini sana verebilirim. Lütfen yanlış anlama. Seninle iyi dost olacakmışız gibi geliyor.” Dedi. Şaşırmış ve yapılan iyilik nedeniyle mahçup olmuştum.
"Özgür gerçekten çok düşüncelisin, teşekkür ederim çok iyisin ama rahatsızlık vermek istemem.” Dedim.
"Ah saçmalama Türkü ne rahatsızlığı. Zaten yalnız yaşayan bir adamım bana arkadaşlık edersin ve bu yerden de kurtulursun fena mı ? “ dedi üzerinde dikildiğimiz zemini göstererek. Özgür iyi biriydi bu teklifi kabul etmenin yalnızca faydası olurdu hiçbir zararı olmazdı.
"Peki o halde ama kirayı ortak ödeyeceğiz. Şartım bu tamam mı ? “ dedim.
"İnatçısın o yüzden hiç ısrar etmeyeceğim ödememen için. Peki tamam. Anlaştık o zaman.” Dedi ve elini uzattı.
"Anlaştık ! “ dedim sevinçle ve sarıldım. Güldük ikimizde.
"Özgür şu çöpleri atmam gerek. Gelince bardaklara devam ederim.” Dedim. Tamam anlamında kafasını salladı. Çöp konteynırı restoranın kapısından çıkınca sola doğru biraz ilerde kaldırımın üzerindeydi. Aslında burada olması saçmaydı. Çöpleri atmak için müşterilerin yokluğunu kolluyordum. Ama arka tarafta bir çıkış olmadığı için buradan atmak zorundaydım. Durgun bir gündü ve hiç müşteri yoktu. Çöpleri aldım ve konteynıra bıraktım. Tabii ki karşı binayı gözleyerek. Tam dönüyordum ki duvarda ki birkaç renkli ve büyük kağıt dikkatimi çekti. Gidip bakmaya karar verdim ne afişi olduklarını görmek için. Karşıya geçtim ve kağıtlardan birini okumaya başladım.

RADYO VE TELEVİZYON BÖLÜMÜ MEZUNU, 18 YAŞ ÜZERİ KAMERA ARKASINDA ÇALIŞACAK ELEMAN ARANIYOR. BAŞVURULARINIZI EMAİL ADRESİMİZDEN VEYA DİREK ŞUBEMİZDEN YAPABİLİRSİNİZ. İŞ POZİSYONU MÜLAKATTA BELİRLENECEKTİR.

Şans geri mi dönüyordu ?

-İyi okumalar (: