süper süper süper mükemmel harika diyecek söz bulamıorum lütfen bir aha ki bölümü de koyyy yalvarırırm çok merak ediyorum konuşmalarını bide işine karışmak gibi olmasın ama bu cenker&ayçin kavgası biraz daha sürsün bence eğlenceli oluyor devammmmmmmmmmmmmm
eed yaaa hani devamııı bekliyorum ne olur koy bölümü devammmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
(Ayçin ve Cenker kafede oturuyordu.) Cenker: Evet Ayçin, seni dinliyorum. Ayçin: Hayır canım, bu sefer sen konuşucaksın, ben dinliycem. Cenker: Tamam konuşalım, ne dememi istiyosun ki benden? Ayçin: Olanı biteni anlatmanı istiyorum. Mesela, anlatmaya bu değişimi neye borçlu olduğunu söyleyerek başlayabilirsin. Cenker: Ayçin ben değiştim evet, ama bunu sorgulayamazsın. Buna hakkın yok. Ayçin: Var tabi ki… Ben senin… Cenker: Sen benim? Ayçin: Ben senin şeyin değil miyim? Arkadaşın… Bi açıklama yapmıycak mısın? Cenker: Sadece arkadaşın mıyım? Ayçin: Başka bi şey mi bekliyodun benden Cenker? Cenker: Yoo… Ama en azından annem gibi beni sorgulamayı bırakabilirsin. Ayçin: Arkadaşımı merak ediyorum. Cenker: Arkadaşını… Harika, merak etmeye devam et o zaman… (Kalktı. Ayçin peşinden gidip durdurdu.) Ayçin: Durur musun bi dakika? Sana beklediğini veremem belki, ama beklediğini sana o sabah sinemaya gittiğin salak kız mı vericek? Cenker: Ben hep seni mi bekliycem Ayçin? Ya da sen öyle olucağını mı sanıyodun? Yanılmışsın. Ayçin: Tamam, diyelim ki bana karşı olan hislerin artık geçerli diil… Peki ama bu soğukluk ne? Niye hiç yüz vermiyosun? Cenker: Arkadaşını bu kadar çok sorgulayanı görmedim ben… Ayçin: Bak yine aynı şey, kaçamak cevaplar… Ne bu hal? Arkadaşlığımız bitsin mi istiyosun? Eğer istediğin buysa açıkça söyleyebilirsin Cenker, inan o zaman daha az kalbim kırılırdı. (Ayçin son sözünü söyleyerek gitti.) Cenker: (Arkasından) Fazla mı ileri gittim acaba? ****** Ekrem okuldaydı. Sevil ve arkadaşını bir masada otururken buldu. Ekrem: Hadi olum Eko, öğren şu işi… Bak bakalım sevgilisi miymiş? (Yanlarına geldi.) Ekrem: Naber Sevil? Sevil: Ekrem, otursana. Bak seni arkadaşımla tanıştırayım, Cihan. Kendisi liseden arkadaşım, Güzel Sanatlar’da okuyo. Ekrem: (Elini uzatıp tokalaştı.) Memnun oldum, ben de Ekrem. Cihan: Ben de memnun oldum. (Sevilin telefonu çaldı.) Sevil: Pardon. (Yanlarından ayrıldı.) Ekrem: Demek liseden arkadaşsınız, ne güzel… Ben de liseden bi arkadaşımla okuyorum burda. Arkadaşlığımız da hala bozulmadı, sizinki de öyle belli ki. Cihan: Evet, o zaman da iyi arkadaştık ve hala da öyleyiz. Ekrem: Normal arkadaş mı? Cihan: Nasıl? Anlıyamadım. Ekrem: Diyorum ki, erkek arkadaşı mısın, normal arkadaşı mısın? Cihan: Yok canım, ben normal arkadaşıyım. Sen, erkek arkadaşı diil misin? Ekrem: Yoo… Nerden çıkardın? Cihan: Sevil senden çok bahsetti de, erkek arkadaşın olduğunu sanmıştım. Ekrem: Hadi yaa, benden çok mu bahsetti? Ne dedi peki? (Tam o sırada Ekremin telefonu çaldı, Cenker arıyordu.) Ekrem: Efendim Cenko, siz iki arkadaş, ikiniz de süper zamanlamasınız biliyo musun? Olmadık zamanda yakama yapışıyosunuz. Cenker: Kim? Ekrem: Çinçin ve sen işte, kim olucak? Noldu sizin sohbet, konuştunuz mu? Cenker: Abi, konuştuk da olaylar karışık. Ekrem: Nasıl, hani bu sefer tavlıycaktın kızı! Cenker: Bu sefer fazla naz yaptım galiba! Ekrem: Afferin sivrizekalı arkadaşım, yine bi çuval inciri berbat etmeyi başardın. Beceriksiz! Cenker: Ya hemen gelsene, ben bizim fakültedeyim. Ekrem: Şimdi gelemem, işim var. Cenker: Of Eko yaa, en lazım olduğun zamanda yoksun. Ekrem: Of, tamam ya… Geliyoruz. (Kapattı. O sırada Sevil geldi.) Ekrem: Arkadaşlar ben gitsem ayıp olmaz di mi! Acil çağırdı bi arkadaş! Cihan: Yok ya, önemli değil. Sevil: Bişey mi olmuş? Ekrem: Özel bi durum, gitmem lazım. Sonra konuşuruz. (Ekrem gitti, her ikisi de arkasından baktılar.) Cihan: Erkek arkadaşın sandım onu. Sevil: Kimi? Ekremi mi? Cihan: Evet, o kadar çok bahsettin ki kendisinden. Sevil: Ne alaka canım, arkadaşımdan bahsedemez miyim! Cihan: Bi de sana bakışları bi tuhaf… Aranızdaki elektriği de göz ardı etmek mümkün değil… Sevil: Nasıl yani? Cihan: Aranızda bi elektrik var, anlarım ben… Sevil: (Kendi kendine) Çok tuhaf, bana da öyle geliyo… (Bu duygu da ne! AŞK mı yoksa!)
Cenker: Biz napıcaz abi? Nasıl kurtulucam ben bu yükten? Bizim sonumuz nereye gidiyo anlamadım ki! Nolucak bu iş! Ekrem: Hangi iş? Cenker: Dünyayı kurtarma operasyonu! Ekrem: Hı? Cenker: Oğlum dünyaya gel, nerdesin yaa? Uçmuşun sen! Noldu yine? Ekrem: Kanka bu Sevil var ya… Cenker: Hı… Ekrem: Bunun liseden bi arkadaşı varmış Cihan diye, ben onunla tanıştım bugün. Beni sevile sevgili sandı olum! Sevil benden çok bahsetmiş. Cenker: Yapma ya, ne demiş peki! Ekrem: İşte tam onu soruyodum ki, sen aradın. Zaten sen ne halt etmeye beni ararsın anlamadım ki! Ben napim senin işine? Ne diyim, çöpçatanlık mı yapiim? Ayçinle sevgili olmanızı mı sağlıyım? Ne? Cenker: O-hoo… Abi sen de sözde iyi günde kötü günde yanımızdasın, gelmeseydin bari! Ekrem: İyi günde yanındayım da, kötü günde dilim abi… Ee, ne diye çağırdın beni? Cenker: Senin tüyolar işe yaramadı. Kıza cool davrandım, içine ettim tüm atmosferin… Tam da iletişim başlamışken ve olucakken… Ekrem: Ne dedin kıza? (Cenker anlattı.) Ekrem: O-hoo… Senin iş hayal… Ayçinin damarı sana uğradı, gergin zaten son zamanlarda… Cenker: Niye gergin sor bakalım! Şu Sevil girdi hayatımıza, hepimiz birbirimize girdik. Sonra senin verdiğin saçma sapan tüyolar, malumunuz her şeyi mahvetti. Olucağı varsa da olmaz artık! Ekrem: Kabak yine “Sevilimin” başında patladı. Manyak ikili sen ve Ayçin, her durumda Sevili suçluyosunuz. Olası bi faciada kabahat yine Sevilin başına kalıcak. Cenker: Ya bırak Sevili müdafaayı da, napim söyle. Ya da… Söyleme! Sen her şeyi berbat ettin. Ekrem: Madem öle niye beni çağırdın gerizekalım benim, ha? Cenker: Ya Ekrem, zaten bunalıma girme aşamasındayım şu an… Gelme üstüme… Ekrem: Aman kuzucuğum, bi kız için değer mi? Üzme kendini. Bi de ayçin delisi için üzülüyosun, değmez! Sana kız mı yok oğlum benim! Cenker: Of ekrem, annemin taklidini yapmaya utanmıyo musun? Ekrem: Olum ben ciddiyim ya, boş versene sen. Düzelir her şey… Cenker: Nasıl olucak ki o? Ben çok hata yaptım Ekrem ya, fazla mesafe koydum araya. Ekrem: Ha şunu bileydin! Cenker: Of ekrem sus ya! Senin yüzünden oldu zaten. Teselli ediceğine bi de daha çok canımı yakıyosun. Ekrem: Aman annesinin kuzusunun canı da yanarmış! Kalbi de ağrırmış, aşk acısı da çekermiş! Cenker: Ekrem beni çocuk yerine koymasana yaa! Ekrem: Gül diye yapıyorum Cenko yaa… Ama hiç gülmüyosun. Cenker: Gülemem ki! Acaba Ayçinle konuşmayı mı denesem? (Ayçin yanlarında belirdi.) Ayçin: Naber Ekrem? Ekrem: İyi… -yiz!… Cenker ve ben… Yani aslında Cenker pek iyi değil de… Yani ben iyiyim. Teselli etme durumları falan filan! Sen? Ayçin: İyi diyelim, iyi olsun di mi! Ekrem: İyi demekle iyi olunsaydı! Di mi Cenko? Olunmuyo yani… Ayçin: (Ekremin kulağına eğilip) Bizi konuşturma çabaların boşa… Konuşmicam, beklesin o! (Sesli bi şekilde) Görüşürüz sonar Ekrem, konuşuruz. (Ayçin gitti.) Cenker: ne dedi kulağına? Ekrem: Hemen sor! Hemen… Hiç özelimiz olmasın! Cenker: Ayçinle senin ne özelin olucak olum! Ekrem: Şaka lan şaka! Dedi ki, “Cenkerle barışmak, konuşmak istiyorum da, cesaret edemiyorum. İlk adımı onun atmasını bekliyorum.” Dedi. Cenker: Sahiden böyle mi dedi Eko? Ekrem: Sahiden lan! Cenker: Peki, atarız ilk adımı… -da, nasıl bi adım olucak bu? Direkt teklif mi etmeliyim? Ekrem: Olur mu öyle şey olum? Önce b sorunları çözmek lazım… Sen halledersin, ben gidiyorum. Cenker: Nereye? Ekrem: Dersim var. ****** Ekrem, kafeteryaya geldi. Ders yalandı, aslında Sevili görmeye gelmişti. Sevil: Ekrem? Ne işin var burda? Biz az önce seninleydik. Ekrem: Az önce mi? Baya oldu. Hem, dersler gereksiz, canım sıkılmasın diye uğradım. Sevil: İyi yapmışsın. (İkisi de sustu. Sevil duvarlara bakıyordu. Ekrem, sevilin önündeki kitaplardan birini eline alıp karıştırdı.) Ekrem: Şiire ilgin olduğunu bilmiyodum. Sevil: Seviyorum şiiri… Ekrem: Ben de Nazım Hikmetin bikaç şiirini ezbere bilirim. Sevil: Gerçekten mi? Ekrem: (Kitaptan bir sayfa açtı. Okumaya başladı.) "...Gönül ağzına kadar dolu… (Sevilin gözlerinin içine bakarak ezbere devamını okumaya başladı.) [i]“…Sen diyorum İstanbul geliyor aklıma… İstanbul diyorum sen… Sen şehrim kadar güzelsin… Şehrim senin kadar acılı…” ]İkisi de birbirinin gözlerinde kilitlenip kalmıştı. Tarifsiz bir şeydi bu! Neydi bu?[/b]
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Çakıl Taşları "Değişen Hayatlar" 
