Öğlen acil çıkmam gerekti.KusurA bakmayın lütfen
Bilgisayara geçirdiğim an ekleyeceğim bölümü.Sabrınız için tesekkürler.

Hiçbir şey demeden kapattım telefonu.Şimdi ne yapacaktım? Sıkıntıyla yerimden kalktım.Pencerenin yanına gittim ve perdeyi hafifçe araladım.Sokak lambasının altında bi sağa bi sola gidip geliyordu.Sırılsıklam olmuştu.Bu olayı uzatmanın bir manası yoktu.Nereye kadar gidecekti? Daha ne kadar devam edecek bu durum? Artık bu olaya bir nokta koymanın zamanı gelmişti.Aşağı inip onunla konuşacaktım.Bu geçen zaman hem bana hem ona acı çektiriyor.En azından onu bu ızdıraptan kurtarmalıydım.Derin bir nefes aldım.Üstüme bir kazak geçirip çıktım odadan.Parmak ucumda ilerleyerek kapıya kadar geldim.Kilidi yavaşça cevirdim ve kapıyı açtım.Yağmur hala yağıyordu.Elimi başıma siper ederek,gözlerimle onu aradım.Biraz ilerde arkası dönük bir sekilde duruyordu.Ona doğru gittim ve tam arkasında durdum.

-Ekrem..Hemen bana döndü.Hafifce gülümseyerek:

-Geleceğini biliyordum, dedi.

-Ekrem ben buraya..

-Sevil..Bırak da ben konuşayım.Hep susturdun beni,hiç izin vermedin konuşmama.Bırak da bu defa konuşayım,lütfen..

Hiçbir sey diyemedim.Kabul ettiğimi göstermek ister gibi kafamı yere eğdim sadece.Derin bir nefes aldı:

-Ben bu zamana kadar birçok kıza aşık olduğumu sandım..Hemen kafamı kaldırdım.Bu cümlenin sonunun nereye gideceğini biliyordum.

-Ekrem..Bak..

-Şiiişt..Dinle Sevil,sadece dinle.Bunları söylerken ellerimi ellerine aldı.Ne çekebilim,ne de tutabildim.Sadece duruyordum.Sessizliğimden memnun kalmış bir sekilde sözlerine devam etti:

-Aşık oldum sandım,seviyorum sandım.Şimdi bakıyorum da ne kadar boş duygularmış onlar..Hiçbiri dilimden öteye geçmemiş,ısıtamamış orayı.Ama sen Sevil..Sen..Sen o kadar içimdesin ki..O kadar derin hissediyorum ki seni..Sana bakmaya bile kıyamıyorum ben Sevil.içim titriyor bakınca,kalbim titriyor..Ben Seni Seviyorum Sevil..Her seyden herkesden çok seviyorum seni.

Sustum.Elleri hala ellerimdeydi.Şimdi be de ''Seni Seviyorum'' diyebilmek için nelerimi vermezdim.Zaten akan gözyaşlarım,iyice hızlandı.Hüngür hüngür ağlamaya başladım.Ellerimi boynuna doladım,sıkıca sarıldım ona.Oda sarıldı.yüzünü ıslak saçlarımın arasına gömdü.ağlıyordum,sadece ağlıyordum.Daha sonra ellerimi gevsettim ve ayrıldım ondan.Biraz tereddütle de olsa o da bıraktı beni.

Gözlerine baktım.Umut doluydu,ask doluydu.Yüzümü tekrar yere eğdim.Onlara bakarak kendime eziyet ediyordum.Zaten zor olan bir seyi daha da zorlastırıyordum.

-Sevil..

-Yapamam dedi tek bir hamlede.Hala yere bakıyordum.

-Yapamam anlıyor musun?! Yapamam! Zorda olsa yüzüne bakabildim.Gözleri dolmuştu.Yutkundu.

-Neden dedi .Sesi öyle caresizdi ki.
-Sadece bunu bilmen yeterli.Hiçbir sey sorma.Sadece bunu bil.Yutkundum.Yüzüne bakarak söylemek daha zordu.

-Yapamam.

Gözündeki iki damla yaşı koyverdi.Arkamı döndüm.Ne kaadr zordu? Ne kadar da zorlamıştım kalbimi.? O içimde çığlık çığlığa ''Seni Seviyorum'' diye bağırırken,susmak ne kadar da zordu?Yavaş adımlarla eve doğru gitmeye başladım.Kapıdan girerken zorlukla duyulan iki kelime işittim sadece.

-Ama neden?

Ayy duygusala geçiş yaptm ya
Eline sağlık cnm devammmm ..

Hadi Senarit hanım sevil desin atık seni seviyorum.acı sonları hiç sevmiyorum.yb isterim çünkü bu kısa olmuş

çok güzel bir bölüm olmuş devamını bekliyorum..

evt bekliyorum

deammm

çok duygusal olmuş :D

evt çok güzel olmuş yb ne zaman?

Bölüm isteyenler????
[b]

beennn
yeni bölümü sabırsızlıkla bekliyorumm ;)

Ekrem'den:


-Ama neden? Diyebildim zorlukla.Ben bile duyamıyordum nerdeyse sesimi.Neden Sevil neden? Bu kadar zor olan ne? Seni korkutan ne? Sevil'in içeriye girişini izledim.Kapının kapanmasıyla ben de bi anlığına gözlerimi kapattım.Yağmur şiddetini iyice arttırmıştı.Hızlı adımlarla eve doğru yürümeye başladım.Artık gözyaslarımı tutmuyordum.O da seviyor biliyorum.Öyle olmasa dışarı çıkmazdı,sarılmazdı bana.Peki onu durduran ne?


-Allah Kahretsin! Diyerek sokağın köşesindeki çöp bidonuna bir tekme fırlattım.Elimin tersiyle gözyaslarımı sildim.Eve gelmiştim.Kapıyı açıp içeri girdim.Koltuğa oturup düşünmeye basladım.Soğuktan çenem titriyordu,ama aldırmadım.Bütün gece aynı koltuğun üzerinde,tir tir titreyerek sadece Sevil'i düşündüm.Tekrar tekrar aynı soruyu sordum.


-Neden?! Neden?! Neden?!


Sevil'den:


Öbür gün.

-Kızıım,okula gitmeyecek misin?Hadi kalk yavrum.


Annemin sesini duyuncaya dek odaya girdiğini bile fark etmemiştim.Yatağın içinde kıpırdanarak anneme döndüm.


-Hayır anne gitmeyeceğim.İyi hissetmiyorum kendimi deyip kafamı iyice yastığa gömdüm.


-Ama kızım..


-Kötüyüm anne! Dedim bağırarak.


Kafamı hala kaldırmamıştım.Hiçbirsey demeden çıktı annem.Ona kolay kolay bağırmayacağımı biliyordu,bu yüzden fazla üstelememişti.Sırtüstü dönüp,gözlerimi tavana diktim.Bütün gece uyumamış,Ekrem'i düşünmüştüm.Kalbim onun için çarparken,mantığım bunun sadece bir yanılsama olduğunu,benim sadece Barış'ı sevebileceğimi söylüyordu.


Peki ya hangisi gercekti? Yataktan hızlıca kalkıp banyoya koştum.Aynanın karsısına gecip kendime baktım.Gözlerime.. Peki ya onlar ne söylüyordu? Yüzümün ıslandığını farkettim.Ağlıyordum.Peki bu gözyasları niyeydi? Barış'a mı? Tabiki hayır! Ah yeter artık! Ben neyi zorluyorum bu kadar!? Her sey bu kadar ortadayken ,ben neyi saklıyordum kendimden?!


Yüzüme soğuk su çarpıp çıktım banyodan.Bir seylerin zamanı gelmişti.Demiştim ya vakti değil,erken diye,işte simdi tam vakti.

süper devam

çoook güzelde biraz kısa olmuş yeni bölüm uzun olsun artık bu arada evtt sevil vakti geldi

spr olmuş devam..

Süper olmuş ellerine sağlık yeni bölümü merkla bekliyormm :D

Süper :D

süper olmuş cnm devam

Yeni okuyucu

Senaryon süpermiş cnm devam (:

Mmmm.. karar veremedm valla senarist sensn nasıl istersn öyle olsn .. :D