Cenker ' den:
-Tamam Semra Teyze ,sağol haber verdiğin için.Geliyorum hemen. Deyip kapattım telefonu.Sevil'in pek iyi olmadığını söyledi.Zaten dünkü durumdan bi şeyler çıkarmıştım.Büyük ihtimal Ekrem'le ilgiliydi.Bazı seylerin tabiki farkındaydım.Birbirlerine bakışlarından,konuşmalarından anlamak pek de zor değildi.Ve Sevil'in kendini ne kadar zorladığının da farkındaydım.Onun için ne kadar zor olduğunu anlamaya çalışıyorum.Ayçin,ben,hatta Barış'ın ailesi bile bir sekilde yolumuza devam etmiştik.Ama Sevil.O hep Barış'ın yanından ayrıldığı yol ayrımında kaldı.Ne geri dönebildi,ne de ileriye gidebildi.Kalbi de o gündeydi.Sanki Barış'ın kalbiyle beraber onun da kalbi durmuştu.O gün öyle bir kapattı ki o kalbi bir daha acabilen olmadı.Hiç bir erkeğe asla Barış'a baktığı gibi bakmadı.Ama şimdi.Ekrem'e bakışları her seyi anlatıyor sanki.Yıllar sonra ilk defa ışıldıyor gözleri.
Telefonu cebime koyup kahvaltı masasına döndüm.Ağzıma bir zeytin attım.
-Aa oğlum,oturup da yesene.Çayın soğudu bak.
-Yok anne.Benim acil çıkmam gerek.Okulda yerim bi şeyler.
-Ama olur mu oğlum? Bak mis gibi sucuklu yumurta da yaptım sana.
-Sen hep oğluna yap zaten.Ben senin kocan değilim ki zaten.Dış kapının mandalıyım diyerek lafa girdi babam.
Haydaa! Bu da iyice ergen triplerine girmeye basladı.
-Sen sus Muzaffer! Oğlun o senin.Ne pinti adamsın yahu sen?! Sucuklu yumurtaya mı ,kendi yumurtanla can veriğin biricik oğlundan.
-Yumurtayı falan kıskandığım yok.Bırak oğlan ne istiyorsa yapsın.Kazık kadar oldu yahu!
-Kazık mı? O benim hala kundakta salladığımiküçük bıdık Cenker'im.Tabi ki karışırım.
-Yeter! Yani küçücük olayı büyüttünüz büyüttünüz,en sonunda da beni kundakta sallanan halime getirdiniz ya .E pes artık. Deyip hızla evden çıktım.
Seviller'e geldim.Kapıyı caldım,ilk çalışta açıldı.
-Hoşgeldin oğlum,geç içeri.
-Hoşbulduk Semra Teyze Sevil nerde?
-Odasında yavrum,çık sen yanına.
-Tamam.
Merdivenlerden çıkıp,Sevil'in odasının önünde durdum.Kapıyı tıklattım.
-Ne var anne?
-Ne annesi kız cadı! Dedim gülerek.
Kapı hemen acıldı.
-Cenker! Senin ne işin var burda? Dedi şaşkın bir sekilde.
-Kuşlar bi şeyler fısıldadı kulağıma , ben de bi gelip konuşayım dedim.
-Biliyorum ben o kuşu .Adı da Semra.
-Sus bakayım! Anneye kuş falan denmez.dedi Semra Teyze elindeki Katlanmış havluları banyoya götürürken.İkimiz de güldük.
-E gireyim mi içeri?
-Gir bakalım dedi kapıyı aralayarak.
İçeri girip,yatağın üzerine oturdum.Yanımdaki yeri göstererek:
-Sen gel bakayım buraya.Gösterdiğim yere oturdu.Gözleri yerdeydi.
-Anlat bakalım,neler oluyor?
-Ne oluyormuş ? Dedi gözlerini yerden kaldırmadan.
-Of Sevil! Sen yüzüme bakmıyorsan,kesin bir sey saklıyorsundur.konuşturma simdi.
-Ya tamam,tamam da.Ben de bilmiyorum ki nolduğunu.Napıcağımı da bilmiyorum.Off ben hiçbir sey bilmiyorum.
-Sen anlat her seyi bastan.Belki ben biliyorumdur bir sey.
-*Sevil Anlatır*-
-Eee? Dedi meraklı bir tonla.
-Senin kafanı karıştıran ne ki?
-Anlamadım?
-Aşıksın sen Ekrem'e.E o da seni seviyormuş.Bunda ters bi şey göremiyorum ben.
-Tersine giden bir sey var.O da Barış.Ona karsı hissettiklerim.Yani bi zamanlar hissettiklerim.
-Kendin de söylüyorsun ya.Bi zamanlar..Artık Barış senin hayatında geçmişte kalmış bir anı sadece.
Yerimde biraz kıpırdanarak,elimi omzuna koydum:
-Ben eski Sevil'i özledim.O neseli,cıvıl cıvıl,gözlerinin içi gülen Sevil'i.Ekrem doğru kişi Sevil.Belki sen görmüyorsun ama ben görüyorum.Senin ona bakışlarını,onun sana bakışlarını.Ben yıllar sonra ilk defa,nerdeyse unutmak üzere olduğum,o sana özgü ışığı gördüm gözlerinde.Bu ışığın geri gelmesini sağlayan Ekrem.Ona olan aşkın.Şimdi çok geç olmadan,Ekrem'e gerçek duygularını söyle.Mutlu ol Sevil,artık mutlu ol.
Gözlerime kısa bi süre bakıp,sonra sıkıca sarıldı bana.Ben de ona sarıldım.
-İyi ki varsın dedi.
-Sen de iyiki varsın cadı! Tatlı cadı! Dedim gülerek.
-Hadi be ordan deyip omzuma vurdu ayrıldığımızda.
Gözlerini tekrar yere eğdi.
-E şimdi noldu? Gözlerin yine halı desenlerine kaydı.
-Şimdi nasıl söyleceğim ben ona,yani onu sevdiğimi nasıl söyleceğim.
-Güvercinin ayağına not bağla,gönder Ekrem'in eve.Tövbe yarabbim! Onuda ben söylemiyim artık.Biliyorum ben bir numarayım ama olmaz ki bu kadar.
Küçümseyen,alaycı bakışlarla beni süzüp kafasını iki yana sallayarak:
-Tamam Cenker ,sus!Senin Motorun fazla ısınınca su kaynatıyor,anlasıldı.
-Şimdi de motor mu oldum?! Sen de az dengesiz değilsin hani.
Güldük ikimiz de.
-Ben kalkayım artık,Ayçin huysuzlanmasın.Okula beraber gideceğiz.
-Tamam.Selam söyle Ayçin'e de.Ve tekrar her sey için tesekkür ederim Cenker.
Gülümsedim sadece.Birkez daha sarılıp çıktım odadan.
Sevil'den:
Cenker çıktıktan sonra odaya bir göz gezdirip,üzerime bi şeyler gecirdim.
-Anne ben çıkıyorum,akşama görüşürüz!
-Aa kızım nereye demesine kalmadan ben çoktan kapıyı kapatıp çıkmıştım bile.Hızlı adımlarla yürümeye basladım.Çantamdan telefonu zorlukla çıkarıp,isim listesinden EKREM'i buldum ve yes tuşuna bastım.
Ekrem'den:
Üçüncü kutu da bitmişti.Sabahtan beri burnumu silmekten,aşınmaya başlamıştı artık burnum.Dün gece şifayı kapmışım anlaşılan.Elim diğer kutuya yöneldiği sırada telefon caldı.Arayan SEVİL'di.Niye arıyordu ki? Ben düzn geceden sonra yüzüme bakmaz diyordum.O vazgeçmeden hemen actım telefonu:
-Sevil?
-Ekrem nerdesin?
-E-Evdeyim de noldu? Hayırdır?
-Tamam biyere gitme sakın,geliyorum.
-Anlamadım.N-Niye geliyorsun ki.Dün gece..
-Dün geceyi boşver şimdi.Geliyorum dedim,sadece bekle.
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: AŞKA BİR ŞANS DAHA-15. BÖLÜM GELDİ!! SAYFA 27'de! *BÜYÜK KAVUŞMA* - 
Nerden
Kişisel İleti
')
ben kavuşma sahnesi bekliydmm :D
