mavi 15.bölüm
Yine aynı şey… Telefonu kapalı. Gönderdiğim 40 tan fazla mesaj ve sayısını henüz çözemediğim kadar aramak... Henüz hiçbiri cevap alamadı. Sesli bir şekilde nefes verdim. Onsuz geçen bir okul günün sonuydu bugün. O lanet mesajdan sonra kaçmıştı benden. Arkasından gidememiştim. Ne desem inanmayacaktı. Kendime bir kez daha lanet ettim. Belki de inanacaktı. Gelen mesajı belki de 100. okuyuşumdu ama tekrar okudum. Nefretle, sinirle okudum.dilarayla ile yaşadığımız o gecede her şeyin bittiğini sanıyordum. O yedekte bulundurduklarımdandı. Onu sevgilim diye kaydetmem sadece onun isteği üzerine yapılmış bir şeydi. Sonrasında değiştirmeyi unutmuştum. Şimdi yaptığım bu salaklığın acısını çekiyordum. Benden ayrı kalamayacağını anlamış saçma sapan cümleler kurup bana göndermişti. Ona olan azıcık ilgimde yok olmuştu şimdi. Onu ve diğerlerini hayatımdan çıkarmalıydım.sevil için...... Aşkımız için. Onu seviyordum hem de delicesine. Peki, ne yapıyordum? Ona telefonla ulaşmaya çalışıyordum. Ne kadar aptaldım. Evine neden gitmiyordum? Bu düşünceyle ayağa kalktım. Odamın kapısını açarak hızla aşağı indim. Kimseye bir şey söylemeden evden çıkmıştım. Hemen arabama atlayıp evine sürmeye başladım. Belki de kapıdan geri dönecektim… Ya da dönmeyecektim. Evet, evet dönmeyeceğim. Kapıdan kovsalar bacadan gireceğim. Ya da arka kapı dururken baca niye? Ya arka kapı yoksa? Evleri bahçeli kocaman bir villaydı. Arka kapı mutlaka vardır. Tam olarak hatırlamasam da tanıdık gelen caddeden döndüm. Sonra diğer caddeden de döndüm. Oh, hayır kaybolmuş olmam değil mi? Düşüncelerimin yarısını bu kaplamışken ben yine de düz gittim. İşte ordaydı. Evi bulmuştum. Karanlık çökmüştü. Bu saatte gelmeme bir şey derler miydi? Hızla arabadan inip büyük bahçede ilerlemeye başladım. Kapıya geldiğimde zili çaldım. Kısa bir süre sonraannesi kapıyı açmıştı. Buraya önceki gelişimde kapıdan tanışmıştık. Tam tanışmak sayılmazdı ama annesi olduğunu biliyordum.
“Merhaba efendim.sevil evde mi?” Lafı uzatmak istememiştim. Bana gülümsedi sevecen bir tavırla.
“Evde ama pekiyi değil.” Rahatlatıcı ses tonunda acı vardı. Benim yüzümden hasta mı olmuştu?
“Onunla görüşebilir miyim peki?” Sesim heyecanlı çıkmıştı. Bunu anlamış olacak ki gülümsedi.
“Tabi ki.” Diyerek kapıdan çekilmişti. “Merdivenleri çıkınca hemen solda.” Diye devam etti. Gülümseyip merdivenlerden hızla çıktım. Odasını kolayca bulmuştum. Şimdi zor kısımdaydı sıra. Kapısını çaldım.
“Anne iyiyim diyorum. Sesim ağlamaklı çıkıyor olabilir hatta sevdiği kişinin kendisini de sevdiği sanan aptal bir kız gibi de çıkıyor olabilir ama iyiyim.” Beni annesi sanıyordu. Aralık olan kapıyı açıp içeri girdim. Kapıya arkasını dönük yatıyordu. Az önceki sözleri gülümsememe neden olmuştu. En azından beni sevdiğine emindim artık. Bu da güçlü olup daha fazla direnmemi sağlayacaktı. Bir şey söylemem gerekiyordu ama söyleyemiyordum. Ona öylece bakabilirdim.
“Kokusu bile burnumda. Kesinlikle deliriyorum.” Dedi kısık bir sesle. Kendi kendine konuşuyor gibi duruyordu. “Anne konuşsana artık.” Diyerek bana dönmüştü. Kırmızılaşmış gözleri şaşkınlıkla açıldı. Sanırım ağlıyordu. Sonra sinir ve nefret aldı şaşkınlığın yerini.
“Sen… Nasıl girdin odama? Çabuk çık.” Yatağından kalkmış sinirle bana bakıyordu.
sevil beni dinlemelisin.” Diyerek ona yaklaşmıştım. O ise geri gitmeye çalışmış yataktan dolayı yerinde kalmıştı.
“Dinleyecek bir şey yok. Beni oyuna getirdin. Dün ben öylece giderken arkamdan bile gelmedin. O zaman anlatacak yalanlar bulamadın sanırım.” Sesi gittikçe boğuklaşıyordu. Gözleri ise sinirle kısılmıştı.
“Arkandan gelemedim. Bunun için açıklamam yok. Lanet olsun bana inanmayacağını biliyorum ama beni dinle.” Sesim yükselmişti. Sakin olmaya çalıştım. “O kızla ayrılmıştık.” Dedim çabucak.dinlemek istemiyorum. O kızın ve senin canınız cehenneme. Şimdi çık odamdan.” Dedi. Çıkmak yerine ona daha fazla yaklaştım.sevil............Seni seviyorum. O kız eski sevgilimdi. Tanrı aşkına mesajını görmedin mi? Ayrı olduğumuz anlaşılmıyor mu?” Sesim sakindi. Gözlerim ise özlem dolu bakıyordu gözlerine.
“Sen ayrılmışsın ama o ayrılamamış. Sende onu seviyorsun. Benimle sadece eğlendin. Sana olan ilgimi anladın ve bana oyun oynadın.” Diyerek derin bir nefes aldı. Sonrada yatağına oturdu. “Şimdi çık odamdan.” Bana bakmıyordu bu sefer. Yanına yaklaşıp bana bakmasını sağladım. Sonra özlemle dudaklarımı dudaklarına bastırdım. İlk önce diretti sonrada vazgeçmeyeceğimi anladı. Dudakları benle uyum içerisinde hareket ederken ondan ayrıldım.
“Seni seviyorum.” Dedim nefes nefese.sevilde tam bir şey diyecekken bir ses duydum. Bir çeşit saatin alarmı gibiydi. Korkuyla yerimden sıçradım. Ah tanrım rüyaydı. Sıkıntıyla nefesimi dışarı verdim. Hep onu düşünüyordum. Genelde sonlarda beni affediyordu ama sadece bir rüyaydı. Okula gitmek istemiyordum. Çünkü o yoktu. O günden sonra okula gelmemişti. Ve ertesi günde! Aradığımda telefonu kapalı oluyordu. Evine gitsem kapı açılmıyordu. Gülüşünü, sinirli bakışlarını özlemiştim. Sıkıntıyla yerimden kalktım. Belki de bugün okula gelirdi.
sevil
Kalbimin, onunla ilgili en küçük ayrıntıya bile ritmi bozuluyordu. Okulun bahçesine girdiğimde onun arabasını gördüm. İşte tamda bahsettiğim şey buydu. Arabasını görmek bile beni heyecanlandırmıştı. Sessizce kalbime küfür ettim. Kandırılmış olmama rağmen onun tarafını tutuyor gibi görünüyordu. Onunla karşılaşacağımı biliyordum yine de kafeteryaya girdim. Gözlerim onu aradı bir süre. Lanet gözlerimde kalbimin tarafındaydı. Küfür edilecek organlar listeme göz de eklenmişti. Harika!
sevill Sesin geldiği tarafa çevirdim gözlerimi.ayçin şaşkın ama bir o kadarda mutlu bir şekilde bana bakıyordu.ayçin sesli bir şekilde sevil demesine karşılık herkes bana dönmüştü. Bir süre sonra gözlerim mavilerle buluştu. Evet, kalbim devreye girebilirsin. Beni onaylarcasına hızlı atmaya başladığında artık ona bakmamam gerektiğini anladım. Gözlerimi huzursuzlukla tapabileceğim mavilerden ayırdım ve ayçine doğru yürümeye başladım. Mavilerin sahibi, öyle şaşkın bakıyordu ki bana. En çok bu bakışını seviyordum. Düşüncelerimden silmeliydim o görüntüyü. Kalbim daha fazla deliriyordu. Lanet, lanet , lanet.
sevil.... Yaşıyorsun. Tanrım, öldün sandım. Telefonun kapalı, evini bilmiyorum.ekrem ruh gibi! Bunlardan yola çıkarak öldüğünü düşünmüştüm.” Karşısına oturmuştum. Cümlede onun adı geçtiğinde kalbim sinyal verdi. Gözlerim de onayladı ve yine mavilerle buluştum. Hızla ayçine çevirdim bakışlarımı.
“Bir bakıma öyle diyebiliriz. Biraz hastaydım.” Dedim heyecanımı bastırmaya çalışarak son halini alan sesimle. Masada duran ellerimi kavradı.
“Solgun görünüyorsun. Gözlerinde kızarık. Hemen endişelenme dikkatli bakan biri anlar sadece.” Dediğinde omuz silktim.
“Biliyorum ve inan ki takmıyorum.” Dedim. Bana delirmişim gibi bakıyordu. Bugün gerçekten kendime özen göstermemiştim. Solgun olan yüzüme makyaj bile yapmamıştım. Kendimi boşlamaya karar vermiştim bugün. Kimin için süslenecektim ki? Beni sevmeyen ve benimle eğlencesine birlikte olan lanet seksi mavi gözlü varlığa mı? Ona ismiyle hitap etmemem gerekiyordu sanki. Onun ismini düşündüğümde bir şekilde huzursuz oluyordum.
sevil konu ekrem mi? Onun lanet adını duymak istemiyordum.
“Ben sınıfa çıkıyorum.” Dedim sinirlendiğimi belli edercesine. Çantamı alarak onun bakışları eşliğinden kafeteryadan çıkmıştım. Hızlı adımlarla yürümeye çalışıyordum.
sevil...Onun kadifemsi sesini duyduğumda ayaklarım olduğum yere sabitlenmişti. Ayaklarımda güzel küfürlerimi yedikten sonra ona döndüm. Maviler birçok duyguyu yansıtmaya çalışıyordu bana. Bu sefer huzur vermiyordu. Özlemi dışarı vuruyordu, merakı gizlemiyordu en çok da şaşkınlığıyla dikkat çekiyordu.
“Ne istiyorsun?” dedim sert bir şekilde. Hüzünde katıldı duygu yüklü gözlerine. Bir şekilde hepsi bana geçmişti sanki. Zaten karmakarışık olan duygularım onunkilerle daha da berbat hale gelmişti.
“Beni dinlemeni…” Sesi öyle yumuşak öyle istekliydi ki ne anlatsa dinlemek istedim. Konu o kız olsa bile.
“Saçmalıklarını dinleyemem.” Diyerek arkamı döndüm ve yürümeye devam ettim. Ayak seslerinden koştuğunu anlamıştım. Bana yetiştiğinde durmam için elimi tuttu. Sinirli bakışlarım önce elinde gezindi sonra yüzünde.
“Dokunma bana.” Diyerek elimi çekmiştim. Dokunuşuyla elimin uyuştuğunu hissettim. Hep derlerdi de saçma gelirdi. İşte bana da oluyordu.
sevil......Seni aradım evine birçok kez geldim ve hiç cevap alamadım. Seni şimdi bulmuşken uzak durmamı bekleme.” Dedi nefesini yüzüme vererek. “Sadece beni dinle.” Diyerek devam etmişti. Hiçbir tepki vermedim. Onu şimdi dinlemesem peşimden ayrılmayacaktı ve bu durum benim için çok zor olurdu. Onun kokusunu, sesini duymak dokunuşlarını hissetmek uzak kalmamı ondan nefret etme isteğimi geri teperdi. Tepki vermediğimi görünce devam etti.
“O kızla ayrılmıştık. Yani ben öyle düşünüyordum. Onunla çıkarken bile aklımda sadece sen vardın. Öyle ki ona sevil bile demiştim. Bu durumda ayrılmıştık. Tabi onun hala benimle birlikte olmak istemesi benim suçum olmaz değil mi?” Bu kadar mantıklı bir yalan nasıl bulunabilir ki? Seksi varlığın her yerinden mantık aksa da buna inanmamalıydım. Beni nasıl kolayca kandırdıysa kolayca yalan da bulabilirdi.
“Senin suçun olur tabiî ki de. Seks mıknatısı gibisin. Tüm kızları üzerine çekiyorsun. Tanrım.” Bu söyledikleri üzerine gülmeye başlamıştı. Ben ise sert bakışlarla onu izliyordum. Tamam, seks mıknatısı yoktu ama ekremi gören bilim insanları eminim bir şeyler bulurlardı.
“Gülmeyi kes. Ben gidiyorum.” Dediğimde elimi tutup beni kendine döndürmeye çalışmıştı. Bu durumda birbirimize fazla yakın olmuştuk. Kokusu burnuma doluştuğunda daha fazlasını istiyordum. Şu küfür edilecek organlar listem günün sonuna kadar dolup taşacağa benziyordu.
“Seni seviyorum, Anlamıyor musun? Onu seviyor olsam şuan ona gitmiş olmaz mıydım?” Oyun bu anahtar kelimesi de: Seni seviyorum.
“Belki de ona gittin bile. Güzel bir gece geçirdiniz ve sonra bana bir yedek lazım deyip bana koştun, ha?” dediğimde gözlerini devirdi. Tuttuğu elimi bıraktı. Sonra arkasını dönüp yürümeye başladı.
“Haklı olduğumu biliyordum beni sevmiyorsun.” Dedim bağırarak arkasından. Bana dönmemişti bile.
“İstediğine inanabilirsin. Seni buna inandırmaya zorlamayacağım.” Dediğinde haklı veya haksız tüm organlarıma başta kalp olmak üzere lanet ettim. Biliyordum işte beni sevmiyordu.
***
Okul dağılmaya başladığında evime gitmek üzereyken kütüphane cezamı hatırladım. Ve bunu hatırlamam ekremin benim gözlemcim olduğunu da hatırlatmıştı. Gidip müdürü öldürmek istedim. Belki de o ölünce tüm cezalar kalkardı. Çok saçma. Onunla konuşmamızdan sonra ortak olan derslerimize girmemişti. Bu da beni sevmediğin en büyük kanıtıydı. Beni görmek istemiyordu. Bu da tam isabet olurdu bende onu görmek istemiyordum. Kütüphanenin kapısına geldiğimde kapıda yazılan bir not gözüme takılmıştı. Fosforlu bir renkti ve herkesin dikkatini çekebilirdi. Yazanı okumaya başladım: Ansiklopedilerin olduğu rafa bak.
Birileri benimle oyun mu oynuyordu? Merakıma yenik düşerek yazılan yere gittim. Fosforlu bir kâğıt daha! Buraya uymayan bir kitap var. İçine baksan iyi edersin. Yazılanı okuduktan sonra ansiklopedilerin arasında değişik olan kitabı aradım. Bulmam pek de zor olmadı. Kocaman kitapların arasında küçük boy bir kitap! İçini açtım ve bir kâğıt daha buldum.
Gülleri takip et. Kâğıttan gözlerimi ayırarak yere baktım. Hiç fark etmemiştim ama ilerde güller vardı. Güllerin izlediği yoldan ilerlerken kütüphanenin arka tarafına gelmiştim. Ivır zıvırlar olan küçük bir oda vardı. Güllerin içeriye girmemi işaret ediyordu. Kapıyı yavaşça açtım. Aman tanrım. Mumlarla ışıklandırılmış odanın yerleri gül yapraklarıyla süslenmişti. İçeride çalan hoş müzik daha da mükemmel kılıyordu odayı. Duvarda yazılan seni seviyorum yazıları her şeyi unutturuyordu insana. Odanın büyüsüne kapılmıştım. Öyle ki ileride bana çarpık gülüşüyle bakan mavi gözlü tapılası seks mıknatısını görmemiştim. Mumların ışığı yüzünü aydınlatmıştı.
“Seni seviyorum” dedi diğer harika olan her şeyi kıskandırırcasına. İşte bu en harika olanıydı ya. Buraya uymayan bir ben vardım sanırım. Bana öyle bakıyordu ki onun gerçekten beni sevdiğini anladım. Ben ise ne yapmıştım? Ona suçlamış hatta onu dinlememiştim. Ona layık olmadığımı anladım. Beni gerçekten seviyordu ve ben ona neler yapmıştım. her şeyi bırakıp dudaklarında zevki tatmak istedim. Bu düşüncelerimden hemen kurtulmalıydım. Elim kapı koluna gitti. Hiçbir şey demeden odadan çıkmıştım. Gözyaşlarım öylece akarken hızlıca kütüphaneden çıktım. Okulun çıkış kapısına geldiğimde nefes nefese kalmıştım. Berbat olan halime aldırmadan bir otobüs durdurdum. Hızla otobüse bindim. Adımı haykıran kişiye baktım camdan. Ona layık değildim… Değildim.
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: mavim 21.bölüm sayfa 73 
Kişisel İleti
