bugün yeni bölüm gelir mi?

hayır cnm yorumlar artarsa yarın gelebilir

yb merakla bekliyorum :D

ellerine sağlık cnm
çok güzel olmuş
yb ne zaman gelir?

bilemiyoru heralde bugün yada cumartesi

bugün gelicek mi yeni bölüm?

bilemiyorum ama bugün gelmezse yarın gelir

umarım bugün gelir=)gerçi ben yarın gelsede okurum ama merak işte=)
inş bugün gelir=)

bekliyorum=)

mavi 16.bölüm
Garip bir duyguydu hissettiklerim. Birini delicesine sevmek ama ona mutluluk verememek. Ona layık olamamak. Ayaklarımı kendime doğru çekmiş gözyaşlarımın yanaklarımda izlediği yola izin veriyordum. Aklımdan o kadar çok düşünce geçiyordu ki… Buradan gitmek, mavileri unutmak! Garipti her şey. Mavi sadece bir renk olsaydı keşke benim için. Olamıyordu çünkü mavinin kışkırtıcılığını onda tatmıştım. Mavi sadece huzur değildi benim için. Mavi aşk demekti o demekti.
“Kızım iyi misin?” Kapının ardından gelen sesle gözyaşlarımı sildim. Kendimi toparlamaya çalışarak yatağımdan kalktım. Kısa bir süre sonra kapı açıldı.
“İyiyim anne. Şey… Anne ben başka okula yazılmak istiyorum.” Dediğinde şaşkınlıkla açıldı gözleri. Benden bunu beklemediğini biliyordum. Eh artık beklerdi.
“Sorun ne?” diyerek kırmızı koltuğuma oturmuştu. Yatağımın o tarafa bakan kısmına oturdum.
“Alışamadım… Kişileri pek benle aynı kafadan değil. Hepsi… Gözlüklü, diş telleri olan tipler. Fazla zeki olanlarla az zeki olan kişiler takılamaz.” Az zeki mi? Bu ben oluyordum sanırım. Ben potansiyeli yüksek olan az zeki insanlardandım.
“Bence onlarla takılırsan azimli bir genç kız olup anneni üzmezsin ha? Hem şu mavi gözlü arkadaşın oldukça yakışıklı ve sanırım diş telleriyle gözlüğü yok.” Dediğinde bir anlığına da aklımdan çıkmış olan maviler yine beynimde dolanmaya başladı.
“Anne lütfen. Başka okula yazıldığımda gerçekten çok azimli olacağıma eminim.” Evet, çok azimli olacaktım. Ama ders konusunda değildi.
“Pekâlâ… Şu haftayı bitir öyle ayarlamaları yaparım.” Dediğinde ayağa kalkıp anneme sarıldım. Böylesi çok daha iyi olacaktı. Ona yakın olup uzak durmaktansa bu çok daha iyiydi. “Hey böyle sarılmayalı baya oldu. Deli kız.” Diyerek beni öpmüştü. Birbirimizden ayrıldığımızda bana gülümseyip odamdan çıktı. Annem gittiğinde az önceki yerime kıvrıldım yeniden. Gözyaşlarım yanaklarımı esir aldığında yine hiçbir müdahalede bulunmadım. Gözlerimi kapanırken uykunun kollarında tek düşündüğüm yarın neler olacağıydı.

***

Okulun kapısından içeri girerken karşımda gördüğüm kişi hiç de hazırlıklı olduğum kişi değildi. Daha ona neler söyleyeceğimi bile düşünmemiştim. En iyisi konuşmamak olacaktı. Kafeteryaya girmek için yanından geçmem gerekiyordu. Adımlarımı hızlandırarak ona doğru yürümeye başladım. Ona bakmıyordum ama üzerimdeki bakışlarını hissedebiliyordum. Yanından hemen geçip sıyrılmayı istedim. Tabiî ki böyle bir şey olmayacaktı.
“Beni görmezden mi geleceksin artık.” Sesindeki kırgınlık öyle acı veriyordu ki… Akmaya çalışan gözyaşlarımı engelledim. Ona bakmıyordum ama yürüyemiyordum da. “Seni seviyorum bunu daha nasıl kanıtlayabilirim?” Tek sorunda buydu ya, beni sevmesiydi. Onu böyle üzerken!“Olmaz, ekremm . Sen ve ben olamayız.” Dedim düz bir sesle. Bakışlarım kapıdaki desendeydi. Mavilerle buluşmamalıydı .Kalp buna dayanmazdı.
“Önceden olmuştu. Her şeyi unutup yeniden başlayabiliriz.” Diyerek bana doğru bir adım attı. Bir adım daha ve bir adım daha. Yüzüne bakmıyordum. Elimde elini hissettim.
“Buradan gideceğim. Bir hafta sonra…” Hemen konuya girip bitirmek istedim. Elimdeki elini hissedemez olmuştum. Hiçbir şey söylemiyordu. Ona bakma ihtiyacı hissettim. Yüzüne baktığımda ilk durağım gözleriydi. Maviler şaşkın bakıyordu, sinirli…
“Kaçıp gideceksin demek. Hiç mücadele etmeden korkak gibi… Aşkı ezip geçeceksin bir cani gibi…” dedi gittikçe yükselen sesiyle. Şaşkınlık yoktu artık. Sinir ele geçirmişti mavileri. Rengi değişmişti sanki bir ton koyulaşmıştı. Maviydi yine tonu değişse bile. Yine tapardım gözlerine. Önemsizdi benim için… Ha bir ton açık ha bir ton koyu!
“Korkak bir caniyim, evet. Ben buyum.” Sesim yüksek çıkmıştı. Biraz da kırılmış. Eh önemi var mıydı artık? Bu yaptıklarımdan sonra mavi gözlerin sahibinin kalbini bir katil gibi parçalamış olmayacak mıydım? Masum bir katildim artık değilsem bile olacaktım.
“Bu sen değilsin,sevil.çekik gözlü korkak kız seni esir almış.” Sesindeki yumuşama, bakışlarındaki ihtiyaç… Ah tanrım!
“Esir alınmışım ya da alınmamışım ne önemi var ki? 1 hafta sonra gidiyorum, ekrem . Karşılaşmayacağız. Ortak arkadaşlarımız olmayacak.” Dedim hızlıca. Bir şey söylemesini beklemeden sınıfa doğru ilerlemeye başladım. Mavi gözlerim şaşkın bakışlarını sırtımda hissedebiliyordum.
Hızlı adımlarla sınıfa girdim. İlk gün ki gibi sınıfın en sonundaki sıraya oturdum. Çaprazımdaki sıraya takıldı gözlerim. Onu orada hayal ettim, bana bakarken. Göz kırpmaları, çarpık gülüşü… Bakışlarımı cama çevirdim. Hayali bile bu kadar acı veriyorsa gerçeği oraya oturduğunda ne yapacaktım? Maviler acı dolu bakarken kendime lanet etmekten başka ne yapabilirdim? Sınıf yavaşça dolmaya başladığında tek boş sıranın onun sırası olduğunu gördüm. Sıkıntıyla nefesimi dışarı verdim. Kısa bir süre sonra sınıf kapısının açılma sesini duydum. Tanıdık gelen koku sardığında etrafımı bakışlarım çaprazımdaki sıraya kaydı. Mavi ile çekik göz göze geldiklerinde kalbim deli gibi atmaya başlamıştı. Bakışlarını kaçıran ben olmuştum. Öğretmen sınıfa girdiğinde ilk gözüne çarpan kişi ben olmuştum sanırım. Okulun ilk günü aklıma geldi. Gülümsediğimi fark ettim.
“Bayan çokçetin , sınıfın en arkasına geçip dersi dinlemeyeceğinizi biliyorum. Eski yerinize geçin.” Dediğinde mavi gözlerle tekrar göz göze geldim.
“Ama-“ devamını getirememiştim. Bay B. Öyle sert bakıyordu ki. Bu adamdan ilk günden beri negatif elektrik alıyordum. Boş olan çantamı alıp yavaş adımlarla ekremin sırasına yürüdüm. Ben geldiğimde köşeye geçmişti. Yüzündeki yarı gülümseme bundan memnun olduğunu açıklıyordu. Sıraya oturdum. ekremden uzaklaşmaya çalışsam da uzaklaşamıyordum. Bana baktığını biliyordum. Kalbimin atışını normale indirememişken ve burnuma kokusu böyle doluşurken birde bakışları eklenince öyle zor oluyordu ki…
“Benden kaçman bir işe yaramayacak. Peşini bırakmayacağım.” Dedi kısık ve kararlı sesiyle. Ona döndüm. Öğretmene bakıyordu. Yüzünde acı yoktu. Bir karar almıştı ve şimdi de uygulamaya geçmiş gibiydi. Dudakları hafif yukarı kıvrılmış mavi gözleri kararlı bakıyordu.
“Yani sapık gibi etrafımda dolanacaksın ha?” dedim vazgeçmesini umarak. Bakışlarını bana çevirdi.
“Evet, aynen öyle yapacağım.” Dedi gülümsemesi büyürken. Başımı diğer tarafa çevirdim. Onu nasıl vazgeçirebilirdim? Düşüncelerim arasında zilin sesini duydum. Hızlı bir şekilde yerimden kalkıp kapıya doğru yürümeye başladım. Sınıftan çıktığımda arkamdan gelen ayak sesleri peşimden geldiğini gösteriyordu. Kızlar tuvaletine giremezdi değil mi? Yani öyle umuyordum. Hızlı bir şekilde kapıyı açıp içeri girdim. Sanırım boştu. Kapı açıldı ve içeriye ekrem girdi.
“Hey cinsiyetini mi şaşırdın?” dedim şaşkın bir şekilde. Gülümsemesi sırıtmaya dönmüştü. 1 saat öncesine kadar mavilerde acı vardı peki şimdi ne değişmişti?
“Heyecan başına mı vurdu sevil ?” diyerek kapının kilidi çevirmişti. Artık içeriye kimse giremezdi.
“Ah tanrım.ekrem tuvaletin kapısını kilitleyemezsin. Erkekler gibi ağaç dibine yapamaz kızlar.” Dedim heyecanımı bastırmaya çalışarak. Sözlerime sadece gülmüştü. Bana yaklaşırken benim geriye gidememem ne acıydı ama. Köşeye sıkışmıştım. Ellerini kaçmamam için iki yanıma koymuştu. Duvardan elen soğukluk beni ürpertmişti. Mavilerin arzuyla bana bakıları ise beni kıpkırmızı yapmıştı. Yani sırtım soğuktan ürpermiş yüzüm de sıcaktan alev almış gibiydi.
“Özür dilerim…” dedi nefesini yüzüme vererek. “Sana bağırmamalıydım.” Diyerek devam etmişti. Göz hizamda olan dudakları öyle kışkırtıcı hareket ediyordu ki bir an için onlara yapışmak istedim. Dudaklarından biraz yukarı çıkarak gözlerine baktım.
“Iıı… Ö-önemi yok.” Dedim önemsiz bir şeymiş gibi. Hala beni bırakmamıştı. Duvarla onun arasında kalmıştım. Gözleri ile beni süzerken ben ise musluktan akan su damlacıklarını izliyordum.
“Gitme…” dedi kısık sesiyle. Az önceki gülücükler yok olmuştu. Yine en baştaydık. Musluktaki su damlacıklarının düşüşünü izlemeye devam ediyordum.
“1 saatte ne değişti,ekrem . Son bir haftamızı beni delirterek geçirmeye mi karar verdin?” dedim düz bir şekilde. Yan tarafımda olan elleri aşağı inmişti.
“Sadece seni özledim. Şimdiden özledim. Dokunuşunu, nefesinin sıcaklığını… Kokunu. Gittiğinde ne halde olurum diye düşündüm. Harap olmuş, bitik. Öyle olmamı mı istiyorsun sevil ? Beni bitirmek mi istiyorsun?” Bakışlarımı ona çevirdim. Bunu hiç düşünmüş müydüm? Uzak olursak, birbirimizi görmezsek daha iyi olur diye düşünmüştüm. Hayır, kendimi düşünmüştüm. Bencil lanet biriydim şimdide…
“Ne yapmamı istiyorsun ? Burada seninle kalıp kanka olarak takılmamı mı?” Birlikte olamayacağımızı anlatıyordu bu cümle. Bunu anlamış olacak ki gözlerini devirdi.
“Burada kalman yeter,sevil .Senin peşini bırakırım, sana yaklaşmam. Dadece kal.” Dedi sıkıntıyla. Bu iyi bir çözüm müydü? Birbirimizi görüp delicesine isterken uzak kalmak iyi miydi?
“Tamam. Kabul ediyorum, terzioğlu.” Dedim aramıza mesafe koyarak.
“En azından tuvaletten çıktığımızda başlasa olmaz mı şu uzak durma mevzusu.” Gözlerimi devirdim. ekrem her zaman ekremdir.“Tamam.” Dedim sıkıntıyla. Tuvaletten çıktığımız anda tekrar uzak davranmaya devam edecektik. Şu 2 adımlık yer için neden böyle bir şey istemişti ki? Kapıya doğru yürürken elimi kavramış kendine doğru çekmişti. Onu döndüğümde dudaklarımda yumuşak baskıyı hissettim. Buna karşı gelmek istemiyordum ama zorlukla ondan uzaklaştım.
“Ne yapıyorsun,ekrem ? Anlaşmamızı unuttun mu?” dedim şaşkınlıkla. Çarpık gülüşü yerini almıştı.
“Hala tuvaletin sınırları içerisindeyiz,sevil.Az önce tamam dediğini hatırlamıyor musun? Ah kesinlikle heyecan başına vurmuş” diyerek tuvaletin kilidini döndürdü. Bana göz kırpıp kapıyı açarak çıktı. Ben ise arkasından bakakalmıştım.

wuwwww=)ekremin sevili tuvalette sıkıştırması çok hoştu sölemeden geçemiyceğim=)bence ekrem numara yapıyo ben senden uzak dururum sen yeterki kal falan yalan uzak falan durmaz bu sapık=)yine çooooook güsel olmuştu merakla bekliyorum=)

Hey cinsiyetini mi şaşırdın?” dedim şaşkın bir şekilde. Gülümsemesi sırıtmaya dönmüştü. 1 saat öncesine kadar mavilerde acı vardı peki şimdi ne değişmişti?
“Heyecan başına mı vurdu sevil ?” diyerek kapının kilidi çevirmişti. Artık içeriye kimse giremezdi.
“Ah tanrım.ekrem tuvaletin kapısını kilitleyemezsin. Erkekler gibi ağaç dibine yapamaz kızlar.”
bak burayı sevdim=)

teşekkürler yorumların için

saol eda

çok güzel olmuş cnm ellerine sağlık
yb ne zaman gelir?

valla yeni bölüm her zamanki gibi bol boll yorumdan sonra

süper olmuş yeni bölümü sabırsızlıkla bekliyorum

teşekkürler

süper olmuş

çok güzel olmuş canım

hepinize ok teşekkür ederim

süper olmuş :D

saol