mavi 17.bölüm
sevil...o lanet yere bakmayı keser misin?” ayçin sesi ile irkilmiştim. Bakışlarımı sürtüklerin arasında oturan ekremden ayırıp ayçine çevirdim.
ekreme bakmıyorum.” Dedim kendimi savunmaya geçerek. Sesli bir şekilde nefes verdi.
“Onu kastettiğimi nerden anladın o zaman?” dedi bezmiş bir tonla. Gözlerim yine o masaya gitti.ekrem silikonluların masasında oturmuş kahkahalarla bir şey anlatıyordu. Etrafını saran silikonlularda mest olmuş bir şekilde onu dinliyorlardı.
“Psişik güçlerim olabilir.” Diyerek telefonumla oynamaya başladım. Tuşlarına basıp ekranda çıkan saçma yazılara baktım. Ehkldfyfk…
“Oh. Tabi olabilir.” Dediğinde omuz silktim. Telefonumu alt tarafa alıp onların olduğu masaya çevirdim. Böylece onların ne yaptıklarını telefonumun büyük ekranından görebiliyordum. Kafeteryadaki masalar arası pek uzak değildi. Tanrı aşkına ben ne yapıyordum? Benden uzak durmasını söylemiştim ve o buna güzel bir şekilde uyuyordu. Harika. Telefonumu masanın üzerine geri koydum. Bir iki saniyeliğine ayçine döndüm.ve telefonumu elime geri aldım. Tuşlarına yine bastım ve çıkan yazıdan düzgün bir yazı oluşturmaya çalıştım. Bu en azından oraya bakma isteğimi unutturuyordu. Çıkan karışık harflerden ekrem oluşturmaya çalıştım. Lanet olsun harfler eksikti. Bir ekrem bile oluşturamıyordum. Sesli bir şekilde nefes verdim. Kıskançlık böyle bir duygu muydu? İnsanı alerji olmuş gibi kaşındıran, düşüncelerine baş edemeyen… Hızla oturduğum yerden kalktım.
“Ne oldu?”ayçinin bakışları kolumdaydı. Kaşımaktan kızartmıştım. Kaşımaya da devam ediyordum.
“Hiç… Hiçbir şey.” Diyerek merdivenlere yöneldim. Merdivenleri hızlı bir şekilde çıkıp koridorda ilerlemeye devam ettim. Kolum felaket durumdaydı. Koluma bakarak yürürken birine çarptım. Geriye doğru sendelediğimde beni tutmuştu.
“Hey önüne baksana!” Suçlu ben olsam bile bu laftan vazgeçmezdim. Çarpıştığım kişiye baktığımda sanki dünyanın en komik cümlesini kurmuşum gibi sırıtıyordu. Bir an için gerçekten bu cümleyi dünyanın en komik cümlesi olarak hayal ettim. ‘Hey önüne baksana’ Ve karşımdaki gülmekten yarılıyor. Beynim, hangi lanet yere gittiysen dönsen iyi edersin.
“Sakin ol, güzelim.” Diyerek beni süzdü. “Acaba sevil terzioğlu ile çarpıştım diye popüler olabilir miyim?” Bu çocuğun beyni benimkiyle aynı yere kaçmış olmalı. Ben popüler falan değilim. Ben bitik lanet bir kızım.
“Emin ol seninle el ele tutuşup 20 katlı binadan atlasak konuşacakları tek şey ‘O ayakkabılarla atlanılır mı? Tanrım.’ Olur.” Dedim ayağımdaki ayakkabılarıma bakarak. Gülmeye başlamıştı. Üzerinde futbol takımındakilerin ceketinden vardı. Demek ki ekremin arkadaşıydı. Saçları garip bir şekilde kesilmişti. Yanları kazılmış üst kısmı duruyordu. Garip biriydi ama seksi olduğunu söyleyebilirdim.
“Ben selim ” diyerek elini uzatmıştı. Elini tutup sıktım.
“Iıı…selim gitmeliyim.” Çarpışan iki insan bu kadar uzun konuşmamalıydı değil mi?
sevil seninle bir konu hakkında konuşmalıyım. Önemli…” Bir an için ekremin sözleri aklıma geldi. ‘Eğer futbol takımından erkekler seninle önemli bir konuyu konuşmak için gelirlerse oradan direk kaç.’ Ve sonra öpüşmüştük. Aklıma gelen şeyle gülümsediğimi fark ettim sonrası da bir film şeridi gibi aklımdan hızlıca geçti. Ve şimdiye döndüğümde ekrem ve o sürtükler aklıma geldi.
“Seni dinliyorum.” Dedim sinirli çıkan sesimi bastıramayarak.ekremin inadına onu dinleyecektim.
“Düşümdüm de sen seksi ve aynı zamanda güzelsin. Az popülerliğini de unutmamak gerek ve ben yakışıklı, karizmatik, seksi, atletik, kaslı, seksi…” Sözünü keserek araya girdim.
“Seksiyi söylemiştin.” Kurduğu şu saçma sapan cümlenin sonunu tahmin etmeme rağmen onu durdurmamış ve aynı zamanda 2 kere kullandığı kelime için onu uyarmıştım. Birde bana az popüler demişti. Ah tanrım kendimi az pişmiş biftek gibi hissetmiştim. Kesinlikle bugün saçmalama günümdü. Her açıdan…
“Oh. Şey evet… Yani anlatmak istediğim belki beraber takılabiliriz.” Tek kaşımı kaldırmış ona bakıyordum. O ve ben. Takılmak?
“Takılmak mı? Olabilir.” Dedim düz bir sesle. Hayatımı devam ettirmeliydim değil mi? Sözlerim üzerine sırıtmaya başladı.
“Okul çıkışı boş musun?” dediğinde okul çıkışı kütüphane cezam ve beraberinde gelen ekrem ile tek başına kalmam aklıma gelmişti. Heyecanlanmıştım.
“Hayır… Cezaya kalıyorum.” Bu, suratındaki sırıtmayı engellememişti.
“O zaman cezadan sonra takılırız.” Dediğinde heyecanlanmam gerekirdi. Konu ben olunca ne yazık ki böyle bir şey söz konusu bile olmazdı.
“Pekâlâ, cezam sadece 1 saat. Gecikme.” Derken aslında gecikmesini hatta birden bire ortaya çıkan yol kazısından dolayı bana hiç ulaşamamasını istiyordum. Garip bir şekilde saçmalamaya devam ettiğimden dolayı beynimin hala yerine dönmediğini anlamam pek geç olmadı.
“Tam vaktinde orda olurum.” Derken ben yürümeye başlamıştım. Koridoru dönerek tuvalete girdim. Musluğu açıp kolumu suyum altına getirdim. Kaşıntı biraz geçmişti ama tamamen yok olmamıştı. ekremin yan etkileri listemin en başına bu kaşıntı geçmeliydi. Saçmalıklarım ise 2.sıra…
**
Masada oturmuş sıkıntıyla etrafı inceliyordum. Sessizlik itici geliyordu. Kocaman kitaplıklar ise gereğinden fazla büyüktü sanki… Kitapların kokusu, ortam… Berbattı. Burayı mükemmele çeviren varlık nerdeydi? Gelmemişti… Masaya oturmuş ayaklarımı aşağı sarkıtıyordum. Üzerine oturduğum kitabı altımdan çekerek incelemeye başladım. Sayfaları hızlıca geçtim. Bu arada kütüphanenin kapısı açılmıştı. İçeriye umursamaz bir edayla giren kişiyi izledim. Hiçbir şey yokmuş gibi, geciken kişi kendisi değilmiş gibi davranarak yerine oturdu. Şaşkınlıkla onu izliyordum. Küçük sehpanın üzerinde olan gazeteden birini alıp okumaya başladı. Açık olan ağzımı kapatıp önüme döndüm. Kolumun kaşıntısı yine başlamıştı. Kaşımaya başladığımda bir yandan da söyleniyordum.
“Lanet olası koluma dönsün tüm sürtüklerin yüzü…” Kısık sesle söylüyordum ama içerisi sessiz olduğundan duyduğuna emindim. Kıkırdama sesleri de duyduğunu belli ediyordu. Kaşıdıkça kaşıyasım geliyordu. Sanırım tekrar musluğun altına girmeliydim. Masadan inerek kapıya doğru yürümeye başladım.
“Koluna ne oldu?” Kadifemsi sesi endişeliydi. Yerinden kalkarak bana doğru geliyordu. Heyecanı parmak uçlarıma kadar hissetmiştim. Mavilere bakıp kalbimin ritminin bozulmasını, kokusunu hissedip çaktırmadan içime çekmeyi, nefesini tenimde hissedip ürpermeyi özlemiştim. Yanıma geldiğinde kolumu tutup incelemeye başlamıştı. Ben ise yüzünü inceliyordum. Bunu bize yapan bendim ve ondan uzak duramayan da bendim.ekrem ise halinden memnun görünüyordu. Bakışlarımı koluma sabitledim.
“Sadece alerji.” Diyerek kolumu elinden kurtardım. Bakışlarını kolumdan yüzüme çevirdi. Göz göze geldiğimiz saniyede kalbimin atışı değişmişti. Kokusu etrafımı sardığında içime çekip kokusuna doymak istedim ama bana öyle bir bakıyordu ki şuan gözlerimi bile kaçıramıyordum. Kilitlenmiştim gözlerine. Ayrı geçen saatlerimizin acısını çıkarıyordu gözlerimiz. Kalbim yeniden hayat bulmuş kuş gibiydi. Siyah beyaz hayatıma maviler renk veriyordu. Onlar olmadan hayatım renksizdi, sıkıcıydı. Burada kaldığımda böyle olacağını biliyordum. Bu yüzden gitmek istemiştim ama sonuç yine aynı olacaktı. Birbirimizden uzak kalmalı mıydık gerçektende? Yanlış bir karar mı vermiştim? O sırada beynim yine başka yeri mi ziyaret ediyordu?
“Hastaneye gitmelisin.” Dedi gözlerini tekrardan koluma çevirerek. “Bu şey ilerleyince kötü şeylere yol açabilir.” Diyerek devam etti. İlgisiz ama bir o kadarda ilgili görünüyordu.
“Hayır, gerek yok. Geçer.” Dedim düz bir sesle. Arkamı dönerek kapıya doğru yürümeye devam ettim. Kapıyı açacağım sırada dışardan biri açmıştı. Bir an korkmuştum. selim kafasını içeriye uzatıp bana bakıp gülümsedi.
“Geldiğine göre gidebiliriz.” Dedim sesimin istekli çıkmasına çalışarak.
“Hey selam dostum.” Dedi selim elini havaya kaldırarak.ekreme baktığımda şaşkınlık ve sinir yüzünden okunuyordu. Bir bana bir de selime baktı.“Onunla çıkıyor musun?” Sesi sert ve oldukça yüksek çıkmıştı. Maviler hiç de iyi bakmıyordu. Bir an için ne diyeceğimi bilemedim.
“Sadece takılıyoruz, dostum.” Bu sefer gülümsemiyordu. Birbirlerine attıkları sinirli bakışları az sonra bir şeylerin olacağının habercisiydi.
“Takılmak mı? Senin takıldığın kızlara günün sonunda neler yaptığını biliyorum. Ona dokunursan seni öldürürüm.” Diyerek üstüne ürümeye başladı.
“Bu seni ilgilendirmez, dostum. Çekil yolumuzdan.” Göz temasını kesmiyorlardı.ekrem beni korumaya çalışması mutlu etse de bana karışıyor olması da canımı sıkıyordu. Bir şekilde orta yolu bulmalıydık.
“Ona dokunmayacaksın.” Dedi dişlerinin arasından.selim onu ittiğinde ekrem yüzüne bir tane geçirdi. selimin yere serilişini izledim şaşkınlıkla.
ekrem...... Hayatıma müdahale etmekten vazgeç.” Diyerek selimin yanına çöktüm. Gözünü tutuyordu. En azından ekreme bir şey olmamıştı. Tekrar ona döndüğümde maviler bana bir şey anlatmaya çalışıyordu.
“Seni becermeye çalışıyor görmüyor musun?” Sert çıkan sesiyle bakışları uymuyordu. Maviler anlayış beklerken ses tonu her şeyi siliyordu.
“Becerilmeye çalışılan benim ki böyle bir şey olmayacak. Bir daha hayatıma karışma” Ses tonumu sert çıkmaya zorlamıştım. Bakışmalarımızı selimin acıyla inlemesi bölmüştü. Ona döndüğümde ekrem gidiyordu. Peki şimdi ne yapacaktım? alın başımın etini yediniz bol yorum isterim ona göre
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: mavim 21.bölüm sayfa 73 
yeni bölümler için sabırsızlanıyorum
