8.bölüm
hedef değişirse?
Türkü*
Yeni bir seneye girmiştik işte. Televizyonlar bas bas bağırıyordu.
"3-2-1-0..."
Mutluydum. Bir seneyi daha arkamızda bırakmıştık. Bizim evde kutlanmaz böyle şeyler. Ama senemiz güzel geçsin diye annem pasta masta yapar. Tam oturmuş pasta yerken telefonuma mesaj geldi.
Baktım, Ümit'ten gelmişti.
"Bunu galiba dördüncü kez söylüyorum ama yeni yılın kutlu olsun. =D Ne yapayım, aklım sende."
Gülümsedim ister istemez.
Babam: Kimdenmiş kızım?
-Melike'den. Yeni yıl mesajı. Neyse, ben yatıyorum. İyi geceler.
Annem-babam: İyi geceler.
Yatağıma uzandım. Bugün olanları düşünmeye başladım. O eve giderken Ümit'e ne kadar kızgındım, şimdiyse her şey farklı. Ümit'i seviyorum, ama arkadaş olarak değil. O da farklı.
Artık depresyon falan da düşünmüyorum. Anadolu lisesi kazanmadığıma üzülmüyorum, Ümit'le aynı sınıfta olmam şans. Kimyacıya olan aşkımın, düzeltiyorum "beğenimin" -yalnızca çocuksu bir beğeniydi- ortadan kalkması da çok iyi oldu.
Çekmecemden çıkardım günlüğümü. Günlük değil aslında tam olarak. Her gün, ruh halimi yansıtacak bir iki cümle. Bazen tek cümle.
İlk sayfalarını açıyorum.
-"Bugün Kimyacı sözlendi, parmağında yüzük vardı. Mutsuzum. x("
-"Ümit'le kavgalıyız ya, hep benimle uğraşıyoo!"
-"Dolunay diye bir kız geldi sınıfa, iyi bir kıza benziyor. Ama Ümit'le kavgalıyım, Dolunay'dan öğrendiklerimden sonra evine kadar gittim. Kavga ettik. x("
-"Ümit hep Dolunay'la takılmaya başladı. Dolunay iyi mi, kötü mü çözemedim. Onu kıskanıyorum galiba. Ne alakaysa?"
-"Ümit'e sinir oluyorum yaa! Cumartesi günü yılbaşı, Dolunaylarda parti var. Ümit davetlilerin başını çekiyoo! x("
Allah'ım neler neler yazmışım yaa! Ve şimdi de aldım elime kalemi:
-"İçim içime sığmıyoo, çok mutluyum! x) Uzun zaman sonra ilk kez... Ümit bana açıldı. Evet, doğru tahmin! Beni seviyo! Ümit bana aşık olmuş! Ben de ona olmuşum, farkında bile değilim. Bugün dönüm noktam oldu. Artık üzülmeyeceğimm! x) Dolunay iyi ki vermiş bu partiyi! Bugün yılbaşı, yeni bir senedeyiz. Umarım Ümit'le çook mutlu bir sene geçiririz! x) <3"
=======================================
Dolunay*
Nefret ediyorum bütün bu olanlardan. Ben neler planlamıştım, neler oldu! Olamaz yaa! Ümit bütün planlarımı alt üst etti.
Ümit'le Türkü'den hayır gelmedi, eğlenemedik. Sıradaki oyuncaklar Özgün'le Melike... Özgün'ün Melike'den hoşlandığını anlamadığımı mı sanıyor? Ben insanın bir bakışından her şeyi anlarım. Salak, kızın yüzüne bakarken eriyor resmen. Bugün doğru dürüst dans bile edemedi heyecanından.
Evet, napalım, şansımızı bu ikilide deneyelim.
=========================================
İKİ GÜN SONRA...
Özgün*
Haftanın ilk günü üzerimde hep bir gerginlik olur. Öylece sıramda oturmuştum. Kaan test çözüyordu, Türkü'yle Ümit fısıldaşıyorlardı. Melike? Melike kesin yine koridorlarda ya da bahçede dolaşmaya çıkmıştı. Belki yalnız, belki yanında bir erkekle...
Hep aynı şeyi yapıyordu. Günlerdir oratadan kayboluşlarım o yüzdendi. Her teneffüs onun peşinden gittim. Ve her teneffüs ya gözüne kestirdiği bir erkeğe kur yapmakla, ya da takıldığı bir erkekle dolaşmakla geçiyordu. Bu duruma fena bozuluyordum, hala da bozuluyorum.
===========================================
Ümit*
-Sana bir şey söyleyeyim mi?
Türkü: Söyle.
-Seni Kaan'dan kıskandım.
Türkü: Gerçekten mi? İyi, sevindim. İyi oynuyomuşum demek ki.
-Gıcık!
Türkü: Kıskanç! Gerçi...
-Gerçi?
Türkü: Ben de seni Dolunay'dan biraz kıskandım.
-Biraz?!
Türkü: Biraz...
-Yalan söylüyosun bak!
Türkü: Tamam, kabul, çok kıskandım. Nasıl da oynuyodun ama?!
-Oynadığımı kim demiş? Çok ciddiydim valla! Güzel kız Dolunay!
Türkü: Vaaayy! Oldu o zaman canım! Ben de diyodum ki şu Dolunay'a birini bulmak lazım, seni ayarlayayım istersen.
-Olur valla.
Türkü: Olur? E iyi. Dolunay da bana birini ayarlayacak. Öyle anlaştık. Ben seni ona, o da bir arkadaşını bana.
Gözlerini kocaman açıp bana doğru eğildi:
-Hem de arkadaşı nasılmış biliyo musun? Böyle esmer, yakışıklı, kara kaşlı kara gözlü, dehşet bişeymiş yani! Tam benim sevdiğim cinsten.
-Kimmiş şu dehşet arkadaş?
Türkü: Sen tanımazsın. Zaten sen tanısan şimdiye çoktan çocuğu koluma takmıştım!
-Ne diyosun kızım yaa! Bak sinir etme adamı!
Türkü: Sinir mi oldun cicim? Eh, bundan sonra bana laf sokmazsın herhalde.
-Yoo, sen bana Dolunay'ı ayarla, ben sana hayatta laf sokmam.
Türkü: Öyle mi beyefendi? Anlaştık!
Kalktı, Dolunay'ın yanına doğru yürümeye başladı.
-Türküü?! Şakaydı, gel kız buraya! Tövbe Ya Rabbim, gel buraya! Kime diyorum, Türkü!
Türkü geri geldi.
Türkü: Ne oldu? Bak Dolunaycığına gidiyodum tam!
-Boş ver sen Dolunay'ı ya, nerde kalmıştık? Hah, senin bana nasıl aşık olduğunda...
Türkü: Yoo, öyle bir şey konuşmadık valla. Ama çok istiyosan senin bana nasıl aşık olduğunu anlatabilirsin.
-Anlatayım: biz o fırının önünde konuşurken bir anda karşımda bir melek gördüm. Ben hayal görüyorum sandım, meğer Eros'muş! Böyle oklarını çevirdi bana! Hayır dememe kalmadan sapladı. Çok da acıttı bacaksız!
Türkü: Hahaha! Bir şeyi de ağız tadıyla anlatsan!
-Of yaa, neden benden bahsediyoruz? Sen anlat, sen nasıl aşık oldun?
Türkü: Anlatayım: Bir gün derste ben tahtadakileri deftere geçiriyorum. O sırada Eros beliriverdi karşımda, ben hemen tanıdım tabi. Sonra oklarını çevirdi bana, sapladı. Dedi ki, "İlk baktığın erkeğe aşık olacaksın." Ben de başımı kaldırdım...
-Beni gördün!
Türkü: Hayır canım, senden bahseden kim? Bizim Kimyacıyı gördüm. Ve o an ona aşık oldum. Böyle oldu işte.
-Türkü var yaa, çok şeysin haa!
Türkü: (Gayet vurdumduymaz, gülerek) Neyim? Nee?
Bir anda ister istemez gülerek:
-Çok tatlısın yaa!
========================================
Dolunay*
Özgün'ün yanına oturdum. Zaten onun yanında oturuyorum ya, neyse.
-Naber Özgün?
Özgün: Eh.
-Hayırdır, yüzünden düşen bin parça.
Özgün: Bişey yok.
-Bana var gibi geldi.
Özgün: Yanlış gelmiş.
-Melike mi sorun?
Özgün: Nerden çıkardın?
-Anladım. Melike'den hoşlandığını düşünüyorum ve sanırım yanılmıyorum.
Özgün: Yanılıyosun. O benim sadece arkadaşım!
-Ümit de aynı şeyi söylemişti biliyo musun?
Arka tarafa dönüp onlara baktım, gülüşüyorlardı.
-Şimdi ne kadar neşeliler.
Özgün de dönüp baktı.
-Siz neden onlar gibi olmayasınız?
Özgün: Yok öyle bir şey.
-Hadi ama yaa, inkar edeceğine kabul et de işimiz kolaylaşsın.
Özgün: Ne işi?
-Sana yardım edicem.
Özgün: İstemez.
-Niye yaa? Sanki tek başına becerebileceksin! Bırak da hiç olmazsa ne yapman gerektiğini söyleyeyim.
Özgün: Ne yapıcakmışım?
====================================
Sizce Dolunay'ın oyunu ne?
Tahminlerinizi yazarsanız sevinirim.
Bekliyorum yorumları.