4.bölüm davetsiz misafir Türkü* Ve yeni bir gün daha başlıyor. Her şey normal. Kararlıyım, bugün hiçbir şeyi takmayacağım kafama. İşte okuldayım. Derse on beş dakika var. Bahçedeki banklar öğrencilerle dolu. Melike'yi görüyorum. Yanına gidiyorum. -Ümit'e yetiştirmişsin hemen! Melike: A-ah üstüme iyilik sağlık, insan önce bir günaydın der. -Şakaydı. Bugün hiçbir şeye kızmayacağım. Ama senin ağzın da torba değil ki büzeyim Meloş! Melike: Kusura bakma canım, benim de diğer insanlar gibi normal bir ağzım var, Türkoş! -Türkoş yakışmadı. Melike: Meloş çok yakıştı sanki! -Neyse, hadi sınıfa çıkalım. Melike: Ben gelmiyorum. -Ne o? Ereni mi bekliyorsun? Melike: Ay yok, bir daha tövbe! Çocuk zırdeli çıktı, ama dayağı da yedi! -Ooo, sen bayağı geliştirmişsin kendini şu dövüş sanatlarında! Melike: Yoo, ben değil ki. Özgün dövdü çocuğu. -Nasıl nasıl? Melike: Özgün işte. -Baştan anlatsana sen şunu. ================== Ümit* Sınıftayım, Kaan ve Özgün de yanımda. Kaan: Ya size ne oluyor yaa, aval aval bakınıyorsunuz? İkimiz birden silkindik. -Ben uykumu alamadım. Özgün: Hıı, dün gece test çözdüm de. Bir anlık bir susku... -Size bir şey söyleyeceğim. Kaan-Özgün: Söyle. -Şey... Boş verin. Kaan: Söyle oğlum yaa... -Yok bir şey yaa... Yine bir susku... Özgün: Aslında ben de. -Ne söyleyeceksin? Özgün: Dalga geçmek yok. Kaan: Söylesene. Özgün: Şey ya boş verin unuttum. Kaan: Allah Allah, size noluyor ya?! Özgün: Söylerim ama ben de emin olamadım. Kaan: Söyle. Özgün: Söyleyeyim mi? -Oğlum başlatma şimdi, söyleyeceksen söyle! Özgün: Yok, vazgeçtim. Kaan: Söylemezsen söyleme! Hepinizde bir şey var, anlamadım yani! Aptal aşıklar gibi sersem sersem dolanıyorsunuz! -Ne ne alakası var yaa? Ben mi aşık olacağım, sanki beni tanımıyorsun yaa, insanı sinir etmee! Özgün: Hiç yani! Ben aşık olabilir miyim? Hem kime olacağım? Ben başımı kitaplardan kaldırıyor muyum da aşık olacağım? Saçmaladın iyice. Kaan: Ya ne hemen taarruza geçiyorsunuz, ben öyle attım kafadan bir şeyler. Size noluyor yaa! -Bir şey olduğu yok! Türkü gibi taktın mı takıyorsun haa! Kaan: Türkü demişken sen Türkü'yle konuştun mu? -Konuştum. Kaan: Ne dedi? -Ne diyecek Kaan? Ha? Söyledi işte bir şeyler. Özgün: Neler söyledi onu soruyor işte. -Ya söyledi işte bir şeyler... İnsanı arızaya bağlamayın! Kaan: Arızaya bağlayan sensin Ümito yaa! -Evet benim, üff! Kızlar sınıfa girdiler. Melike-Türkü: Günaydıın! Türkü: Vaay Özgün sen neymişsin yaa! Özgün: Ne, neymişim ki? Yok valla öyle bir şey, kim söylediyse yalan söylemiş! Türkü: Kim neyi söylediyse yalan söylemiş Özgün, ben onu demiyorum. Melike: Dün Erenle kavga ettin ya, onu diyoruz. Özgün: Haa, oh bee! Türkü: Sen ne sandın? Özgün: Şey sandım. Hiiç, hiçbir şey sanmadım. Size şaka yapacaktım. Melike-Türkü: Tuhaf... Melike: Ya neyse Türkoş, gel ben sana bir şey anlatacağım. -Türkoş mu? Türkü: Hadi kaçtık biz. Kızlar gittiler. Sıralarına oturdular. Kaan: Ee Özgün anlat bakalım, nedir şu kavga meselesi? =================== Özgün* Eyvaaah, şimdi bunların diline düşersek yandık! -Hiç yaa, öyle agresif anıma geldi, dayanamadım. Kaan: Niye başladı kavga meselesi? -Melike'ye mi sarkıyordu nedir! Kaan: İyi de zaten beraber takılmıyorlar mıydı? -Zorla ama. Kız koridorda bas bas bağırdı. Allah'tan ben vardım. Ümit: Bunu mu söyleyecektin bize? -Yooo, unuttum ya, siz de unutun. Taktınız haa. Neyse ki öğretmen geldi. Hele şükür! ==================== Türkü* Dersler sıkıcı bir şekilde ilerledi ve nihayet beşinci ders gelip çattı. Biyoloji. Öğretmen yazıp çizdiriyor zaten, dinlemeye de gerek yok. Duyduğumuzu deftere geçiriyoruz. Evde bir kez okusam yeter. Ders ortasında kapı çalındı. İçeri bir kız girdi. Öğretmen: Aa, Dolunaycığım gir içeri. Arkadaşlar Dolunay yeni sınıf arkadaşınız. Merhaba deyin. Sınıf: Merhaba! Dolunay: Merhaba. Öğretmen: Dolunay bu dönem değişen müdürün kızı. Hoş geldin Dolunay. Kız çok güzeldi, yani bence benden güzeldi. Melike gibi falandı. Üstelik müdürün kızı olması avantajdı, havası vardı. İster istemez gözlerim Ümit'e kaydı, Bay Çapkın'a! Kıza çivilenmiş gibi bakıyordu. Niyeydi bu bakış? Ne anlamı vardı? ====================== Dolunay* Tüm gözler üzerimde, bundan rahatsızlık duymam ama bir saattir tahtada ayakta dikiliyor olmak sinirimi bozar. Eski okulda müdürün kızıyım diye yere göğe sığamazdım, şimdi saygı yok. Değişecek mi acaba işler? Neyse, sınıfa göz attım. Tipsiz tipsiz çocuklar ve şımarık şımarık gülen kızlar. Benden daha şımarık olamazlar, hepsini parmağımda çeviririm ben! Ve arka sıralardan birinde bir çocuk, gözleri bende. Niye böyle bakıyor bana? Şaşmamalı. Güzelliğimi asla inkar etmem. Hatta abartırım bile. Nihayet bir sıraya oturabildim. Ön sıralardan biriydi. Yanımda bir çocuk vardı. O da fena sayılmazdı aslında, yandan oldukça iyiydi. Ama yüzünü tam olarak göremedim. Dönüp bakmadı bile. Anlaşıldı, bu da kızlarla işi olmayan bir tip. TENEFFÜS... Sınıf boşaldı. Herkes çıktı. Ben, o mavi gözlü çocuk, bir de siyah saçlı bir kız kaldı. Mavi gözlü çocuğun yanına gittim. -Selam. -Selam. -Adın ne? -Ümit. -Tanıştığıma sevindim. Dolunay ben. Ümit: Evet, duydum. Müdürün kızıymışsın. -Evet. Sana bir şey sorsam doğru cevap verir misin? Ümit: Sor da ne soracaksın ki? Yani yeni tanıştık. -Bana niye öyle baktın? Ümit: Nasıl? -Tahtadayken niye öyle baktın bana? Hani donmuş gibi. -Pardon canım, bir dahaki sefere bakmaz! O kızdı bunu söyleyen. Ümit: Türkü? -Türkü mü, ne tuhaf bir isim! Türkü: Kusura bakma, annemle babam ismimi verirken sana sormayı akıl edememiş! Ümit: Türkü yine neye kızdın sen? Türkü: Söyleyeyim mi? Ümit: Söyle. Türkü: Burda değil. Kız bana baktı. Sonra sırasına geçti. Ben de yanına oturdum Ümit'in. Ümit: Üff! Ne kadar değişken bir kız! -Sevgilin mi? Ümit: Sevgilim mi? Yooo. -Ne bu yaptığı peki? Ümit: İşte öyle atar bazen sigortaları. -Niye hesap soruyor sana sevgilin değilse? Ümit: Arkadaşım. -Normal bir arkadaş değil herhalde. Ümit: Şey... Kankam. Galiba. -Niye galiba? Sana bir şey söyleyeyim mi? Kızmazsan... Ümit:??? -Sen bu kıza aşıksın. Ümit: Ne? Saçmalama! -Ben insanı gözünden anlarım. Değilsen de olacaksın. Ümit: Saçmalama! O benim... -O senin? Başını önüne eğdi, gözlerini masanın ayaklarına dikti. -Kankan mı? Ümit: Evet. -Yalancı! Ümit: Bak ona bir şey söylemeye kalkarsan... -Korkma korkma. Bozmam "kankanla" aranı. Ümit: İma yapma. Bak unut gitsin. -Niye unutacakmışım? Hem niye utanıyorsun? Aşık olmak kötü bir şey mi? Ümit: O kızla asla sevgili olamam. -Neden? Ümit: Çünkü... Ya boş ver sen bunları, sakın bu işe karışma. -Tamam. Yanından ayrıldım. Ne tatlı çocuk. O kıza aşık olması ne değiştirir ki? Ben istersem elde ederim. Evet yaa, bu dönem böyle geçmez. Biraz eğlenmek lazım. İşte sevgili oyun arkadaşlarım. Cici kız maskemi takarak gittim, Türkü'nün yanına oturdum. Türkü: Ne? -Yalnızsın galiba. Ben de yalnızım. Türkü: Ne diyorsun yaa? -Pardon, çok ani bir giriş oldu. Böyle yalnız sıkılmıyor musun? Türkü: Hayır, çünkü yalnız değilim. -Hadi ama, bak yanında kimse yok. Ümit de gelmedi. Sıkılıyorsundur sen şimdi. Ben de sıkılıyorum. Türkü: Off, ne yapayım yani?! -Son derse giriyoruz değil mi? Çıkışta bir şeyler yapalım mı? Türkü: Ya sen neyin peşindesin? -Arkadaş olmanın. Bana sert çıkışlar yapmış olman umurumda değil üstelik. Sana çok kanım ısındı. Türkü: Hiç inandırıcı değilsin. -Yemin ederim. Ya lütfen. Bak burda on tane kız var, ama hepsinin de kaşı gözü ayrı oynuyor. Hepsi yapma. Sen çok farklısın. Gerçek bir yanın var. Neden istemiyorsun? Türkü: Uff, gider misin? -Çıkışta? Türkü: Ya tamam! -Peki. Sağ ol. Kalktım yanından. Hınzır bir gülüşle. Ve oyun başlıyor....
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: AŞKIN YAŞI YOKTUR- 11.bölüm: AYRILIK VAKTİ - sayfa 27 
Kişisel İleti
Nerden
))
