9.bölüm
aşk mektubu
Dolunay*
Özgün: Ne yapıcakmışım?
-Mektup...
Özgün: Ne?
-Mektup yazıcaksın. İsimsiz mektup... Sen hiç dizi izlemedin mi? Açılmaya cesareti olmayan erkekler ne yaparlar? Sevdikleri kızlara mektup yazarlar. İsimsiz. Kızlar mektuptaki sözleri okudukça aşık olur, tabi biraz zaman gerek. Ama o sana senin yüzünü görmeden aşık olucaktır. Düşünsene, ona kimliğini belirtmeden açılıcaksın. O sana aşık olduğunda da her şeyi söyleyeceksin. Ne kolay dimi?
Özgün: Evet aslında, çok kolay ama...
-Aması ne?!
Özgün: Çok aptalca bir şey gibime geliyo.
-Aptal sensin! Şeyy, yani... Melike'yi kaybedersen en büyük aptallığı sen yapmış olursun. Bunu göze almazsın dimi?
Özgün: Almam herhalde.
-Herhaldesi fazla, almazsın. Ya da aptalım diyosan, alırsın!
Özgün: Aptal değilim canım! Onu kaybetmeyi göze almam
-O zaman mektup yaz.
Özgün: Ne zaman?
-Sen bugün yaz, ben yarın veririm ona. Çok uzun olmasına gerek yok, kısa olsun, öz olsun.
Özgün: Tamam, sağ ol ya yardım ettiğin için.
-Bir şey değil canım, ne sanki!
Özgün kafasını sıraya dayadı.
Yarın ne büyük eğlence var ama!
==============================================
ERTESİ GÜN...
Melike*
Teneffüsteydim. Defterimin arasında bir kalınlık hissettim. Yine sıkıldığım bir derste vakit harcamak için yazıp çizdiğim karalama kağıtlarından biri olsa gerek diye düşünürken bir kağıt buldum içinde. Açıp okudum.
"Senden uzakken dünyayı...
Sen yanımdayken kendimi unutuyorum.
Farkettim ki...
Bir tek seni özlüyorum..."
Şaşırıp kaldım. Bir yanlışlık mı olmuştu acaba? Kağıdı evirip çevirip baktım, ama isim göremedim.
Dolunay yaklaştı yanıma.
Dolunay: Ne okuyosun?
-Şiir...
Dolunay: Şiir mi? Ne şiiri?
-Aşk şiiri...
Dolunay: Aşk şiiri mi? Kim yazdı ki?
-Ben de onu anlamaya çalışıyorum.
Dolunay: Çıktığın bir çocuk var mı?
-Yani tam olarak çıkmıyoruz ama benden hoşlandığını biliyorum. Henüz hiç konuşmadık.
Dolunay: Kim bu çocuk?
-Başka sınıftan yaa...
Dolunay: O yazmış olabilir mi?
-Olabilir. Yani neden olmasın? Hala konuşamadık sonuçta. Belki duygularını böyle ifade etmek istemiş olabilir.
Dolunay: Bence öyle. Bu sınıftan birisi cesaret edip yazamaz.
-Doğru söylüyosun ya, bu sınıftan değilse odur, kim olacak başka?
==================================
Dolunay*
Eveet, işte bizim iki salağı oyuna getirdim. Zavallı Özgün, ne kadar da ümitli. Oysa Melike her şeyi başka bir çocuğun yaptığını sanıyor.
Nihayet bir şeyler yoluna girdi. Umarım bu sefer oyun kısa bitmez. Ve ben zararlı çıkan olmam.
===================================
ERTESİ GÜN...
Melike*
Dolunay: Şişt, bugün de geldi mi sana şu mektup?
-Ay yok canım, her gün gelecek değil ya!
Dolunay: Neden olmasın?
-Abartma istersen. Çocuğun başka işi yok oturup her gün bana şiir mi yazıcak?
Dolunay: Belli olmaz valla, sen yine de iyi bak kitaplarının arasına.
Dolunay gitti, ben kitaplarımı kurcalamaya başladım. Yine bir kağıt gördüm.
"Bak gözlerime, mutlu olmam için bir bakışın yeter...
Konuş benimle, sesini duymak ayaklarımı yerden keser...
Karşılığı olmadığını bilsem de,
Her teneffüs yok oluşlarına aldırmadan seviyorum seni..."
Ağzım açık kalmıştı. Biri bana gerçekten aşıktı. Türkü yanıma geldi.
T: Naber kanka?
-Türkü... Şuna bak!
Kağıdı kucağına attım, hala şaşkındım.
T: Karşılığı olmadığını bilsem de,
Her teneffüs yok oluşlarına aldırmadan seviyorum seni...
Kimden bu?
-Bilmiyorum, gizli aşığım.
T: Şaka mı yapıyosun? Kimin yazdığını bilmiyo musun?
-Bilmiyorum, onu merak ediyorum.
T: Her teneffüs yok oluşlar ne demek acaba?
-Anlamadım ki... Ben, benden hoşlanan bir çocuk var, o yazıyo sanmıştım ama her teneffüs yok oluşlar demezdi ki...
T: Bence o değil.
-Bence de.
T: Kim olabilir?
-Bu sınıftan olabilir mesela. Çünkü ben her teneffüs bu sınıftan çıkıyorum, yok oluş demek, her teneffüs dışarı çıkmam demek.
T: Evet de, bu sınıftan olsa yazısını tanırdık.
-El yazısıyla yazmış, tanımam ki...
T: Of ya, hiç ipucu yok elimizde!
-Dedektiflik mi oynuyoruz yaa?!
T: Neden olmasın? Çok maceralı, var mısın bunun kim olduğunu bulmaya?
-Nasıl bulucaz?
T: Saksıyı çalıştır.
-Dolunay...
T: Ne?
-Dolunay şüphemi çekti yaa, geliyo "Defterinin arasına bak" falan diyo. Sanki o biliyomuş gibi.
T: Sorsana.
-Ne sorayım?
T: Biliyo musun diye sor.
-Haklısın.
==============================
Dolunay*
Melike yanıma geldi.
M: Naber?
-İyilik. Senden?
M: Müneccim modlarında. Bi bilinmezi çözmeye çalışıyorum.
-Bilinmez mi? Şu meçhul şahıs herhalde.
M: Evet, ta kendisi! Ya sen belki bir şeyler biliyosundur, ne dersin?
-Ben nerden bilicem yaa? Hani demiştik ya o çocuktur diye.
M: Ama mektupta yazmış ki; seni her teneffüs yok oluşlarına aldırmadan seviyorum. Bu ne demek? Her teneffüs nereye gidiyorum? Dışarı çıkıyorum, hatta onun sınıfının önünden geçiyorum. Her teneffüs yok olmuyorum. Böyle bir şeyi yazmış olması saçma olur. Bence o değil, hatta bence bu sınıftan.
-Yok artık! Kim cesaret edebilir?
M: Asıl cesaret edemediği için mektup yazmış, öyle değil mi ama?
Vay vay, bu kızdan beklenmeyecek mantık! Uf ya, anladı resmen. Neyse yaa, ne de olsa Özgün'e yüz vermicek, daha çok eğlenicez.
-Ben bir şey bilmiyorum tatlım, illa çözmek istiyosan Ümit'e sor.
M: O nerden bilsin?
-Bilmem. Sınıfın erkekleriyle arası iyi.
M: İşte bu çok mantıklı. Peki, sağ ol.
Yanımdan kalktı.
=================================
Ümit*
Melike yanıma gelip oturdu.
-Ne o? Sen buralara uğramazdın.
M: Bir esrarı çözmeye çalışıyorum.
-Hayırdır?
Çıkarıp bir kağıt uzattı.
M: Oku bak.
Okudum.
-Bu ne be?!
M: Ben de onu soracaktım, kim yazmış olabilir bunu?
Özgün yazmış olabilir, demedim tabi.
-Ne biliyim?
M: Niye bilmiyosun yaa? Bu sınıftan biri yazmış, sen kesin biliyosun da söylemiyosun.
-Ben nerden biliyim kızım, git işine! Hem bence biri senle kafa buluyo!
M: Niyeymiş? Biri bana mektup yazamaz mı? Hem ne güzel şeyler yazmış. Sen oku da örnek al, kaç kez Türkü'ye böyle güzel bir şiir yazdın?
-Dur bismillah kızım, daha çıkmaya başlayalı ne kadar oldu ki?
M: Çıkmaya başlamadan önce yazıcaktın, ilanı aşk!
-Çok mu lazım? Bak mektup yazmadım ama şimdi her şey yolunda. Ne gerek var böyle antin kuntin işlere?
M: Kazmasın Ümit! Ne anlarsın sen, kabahat bende!
Kalktı gitti. Ben de direkt Özgün'ün yanına gittim.
-Lan salak, sen naptın?
Ö: Napmışım?
-Niye gidip mektup yazıyosun kıza?
Bir an durdu.
Ö: Of oğlum yaa, gel şöyle otur, anlatıcam, canım çok sıkkın zaten.
====================================
Melike*
Sırama döndüm.
T: Ne dedi Dolunay?
-Ben bilmem, Ümit bilir dedi.
T: Ümit nerden bilicekmiş? Hem o niye referans veriyo, Allah Allah!
-Ya kızım Ümitin bu sınıftaki erkeklerle muhabbeti çok iyi. Ondan.
T: Ee, konuştun mu Ümitle?
-Konuştum.
T: Ne dedi?
-Senin küt sevgilin bana, "Ben ne biliyim, bence biri seninle kafa buluyo, ne gerek var böyle antin kuntin işlere?" dedi.
T: Öyle mi dedi gerçekten?
-Yaa, şaşırdın dimi? Tanı canım erkek arkadaşını!
T: Çok doğru demiş valla! Ne gerek var böyle antin kuntin işlere? Çok manasız, erkek ol, geç karşısına açıl saçıl, söyle ne derdin varsa!
-Ümit de öyle yapmıştı ya zaten(!) İki lafı bir araya getirmeye cesareti yoktu. O gün sen Kaan'a söylediklerini duymasan belki de açılmayacaktı.
T: En azından Kaan'a söylemiş ama bak. Seninki ancak yazıp çizmeyi biliyo.
-Belki arkadaşına da söylemiştir.
T: Arkadaşına söylese Ümit de bilirdi. Biliyosun, Ümit'in erkeklerle muhabbeti iyidir!
-Öyle, ama belki o kişi benim bunu bilmemi istemiyodur! Mektupla işi çözmeye çalışıyodur!
T: Avut kendini bitanem! Avut kendini! Korkak çıktı seninki!
-Hahaha! Kıskanç! Sana Ümit yazmadı diye hasetinden çatlıyosun!
T: Ya ya, çook(!) Ben mutluyum valla! Sen kendini düşün!
-Sinir!
T: Bilmiş!
======================================
Özgün*
-Melike her teneffüs gidiyo, başka erkeklerle takılıyo. Bunu görmezden gelemezdim, bir şey yapmam lazımdı dimi ama?
Ü: Ve mektup yazdın?
-Evet. Ama açılmaay cesaret edemediğim içindi. Hem bana yüz vermemesinden korktum.
Ü: Böyle mi vericek sana yüz?
-Ama Dolunay dedi ki...
Ü: Dolunay mı dedi? Sakın bana, sana bu aklı verenin Dolunay olduğunu söyleme!
-Evet de, sana noldu şimdi?
Ü: Ne dedi sana?
-Aranız olsun istiyosan mektup yaz, kendine aşık et, kızlar böyle şeylere tav olur falan dedi. Ben de mantıklı buldum.
O sırada zil öğretmen geldi, sohbet yarıda kaldı.
======================================
BİR SONRAKİ TENEFFÜS....
Ümit*
Teneffüste Dolunay'ın yanına gidiyordum, o sırada Türkü önümü kesti.
T: Bahçeye çıkalım.
-Ya bir sonraki teneffüs çıksak?
T: Ne o, istemiyosun herhalde!
-Dolunayla konuşmam lazım.
T: Ya noluyo? İyi, konuş sen!
Gitti.
-Şişşt, kızım öyle değil yaa!
T: Bana ne yaa!
-Uff!
Neyse dedim kendi kendime, bir dahaki teneffüs her şeyi anlatır gönlünü alırdım. Dolunay'ın yanına oturdum.
-Sen napıyosun? Şimdi de Özgün'e Esra Erolculuk yapmaya başladın galiba!
D: Ne alaka? Yardıma ihtiyacı vardı, yardım ettim.
-Bana da öyle söylemiştin ama iki yüzlülüğünü gördük. Sözde aramızı yapıcaktın Türkü'yle, ondan uzak dur diye diye nerdeyse arkadaşlığımız da bitiyodu! Sen niye milletin gönül işlerine burnunu sokuyosun?!
D: Sana ne! Özgün halinden memnun. Melike gizli hayranına aşık olmaya başladı bile.
-Ama onun Özgün olduğunu bilmiyo ve öğrenirse hem Melike, hem de Özgün hayal kırıklığına uğrayacak!
D: Of ya, sen kim oluyosun da bana karışabiliyosun? Benim bir iradem var, ne yapmam gerektiğine ben karar veririm!
-O iraden herkese zarar veriyo!
D: Buna sen karar veremezsin! Bana bir şey anlatma, git söyle arkadaşına bir daha mektup yazmasın, olur biter.
-Ama Melike mektup yazanı arıyo. Özgün olduğunu öğrenirse onu reddedicek, Özgün üzülecek. Melike hayal kırıklığına uğrayacak. Arkadaşlıkları da bitecek.
D: Bundan sonrası beni ilgilendirmiyo, görüyorum ki ne yapmaya çalışsam yaranamıyorum!
-Böyle bırakıcaksın yani! Melike Özgün öğrenirse?
D: Beni ilgilendirmediğini daha kaç kez söyleyeceğim?!
-Hainsin kızım sen!
D: Sadece yardımcı olmaya çalışmıştım! Ama vefasızsınız!
Kalkıp gitti. Arkasından seslendim:
-Sen çok iyisin ya, biz kıymetini bilmiyoruz!
========================================
Türkü*
Ümit yanıma geldi. Kollarımı kavuşturup öylece oturdum. Yüzüne de bakmadım.
Ü: Yapma Türkü yaa, bir dinle önce.
-Hadi anlat.
Ü: Mektubu yazanın kim olduğunu biliyorum.
-Hadi ya, kim? Yoksa Dolunay mı? Melike'ye tuzak mı kurdu alçak? Ben şimdi ona gösteririm, arkadaşımı aldatmak neymiş!
Ü: Ya bi yavaş! O değil, ama işin içinde onun parmağı var.
-Kim peki, kim?!
Ü: Özgün.
-Ne?!!!
Ü: Evet işte, Özgün Melike'ye aşık.
-Eee?
Ü: Ve hain Dolunay, Özgün'e akıl vermiş. Mektup yaz demiş.
-E bunun nesi hainlik?
Ü: Türkü bir düşünsene, Melike Özgün'e aşık olmazsa nolucak?
-Eyvaah, Özgün'ün hayaller çöpe!
Ü: Aynı şekilde bu arkadaşlık finito!
-Napıcaz? Melike'nin mektubu Özgünün yazdığını bilmemesi lazım!
Ü: Öyle ama ben Dolunay'a güvenmem.
-Napıcaz peki?
Ü: Melikenin Özgün'e aşık olmasını sağlayacağız.
-O nasıl olacak?
Ü: İş sana düşüyo burda Türkü.
-Niyeymiş o ya?
Ü: Çünkü ben bir erkek olarak bunu yapamam, yapsan yapsan sen yaparsın.
-Tamam, deneyelim bakalım.
Ü: Ben de Dolunay'ı sustursam iyi olur.
-Evet, çenesini kapatsın!
Ü: Okey, anlaştık.
===========================
OKUL ÇIKIŞI...
Türkü*
-Melike bugün bize gelsene.
M: Niye?
-Öylesine. Ama gelirken şu mektupları da getir. Dedektifliğe devam.
M: Ayy, tamam tamam, kesin geliyorum o zaman ben bugün!
-Peki, bugün bizde görüşürüz.
2 SAAT SONRA...
Kapı çaldı, Melike gelmiş olmalıydı. Kapıyı açtım, evet, gelen oydu.
M: Hadi çabuk odana.
Odama geçtik. Mektupları çıkarıp yatağa bıraktı.
M: Aklında kim var? Kim olabilir bu kişi?
-Bilmiyorum ama sana çok aşık biri olmalı. Keşke Ümit de bana böyle şeyler yazsaydı...
M: Türkü? Daha bugün demiyo muydun manasız diye? Hem siz mutluymuşsunuz, ne gerek var dimi?
-Öyle ama baksana ne romantik... Çocuk senin yanındayken kendini unutuyomuş, senden uzakken dünyayı. Sesini duyunca ayakları yerden kesiliyomuş, gözlerine bakınca mutlu oluyomuş. Demek ki yabancı biri değil, gözlerine baktığına göre.
M: Evet, yabancı olmadığı kesin. Hatta ben eminim, bizim sınıftan.
-Bence çekingen biri, yoksa çıkar karşına söylerdi her şeyi. Hem çekingen, hem romantik, hem sana aşık.
M: Ayy, Türküü, daha önce kimse bana bu kadar aşık olmamıştı.
-Yazık ki aşkı karşılıksız!
M: Ne malum?
-Nasıl yani? Yoksa aşık mı oldun?!
M: Belki... Neden olmasın? Çok yakışıklı olması gerekir mi? Biz ne yakışıklılar gördük, adam olamamışlar.
-Evet, duygularını şiirsellikle ifade eden bir erkek... Zor bulunur, sen de bir daha bulamazsın zaten!
M: Türkü, sana bişey diycem, ben galiba bu isimsize aşık oluyorum!

10.bölüm
aşk budur
Melike*
Yatağımdayım. Düşünüyorum, biri beni gerçekten seviyor. Kimsenin sevmediği kadar. Mesela Eren, o bana aşık değildi. Vakit kaybıydı bizimki, belki gönül eğlendirmek, belki saçmalık... Oysa bu farklı.
Hangi erkek bu kadar romantik olabilmiş şimdiye kadar? Ya da hangi erkek bana aşk şiiri yazmış, hangi erkek aklımı bu kadar karıştırabilmiş?
Bu erkek...
Bu erkeğin kim olduğunu da bilmiyorum ya, neyse... Elbet bir gün onu da öğreneceğim.
Acaba yarın da mektup yazacak mı?
Umarım yazar. Sevilmek güzel bir şey. Birinin sana aşık olduğunu bilmek çok daha güzel...
================================
Türkü*
Yatağımdayım, uzanmış Ümit'le mesajlaşıyorum.
-Melike de aşık oldu inanır mısın?
Ü: Gerçekten mi? Ne şıpsevdiymiş o da!
-Öyle ama belki de tam olarak aşık değildir. Sadece aklı karışıktır, duyguları karışıktır. Yani bence. Çünkü insan kolayca aşık olamaz.
Ü: Orası öyle, belki duygularından emin değildir ama son cümleye katılmıyorum. Niye kolayca aşık olamasın insan? Ben oldum ya...
-Senin de Özgünden aşağı kalır yanın yok bakıyorum!
Ü: Tabi ki yok! .D
-Neyse ben yatıyorum, uykum geldi. İyi geceler.
Ü: Sana da aşkım.
Bir anda heyecanlandım, aptalca da olsa.
-Sana da.
Ü: Sana da.
- İyi geceler.
Ü: İyi geceler.
- Sana da.
Ü: Türkü iyi misin? Bedava mesajın var galiba, onu bitirmeye çalışıyosun.
-Pardon ya, son kez iyi geceler.
Ü: Sana da son kez iyi geceler .D
Yüreğim yerinden oynuyordu, uykum da kaçtı yaa, ben şimdi nasıl uyuyacağım?!
ERTESİ SABAH...
Okuldaydık, Melike'yle konuşuyorduk.
M: Türkü, dün gece uyuyamadım.
-Ben de.
M: Sürekli mektubu düşündüm.
-Ben de mesajı.
M: Türkü ne mesajı, dinlesene beni ya!
-Dün gece mesajlaşıyoduk Ümitle, bana aşkım dedi.
M: Dünya tarihinde bir ilk! Bir erkek kız arkadaşına aşkım dedi, olay!
-Yapma ama yaa... Sana şiir yazılınca öyle demiyosun!
M: Evet ya, ben de dün gece onu düşündüm.
-Kim olduğunu merak etmiyo musun?
M: Ediyorum ama biraz çekiniyorum.
-Niye?
M: Önceden çekinmiyodum ama sanki duygularım değişti. Hem görmek istiyorum onu, hem de görmemek.
-Aşk işte... Sevmek ve kaçmak...
M: Öyle mi dersin? Ben cesaretsizlik diyorum.
-Sen misin cesaretsiz?
M: Cesur muyum?
-Hepimizden çok.
M: Peki niye korkuyorum?
-Benim duygularımın aynısı işte. Ne kadar seversen sev, ondan kaçmak istersin. Neden bilmiyorum, ama ona çok aşık olsan bile kimi zaman yabancılık hissedersin. Gözlerine bakınca hem mutlu olursun, hem utanırsın. Böyle yani...
M: Hepsi aynı da tek bir fark var. Ben onun gözlerine bakmadım hiç, yani bakmışımdır da duygularını göremediğim için onun hakkında farklı şeyler düşünemedim. Peki napmalıyım ben Türkü?
-Sevmekten başka ne yapabilirsin? Onu bekle, ilk adımı o atıcak.
M: Tamam.
======================================
Dolunay*
Ümit: Dolunay bak sakın! Her şeyi mahvedersin, buna izin veremeyiz!
-Tamam ya, hiçbir şey söylemiycem.
Ü: Kız aşık oldu nerdeyse, Özgünün açılmasını bekliyo. Eğer sen söylersen...
-Her şey mahvolur, ezberledim tamam!
Ü: Bu yüzden...
-Çenemi kapatıcam, sizin işlerinize karışmıycam. Her şeyi Özgüne bırakıcam, bundan sonrası ona kalmış. Bitti mi?
Ü: Bitti! Anlamana sevindim!
-Salak değiliz herhalde, tabi anladık!
Ü: Güzel o zaman, ağzını sıkı tut!
Ümit yanımdan ayrıldı.
Of ya, yine her şey elime yüzüme bulaştı. Melike Özgün'e aşık olmuş, Özgün Melike'ye açılacakmış. Yeni bir çift daha, desene!
Hep kendi kazdığım kuyuya düşüyorum!
Onlar mı çok akıllı, ben mi aptalım?
=======================================
Özgün*
Melike'ye son mektubumu yazdım. Türkü'yle anlaşmıştık, beraber teneffüse çıktıkları bir vakit kitabının arasına koydum mektubu.
Her şey yolunda, inanılmaz. Melike bana aşık!
Peki, ya gerçeği öğrenince, aşık olduğu kişinin ben olduğumu öğrenince, duygularından vazgeçerse?
İşte o zaman her şey bitti demektir.
========================================
Melike*
Sınıfa döndük, sıramıza geçtik Türküyle.
T: Kitabının arasında bişey var.
-Ney? Mektup mu?
T: Ne biliyim, al bak!
Açtım, okumaya başladım:
"Biliyorum, merak ediyorsun beni...
Uzaklarda arama, çok yakınındayım.
Görmek istiyorsan,
Bugün saat 3'te Bulut Kafe'de..."
-Türkü!
T: Ne oldu, ne yazmış?
-Bugün saat 3'te Bulut Kafe'de buluşalım yazmış.
T: Aa, demek sonunda görebileceksin.
-Çok heyecanlıyım, çok, tarif edemeyeceğim kadar çok, her şeyden çok...
T: Sakin ol Melike ya, ölüm yok ucunda. Hem sen onu seviyosun. Yabancı değil ki sana.
-İyi de ne olursa olsun heyecanlanıyorum.
T: Normaldir, kasma o kadar.
=======================================
Özgün*
Bulut Kafe'de onu bekliyordum. Gelseydi, beni görseydi, ben de seni seviyorum deseydi...
Ben bu hayallere dalmışken kapının eşiğinde gördüm onu, çevreye bakındı. Sonra beni fark etti. Hafifçe gülümsedi, yanıma yaklaştı.
M: Ne işin var burda?
-Ben... Ben aslında... Otursana.
M: Oturmasam daha iyi. Bir arkadaşla sözleşmiştik, belki de gelmiştir.
-Gelmiş zaten.
M: Hani, nerde?!
-Burda.
M: Şakayı bırak ya, saat üç oldu, ekti mi beni?
-Seni kim ekebilir? Otursana Melike.
M: Ama arkadaşım gelicek.
-Hangi arkadaşın?
M: Ya bir arkadaş işte, detaya girme.
-Detaya girmeye gerek yok çünkü ben o kişiyi çok yakından tanıyorum zaten.
M: Tanıyo musun? Kim?
-Oturursan söylerim.
Melike heyecanla oturdu. Gözlerine baktım.
-Tahmin edemezsin.
M: Ay ne tahmini ya, hava durumundan bahsetmiyoruz, çabuk söyle!
-Melike...
M: ???
-O mektupları yazan kişi...
M: Eee?
-O mektupları yazan kişi benim!
M: !!!!!!
-Şaşırdın biliyorum ama kendimi başka türlü ifade edemezdim. Yani duygularımı...
M: Sen misin?
-Benim.
M: Nasıl?
-Nasılı falan yok Melike, elimde olmadan oldu her şey. Ben... Duygularıma hakim olamadım. İstedim ki...
M: Ne istedin?
-Sen de beni sev istedim. Sonra... Belki bu şekilde beni sevmeni sağlayabilirim diye...
M: Mektup yazdın.
-Evet. Ve bugün, zamanının geldiğini anladım. Çünkü sen ona aşık oldun.
M: Sen nerden biliyosun?
-Boş ver nerden bildiğimi... Sen bana aşıksın, öyle değil mi?
M: Özgün... Ben... Ben bunu beklemiyodum.
-Nasıl yani, değil misin?
M: Özgün, olmaz. Biz arkadaşız, ben seni başka türlü sevemem.
-Ama Türküyle Ümit çıkmaya başladığında öyle dememiştin.
M: Yaşamadan bilemezmişim demek. Güzel bir şey gibi görünüyodu, ama şimdi beraber geçen günlerimiz aklıma geliyo da... Biz kankaydık, kardeştik.
-Kardeş değildik, kardeş gibiydik.
M: Fark etmez ki... Ben şimdi istesem de seni erkek arkadaşım olarak göremem, yani sevgilim olarak.
-Yani?
M: Yani... Olmaz!
-Tamam, sen bilirsin.
Kalktım yanından, hiç bakmadan gittim.
========================================
Melike*
Yıkılmıştım, biliyordum ki Özgün de yıkılmıştı. Gözlerindeki ifade aklımdan çıkmıyor. Kendimi onun yerine koyuyorum da... Ne zor bir durum!
"Senden uzakken dünyayı...
Sen yanımdayken dünyayı unutuyorum.
Farkettim ki...
Bir tek seni özlüyorum..."
demişti.
Her şey harikaydı o zamanlar, kendimi bulutların üzerinde hissetmiştim.
Ama şimdi tüm gerçeği öğrendim ve hayal kırıklığına uğradım. Neden böyle olmuştu?
Özgün beni gerçekten sevmiş, Ümitle Türkü de birbirlerine aşıklar. Demek ki olunca oluyor. Kardeşlik, kankalık, yerini başka duygulara bırakabiliyor.
Peki ya ben? Ben bunu yapamayacak mıyım?
==========================================
ERTESİ GÜN...
Türkü*
Melike: Ne yapsaydım Türkü? Beni de düşün, aşk falan dedik, hazırlıksız yakalandım. Nerden bilecektim gizli aşığımın kankam olduğunu?
-Sen de haklısın ama Ümit için de aynı şey olmuştu. Bana aşıktı, ben duygularımdan emin değildim. O bana açılınca, ben de emin oldum. Sende de öyle olması gerekirdi.
M: Ben sen değilim yalnız!
-Haklısın! Ben senin yerinde olsam, bu şiirlere, mektuplara hayatta dayanamazdım. Sana dost tavsiyesi, ikinci kez düşün.
M: Ne ikinci kezi ya? Ben dün geceden beri ne kadar düşünüyorum biliyo musun? O kadar çok ki saymadım bile...
-Ama ikinci kez düşünmek yetmez, "iyi düşünmek" önemli. Bak iyi düşün!
M: Tamam, lütfen daha fazla konuşmayalım.
==========================================
Ümit*
Özgün: Reddedilmek ne kötü bir şey ya! Hayatımda ilk kez aşık oluyorum, onda da reddediliyorum!
Kaan: Buna hazırlıklı olmalıydın kanka!
Özgün: Ama bana aşık olmuştu!
-Demek ki neymiş, bu kızların her dediğine bakmayacakmışsın! Dengesiz bunlar yaa, valla!
Kaan: Türkü duymasın!
-Şişşt, oğlum sus ya!
Özgün: Siz çıkmaya başladığınızda "ne güzel, kankalar sevgili oldu" falan demişti. Şimdi niye böyle yapıyo? "Yaşamadan bilemezmişim demek ki" diyo. Yani illa kankasından böyle bir teklif alması gerekiyomuş!
-Üzülme, her şey yoluna girer.
Özgün: Buna inanıyo musun?
-"Umarım" her şey yoluna girer.
============================================
Melike*
Defalarca, "İyi düşün." demişti Türkü. İyi düşünmek nasıl olacaktı?
Nasıl iyi düşünebilirdim bu durumda?

Sadece düşünebiliyordum:
Özgün bana aşık, beni seviyor, gerçekten seviyor. Eren ya da diğerleri gibi değil, gerçekten.
Özgün benim yüzümden hayal kırıklığına uğradı.
Ben de aşığım ona, beni iten ne peki?
Neden kabul edemiyorum onu?
Etmeliyim aslında. Belki mutluluk budur. Çünkü sonuçta, çıkmasak da arkadaş da olamayacağız. Daha iyi olacak mı, olmayacak!
Ne kaybederim ki?
Belki mutluluk budur, aşk budur.
===============================================
Özgün*
Telefonum çaldı, arayan Melike'ydi. Şaşırmıştım, beni neden arıyor olabilirdi?
Muhtemelen, "Dost kalalım." diyecekti. Peki o zaman ne diyecektim? Ben de zoraki tamam diyecektim.
Açtım, bir süre ikimiz de sustuk.
-Konuşmayacak mısın?
M: Bana kızmandan korkuyorum.
-Neden korkuyosun? Sana kızmam saçma olmaz mı? Beni sevmek zorunda değilsin. Bana aşık olmak zorunda değilsin, sana kızmam.
M: Onun için demiyorum. Belki de seninle oynadığımı, döneklik yaptığımı düşüneceksin.
-Ne söyleyeceksen söyle Melike!
M: Özgün, ben çok düşündüm. Hislerimden eminim. Ben de seni seviyorum.
-!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
M: Özgün?
-Şaka yapmıyosun dimi?
M: Ne şakası Özgün? Ben çok düşündüm, duygularımı ölçüp tarttım. Senden hoşlandığımı biliyorum, tek çekincem eskiden kanka olmamızdı. Ama artık öyle düşünmüyorum. Ümitle Türkü de kankaydı ama şimdi sevgililer. Biz de olabiliriz.
-Ciddi misin?
M: Çok ciddiyim!
-Melike, ben ne diyebilirim ki? Döneklik değil bu yaptığın, düşünerek hareket etmen en doğrusu. Zaten şu an öyle mutluyum ki, kızamam kimseye.
M: O zaman artık...
-Sevgiliyiz!
M: Tamam. Yarın okulda görüşürüz.
-Görüşürüz.
Kapattık ikimiz de. Mutluluktan uçuyordum.
================================================
Melike*
Bu kadar kolay olacağını tahmin etmezdim.
Her şey yoluna girdi nihayet; mutluyum, hem de çok!
Gerçekten de mutluluk buymuş, aşk buymuş!