11.bölüm
ayrılık vakti
AYLAR SONRA...
Türkü*
Her şey nasıl da değişmişti?! Bir anda kendimi sene sonunda buldum. Evet, artık lise 2'ye gidiyorduk. Dersaneye başlamıştım.
Bir sene boyunca Ümit'le, Melike'yle, Özgün'le, Kaan'la ne mutluyduk. Şimdiyse ayrılıyorduk. Gerçi hepimiz değildi.
Bu sene bölümlerimizi seçmemiz gerekiyor.
Ben ve Kaan Eşit Ağırlık seçtik, muhtemelen aynı sınıfta olacağız. Çünkü çok fazla Eşit Ağırlık sınıfı yok okulda. Özgün Sayısal'ı seçti, Melike çok üzüldü. Çünkü Melike de Sözel'i seçti.
Peki ya Ümit?
Evet. O da Sözel'i seçti. Melike'yle aynı sınıfta olabilirler. Ama ben ve Ümit ayrıldık. Yani ayrı sınıflardayız. Bu ikimiz için de bir yıkım.
En fenası da, Dolunay da Sözel'i seçti ve bana öyle geliyor ki Ümit'le aynı sınıfa gidecek. Çünkü müdürün kızı ve istediği sınıfı seçebilir.
Ümit'le ben ne olacağız?
Ü: Türkü, biliyosun benim için Sözelle Eşit Ağırlık'ın farkı yok. Ben hangi bölüme gidersem gideyim başımı kitaplara gömüp ders çalışmayacağım nasılsa. Ama annem ve babam bu konuda bana söz bırakmıyo, sayısalda iyi olmadığımı biliyolar. Bana izin vermezler. Sözel'i seçmek zorundayım.
Üzülmüştüm. Ümit de bir şey yapamazdı. O da üzülüyordu ama haklıydı, ona da söz bırakmazlardı ki... Şimdi ben çıkıp Sözel'i seçiyorum desem bana kızarlar, sayısalın iyi- neden sözeli seçiyosun derler. Haklılar da.
Böyle olacağını biliyorduk. Zaten ölene dek birlikte olamazdık.
====================================================
Melike*
Tam her şey yoluna girdi derken, bir anda ayrılık çıktı başımıza. Ayrılmak zorundayız. Biz ayrılmasak da, sınıflarımız ayrılıyor. Ne yapacağız? Ayrı sınıflarda ne kadar yürüyebilir ki? Farklı arkadaşlar, farklı bir çevre...
Olmayacak gibime geliyor. Buna hazırlıklı olmamız gerekirdi. Ama biz hazırlıksız yakalandık. Birbirimize bağlanmıştık. Ayrılacağımızı düşünemezdik, düşünmek de istemezdik zaten.
====================================================
Ümit*
Bugün okulun ilk günü. Yeni bir sene başlıyor. Türkü'den uzak bir sene. Her ne kadar beraberiz desek de biliyorum ben, çok uzun sürmeyecek. Çünkü Türkü çok değişken bir kız, bundan eminim. Belki de kararları, seçimleri değişecek.
Belki birisi aklını çelecek. Ben ondan vazgeçmesem de o benden vazgeçer gibime geliyor.
Korkuyorum.
Neyse ki Melike'yle aynı sınıftayız. En azından olumlu bir yanı var. Ama olumsuz yanı daha çok, Dolunayla aynı sınıftayız.
==============================================
Türkü*
Kaan'la aynı sınıfta olmam avantaj oldu benim için, en azından yalnızlık çekmem. Teneffüs zili çaldığı anda, Ümit'le anlaştığımız üzere kantine gittim. Oradaydı, beni bekliyordu.
-Naber?
Ü: İyi, senden?
-Nasıl olsun? Sıkıcı.
Ü: Hem de nasıl!
-Ümit, sana bir şey soracağım, doğru cevap vereceksin.
Ü: Sor.
-Dolunay sana asılıyo mu?
Ü: Nerden çıktı?
-Bilmem. Aynı sınıftasınız ya, aklıma takıldı.
Ü: Yoo, yani bilmem. Hiç fark etmedim.
-Ben fark ettim ama.
Ü: Nasıl, ne zaman?
-Anlamaz mıyım? Bakışından anladım zaten.
Ü: Yok öyle bir şey, olsa hissetmez miyim?
Bakışlarında tutukluk vardı. Yalancı! Beni huylandırmamak için söylemiyordu belki ama ben anlıyordum. Ben geçen seneden beri anlıyordum ama bu sene ondan uzaktım ve bazıları meydanı boş bulup yokluğumdan istifade etmeye çalışabilirdi, boşluğumu doldurmaya çalışabilirdi.
Melike'yle konuşmaya karar verdim.
====================================================
Melike*
Teneffüste Özgün ile bahçede buluştuk.
Ö: Melike, nasılsın?
-Fena değil. Ama çok sıkıldım bu yeni sınıfta ben.
Ö: Ben yokum ya, ondandır!
- :D
Ö: Ben de çok sıkıldım. Hem senin yanında Ümit var, benim yanımda kim var?!
-Haklısın. Kaan'la Türkü de aynı sınıfta, bir sen yalnızsın.
Ö: Off, yaramı deşme yaa!
Bir an sustuk, ardından o beklemediğim soruyu sordu:
-Sınıfta yakışıklıklar var mı?
-Ay ne alakası var Özgün?!
Ö: Bak doğru söyle, alırım havadisleri Ümit'ten.
-Sen bana güvenmiyo musun? Anladım ben seni, sen istiyosun ki ben senin gözünün önünde olayım, kontrol senin elinde olsun. Dimi?
Ö: Ya hayır! Şaka yapmıştım aslında!
-Her şakanın altında bir gerçeklik payı vardır. Sen de öyle düşünmüşsündür ki, böyle bir şaka yaptın!
Ö: Ya Melike şakayı fazla uzattın bence!
-Bilemem artık! Eğer öyle bir şey düşünüyosan söyle de bileyim!
Ö: Ya yok öyle bir şey diyorum!
-Olmasın bence de!
Sustuk, zaten zil çalmıştı. Şimdiden başlamıştı tartışma, ilk günden. Allah yardımcımız olsun!
====================================================
Türkü*
Zil çalınca Ümit'le ayrıldık. Tam sınıfıma giderken Melike'yle Özgün'ü gördüm.
-Naber kankiler?
M: İyi şeker, senden?
-İyi işte, naber Özgün?
Ö: İdare eder!
M: Yaslı yaslı, yalnız ya sınıfta. Boş ver sen onu. Ee, sınıf nasıl sınıf?
- Sen onu bırak da ben sana daha önemli bir şey söyleyeceğim.
M: Hayırdır?
-Özgün gitsin, öyle.
Ö: Noluyo ya?
M: Hadi güle güle canım, özel konuşucaz!
Ö: Üff, özelmişş!
Özgün gitti.
M: Ee, söyle bakalım, noluyo?
-Dolunay nasıl?
M: Bilmem. Niye ki?
-Ümitle arası nasıl? Yakınlık hissediyo musun?
M: Noldu, bir şey mi gördün? Vay Ümit vaay, anasının gözüymüş valla! Demek daha ilk günden!
-Yavaş gel kızım, bir şey gördüğüm yok! Soruyorum sadece. Bu Dolunay'a fazla güvenmiyorum.
M: Geçen sene toz kondurmuyodun kuzucuğuna! Neymiş, o senin gözünü açmışmış! Ümit'in arkandan yaptığı dedikoduları söylemişmiş!
-Adı üstünde, geçen sene! Geçti canım o! Artık daha önemli bir durum var. Dolunay'ı iyi gözetle tamam mı? Ümit'e bakıyo mu, nasıl bakıyo, konuşuyo mu, neler konuşuyo, yakın davranıyo mu, cilve yapıyo mu...
M: Ay anladım! Biz de kızız herhalde! Ümit'e yamanmaya çalıştığını anlarsam bildiririm sana!
-Tamam o zaman, hadi ben derse.
M: Tamam kanka, bay!
=========================================
Melike*
Derse girdik. Ben Ümit'le oturuyordum, arkamızda da Dolunay. Dolunay sürekli bana bir şeyler söylemeye çalışıyordu. Gözümden kaçmadı, ikide bir Ümit'e bakıyordu. Anladığım kadarıyla Ümit'e sesini duyurmak ve Ümit'in ilgisini çekmeye çalışıyordu.
D: Özgün nasılmış?
-İyiymiş.
D: Ne konuştunuz?
-Konuştuk öyle bir şeyler...
D: Nasılmış sınıfı?
-İyiymiş, ama sıkılıyomuş.
D: E tabi, Ümit olmayınca sıkılmıştır. Kankası sonuçta.
Lafı dönüp dolaştırıp Ümit'e getirmişti.
-Bilmem, olabilir.
D: Ama Ümit dalgın biraz. Niye acaba?
Bilerek söyledim bu sefer:
-Türkü'yle farklı sınıflardalar ya, ona üzülüyo. Türkü de üzülüyo tabi. E ne de olsa sevgililer!
D: Amaan, biri gider biri gelir!
Ümit aniden dönüp sohbete daldı:
-Saçmalama Dolunay!
D: Niye canım, yalan mı?! Çok sürmez, söyliyim.
Ü: Sana laf düşmez tamam mı?!
Meğer Ümit bir saattir bizi dinliyormuş.
D: Tamam be, bir şey demedik.
Ü: Deme zaten sen!
D: Sana çok koymuş bu ayrılık, çok dağılmışsın!
Ü: Biz ayrılmadık bir kere!
D: Ayrılmanın eşiğindesiniz ama!
-Ne saçmalıyosun sen ya? Bir kere Ümitle Türkü gayet mutlu.
D: Çok sürmez!
Ü: (Bağırarak) Kızım kaşınıyosun sen ha!
Öğretmen: Oğlum sakin ol, ne bağırıyosun?! İyice zıvanadan çıktınız siz, burası okul!
Ü: Pardon hocam!
-Dolunay sesini kes, Ümitle uğraşma.
D: Ne dedim ki sanki?!
Bir de soruyor yaa!
***********************************************
Türkü*
Kaan şimdiden bir arkadaş edindi, adı Utku. Ben de yalnız kalıyorum, canım sıkılıyor.
K: Ya sen de gel, seversin Utku'yu.
-Boş ver yaa!
O sırada Utku yanımıza geldi.
U: Selam.
K: Utku gel otur gel!
Ne varsa davet edecek?!
U: Kız arkadaşın mı?
K: Kız olduğu doğru, arkadaşım olduğu da doğru ama sevgilim değil. Kankam.
U: Vay! Kızdan kanka yapmak, valla çok ilginç!
K: E kızları sadece eğlenilecek kişi olarak gören sizlersiniz. Birilerinin de arkadaş olarak görmesi gerekiyo.
Çok sıkılmıştım bu muhabbetten.
Utku denen çocuk da salak gibi beni süzüyordu.
U: Adı ne kankanın?
K: Türkü.
U: Türkü mü? Çok mu aramışlar bu ismi?
-Beğenemedin mi?
U: Beğendim de tuhaf buldum.
-İyi ya bana ne, ben gidiyorum!
K: Nereye?
-Ümit'in yanına gidiyim.
U: O kim? O da ayrı bir kanka mı?
-Hayır canım, sevgili!
U: Haa, pardon!
Çocuk bozuldu da bozuntuya vermedi. Şu erkekler de her kıza farklı bir gözle bakmasalar olmaz!
Kapının önüne çıktım. Melike'yi aradım gözlerimle, evet, gördüm. Yanına koştum.
-Var mı bir gelişme?
M: Evet canım, sıcak gelişme! Ümit'le Dolunay birbirine girdi.
-Anlamadım.
M: Anlamayacak bir şey yok. Dolunay hakkınızda ileri geri konuştu, Ümit de ağzının payını verdi.
-Ne dedi ki Dolunay?
M: İşte ayrılmanın eşiğindesiniz, çok sürmez, bu gidişle ayrılırsınız, biri gider biri gelir falan filan... Boş laflar!
-Boş ama bir o kadar da önemli! Duygularını anlamam için çok faydalı oldu.
M: Dolunay'ın Ümitten hoşlandığını mı düşünüyosun?
-Sen öyle düşünmüyo musun?
M: Düşünüyorum. Yani, olabilir tabi.
-Olabilir falan değil güzelim, olmuş işte! Dolunay hanım erkek arkadaşıma aşık olmuş!
M: Napıcaksın?
-Bir şey yapmıycam. Ne yapabilirim?
M: Ya anlar Dolunay da Ümit'in onu sevmediğini.
-Şimdiye anlamış olması gerekmez miydi?
M: Hayır biraz diretir, sonra anlar ki ben bunların büyük aşkıyla başa çıkamıycam, vazgeçer!
-Off, bırak dalgayı yaa! Şu anda Dolunay'ı parçalamak istiyorum!
M: Ben yapayım istersen senin yerine!
-Fena olmaz diyicem ama okul kuralları malum! Okul dışında olması lazım!
M: Haa, müdürün kızını döveyim de okuldan atılayım, ne güzel!
-İyi, dövme canım, zorla döv diyen mi oldu? Cadalozluk senin kanında var!
M: Aşk olsun!
Biraz gülüştük, sonra sınıflarımıza geçtik.
DERS ÇIKIŞI...
Eşyalarımı toplayıp çantama koydum. Hemen eve gitmek istiyordum. Tam çıkmıştım ki Utku yanıma yanaştı.
U: Şey, baksana.
-Bakıyorum?
U: Sana bir şey söylemek istiyorum.
-Söyle.
U: Bugün ismin hakkında söylediklerimi bana kırılman ve tavır alman için söylememiştim.
-Kırılmadım, sana tavır falan da almadım. İsmimi beğenmek zorunda değilsin zaten.
U: Yoo, hayır. Beğenmediğimden değil, tuhaf bulduğumdan.
-Neyse ne, önemli değil artık.
U: Yani sorun yok dimi?
-Yok.
U: Arkadaş mıyız?
İstemdışı gülümsedim ve:
-Tamam, arkadaşız, oldu mu?
U: Oldu.
=====================================
Ümit*
Merdivenlerden inmiştim, çıkışa doğru yürürken Türkü'yü gördüm. Yanında bir çocuk vardı. Önce biraz konuştular, Türkü umursamaz görünüyordu. Çocuk ona bir şey anlatmak için şekilden şekle giriyordu. Türkü en sonunda gülümsedi, bu sefer o çocuk da gülümsedi.
Şaşkın bir şekilde onları izledim. Yani arkadaşı olabilirdi ama daha ilk günden olması biraz şaşırtıcıydı. Ve nedense bu tabloda beni iten bir şey vardı. Türkü'yü kıskanmış olmam olabilirdi.
O sırada biri omzuma dokundu ve:
-Çok sürmez demiştim.
Sesi hemen tanıdım, Dolunay'dı. Dönüp bakmama fırsat kalmadan önümden geçip gitti.
Derin bir offf çektim. Olabilir miydi?